Lífið - 01.01.1936, Síða 74

70
LÍFIÐ
Þetta nafn, taugaveiki, er þýðing á danska orðinu
„Nerv,efeber“, og er að mörgu leyti óheppilegt orð,
þótt segja megi, að einu gildi hvert nafnið sé, ef
allir viti við hvað sé átt, og er þetta rétt að vissu
leyti; hitt er máske lakara, að eftir að tyfus-sýkill-
inn var ^undinn og aðferðir tilaðákveða veikina,þá
kom í ljós, að undir nafninu taugaveiki hafa verið
hér á gangi tveir alveg aðskildir sjúkdómar, sem
urðu ekki sundurgreindir fyr en sýklarnir fundust.
Nú vita læknar, að tyfussýkill veldur landfararsótt-
inni, þeirri voða-veiki, sem á fyrri öld og oft áður
gekk um landið og bunkaði fólkið niður á bæjun-
um og reyndist svo mannskæð. Þessi sýkill getur
lifað í mönnum lengi eftir að þeir eru orðnir frískir.
Nú er oftast reynt að finna þessa sýkilbera og gera
þá ósaknæma með varúðarráðstöfunum, sem menn
geta framkvæmt sjálfir, og má á þennan hátt upp-
ræta þá faraldra, sem af þeirra völdum hafa haldist
við og útbreiðst með stuttu millibili. En auk þess
hefir tekist að bólusetja við veikinni, og hefir það
verið reynt af fleiri læknum með góðum árangri.
Að þessu athuguðu eru allar líkur til að takast megi
innan skamms að útrýma þessari voðaveiki úr
landinu.
Öðru máli er að gegna með hina veikina, sem
blandað hefir verið saman við tyfussóttina vegna
þess að sjúkdóms-einkennin eru lík. Hún er meira
staðbundin, því að sýkillinn lifir utan líkamans
og getur gosið upp þegar minnst varir, en hana má
stöðva með vanalegum sóttvömum og sótthreinsun-
um. Sú er bót í máli, að þessi veiki er vanalega