Lífið - 01.01.1936, Síða 33

LÍFIÐ
29
arins. Við það versnuðu afkomuskilyrði sveitabú-
skaparins. „Vinnukrafturinn“ hækkaði í verði og
landbúnaðurinn gat ekki tekið á sig þá verðhækk-
un, án þess að bíða hnekki.
Landbúnaðinum stóð vá fyrir dyrum. Hnignun
hans varð að afstýra. Sjávarútvegurinn bar góðan
árangur. En þjóðin var enn ekki við því búin að
leggja landbúnaðinn í rústir vegna fi§kiveiðanna.
Eitthvað varð að gera honum til viðhalds eða við-
reisnar. Og hvað var þá nær en það, að taka þar
upp stefnu sjávarútvegsins: Að auka og bæta
framleiðsluna og selja hana á erlendum markaði.
Þetta var gert. Og það var viturlega gert. Lög-
gjöfin fór ofan í vasa sjávarútvegsins, týndi þar
upp eina miljónina eftir aðra og rétti að landbún-
aðinum, til þess að gera honum kleift að koma
fyrir sig nýjum framleiðsluaðferðum.
Þetta bar merkilegan og glæsilegan árangur.
Fólkinu fækkaði í sveitunum jafnt og þétt. En
jafnhliða því tók sveitabúskapurinn framförum
jafnt og þétt. Túnin eru sléttuð og stækkuð, engj-
ar ræstar fram, áveitur skapa ný slægjulönd, bú-
peningi fjölgar, vinnuvélar koma víða í stað hand-
verkfæra, skilvindan stjakar við strokknum, girð-
ingar eru gerðar um tún og haga, matjurtarækt
vex, rjómabú og mjólkurvinsluverksmiðjur kom-
ast á fót, kúakynið er bætt, svo meðal ársnyt kýr-
innar hækkar úr 2000 lítrum upp í 2700 lítra. Og
þó er enn margt ótalið.
Það var aukin þekking og utanaðkomandi f jár-