Lífið - 01.01.1936, Síða 46

42
LÍFIÐ
3. Menn utan iðnaðarins hrifsa til sín arðinn af
störfum iðnaðarmannsins.
Frá þjóðhagsfræðilegu sjónarmiði séð er fyrsta
ástæðan mjög skaðleg. Hún lýtur að því, að nota
lélega vinnukrafta, en láta góða vinnukrafta ónot-
aða. Það er óhagur fyrir þjóðarheildina. Fyrir ein-
staklinga iðnaðarins er þetta ólag enn þá tilfinnan-
legra. Það skapar atvinnuskort í iðngreinunum. Sá
sem er orðinn iðnaðarmaður stendur fyrir það ver
að vígi, að fá atvinnu við önnur störf, þegar at-
vinnubrestur verður í iðn hans.
Úr þessu ólagi verður að eins bætt með sterkum
samtökum iðnaðarmanna sjálfra og atbeina Jög-
gjafarvaldsins.
í nokkrum iðngreinum eru iðnaðarmenn nú að
laga þetta með samtökum. En það er lítið annað en
byrjun enn. Margar iðngreinar standa alveg ber-
skjaldaðar gagnvart þessum ófögnuði. Enn sem
komið er eiga iðnaðarmenn lítinn stuðning í lög-
gjöfinni í þessu efni. Hér er því mikið verk óunnið
til hagsbóta fyrir iðnaðinn, bæði meðal iðnaðar-
manna sjálfra og á sviði löggjafarinnar. Þetta er
mál, sem iðnaðarmenn verða að fara að gefa hinn
fylsta gaum.
Um aðra ástæðuna er svipað að segja.Hættunni,
sem stafar af offjölgun manna í iðngreinum, verður
að eins afstýrt með samtökum iðnaðarmanna og
löggjöf.
Framan af þessari öld voru nálega engar skorður
reistar við fjölgun manna í iðnaði. Iðnmeistarar
tóku nemendur eftir vild sinni og létu þá vinna