Lífið - 01.01.1936, Síða 77

LÍFIÐ
73
lengur, því að nú drifu menn að í lækniserindum,
enda fór veður batnandi. Hafði eg nóg að sinna
heima fyrir næstu daga, því hvaðan æfa fréttist
um veikina, og viku eftir að eg veiktist var eg
kominn í ferðalögin, sem þá vöruðu látlaust í fleiri
vikur. Veikin var mjög svæsin og margir dóu af
fylgikvillum hennar, sérstaklega lungnabólgu.
Strax og eg hafði fengið yfirlit yfir dreifingu
veikinnar um héraðið, samdi eg sóttvarnarreglur
og skoraði á menn að taka upp sóttvarnir hver
fyrir sitt heimili, var þessu vel tekið, og mátti telja
árangurinn mjög góðan eftir ástæðum. Árni Jóns-
son læknir í Vopnafirði setti með aðstoð hrepp-
stjórans þar samgöngubann við héraðið og fylgdi
því strangt fram t. d. stöðvaði hann póstinn af
Seyðisfirði á Vindfelli og rak hann austur aftur,
var hann kærður fyrir, en hann lét sig hvergi.
Hafa myndast um þessar sóttvarnir okkar Árna
þjóðsagnir þar eystra og eru sumar á gangi enn.
Hafa eflaust þjóðsagnir myndast út af minna tæki-
fseri svo mikið sem um þetta var rætt þá í hér-
uðunum og í blöðunum, því engin voru þá sóttvarn-
arlögin að fara eftir. Eg set hér eina sögu til
dæmis:
Jökulsá í Fljótsdal skifti sveitinni að mestu í 2
deildir, sýkta deild austan ár, en ósýkta vestan.
Maður dó í Víðivallagerði, austan ár. Sú var venja
að maður gekk frá Valþjófsstað yfir að ánni og
hitti mann frá Víðivöllum til að fá fréttir af sýktu
bæjunum, og í þetta sinn fekk hann að vita manns-
látið er hann var beðinn að segja presti og jafn-