Lífið - 01.01.1936, Síða 23

lífið
19
syn og skemtun vinnunnar, áður en þau sýkjast af
iðjuleysishneigð.
Saga hljómlistarinnar, og enda fleiri lista, sýnir
nauðsyn á því og glæsilegan árangur þess, að byrja
leið sína á braut þekkingarinnar á allra fyrstu ár-
um æfinnar. Heila runu af heimsins mestu snill-
ingum tónlistarinnar mætti nefna. En þess gerist
ekki þörf. Slíkt er of vel almenningi kunnugt. En
hið sama á líklega við um alla fræðslu. Enda er
staðfesting að fást á þessu á uppeldisstofnunum
erlendis. Börnin eru líka, eins og eg hefi bent á
áður, alt af að læra ilt, ef ekki gott. Til þess að
unt sé að venja börnin af illum hneigðum, eða
þeim hneigðum, er geta leitt þau hættulega af-
vega og lagt líf þeirra í rústir, er sennilega ekkert
öruggara en að æfa huga þeirra með iðkun lær-
dóms og hollrar útivinnu.
Hér að framan eru tilgreind tvö dæmi mannlegs
lífs. Annað var um einn mesta auðnuleysingja og
ógæfumann, er hugsanlega getur til verið, því hér-
vist hans er — hann er ekki alveg dauður enn —
fordæmingarstaður eða sannkallað helvíti. Hitt er
af stúlku, er dafnaði að visku, vegna ágætrar upp-
fræðslu. í báðum þessum tilfellum hafði uppeldið
eiginlega almáttug áhrif — annað til algerðrar
glötunar, hitt til gagns og gæfu.
Lindsey, amerískur dómari, hefir í mörg ár ver-
ið að kryfja til mergjar orsakir, er leiða til þess að
aienn fara á unga aldri villir vegar. Hann er þess
fullviss að hrösun barnanna og unglinganna stafar
af vöntun á þekkingu eða áhuga foreldranna á
2*