Lífið - 01.01.1936, Side 82

78
LÍFIÐ
Hann flaug í lausu lofti um geimínn. En hvað það var
skrítið að vera fleygur! Hann sveif um ómælisfjarlægðir al-
heimsins, eins og ímyndunaraflið ......
Hann var á gjárbarmi og ógurlegt hengiflug fyrir neðan.
Gjáin var hyldýpi, eins og eilífðin. Hann var forvitinn. —
Hann langaði til að sjá og vita meira um botnleysið fyrir
fótum sér. Löngun hans varð meira að segja öllum ótta yfir-
sterkari. Hann laut til þess að reyna að greina eitthvað —
og datt.......datt........Hann vaknaði. Hann hafði ver-
ið að dreyma.
Hann var gamall maður með skegg, likt og Nikulás helgi.
Móðir hans var meira en hundrað ára gömul. Honum þótti
óumræðilega vænt um að hún lifði svo lengi hjá honum. „Þú
ferð aldrei frá mér, elsku mamma!“ hrópaði hann af gleði
mikilli. Þá vaknaði hann. Hann hafði verið að dreyma.
Skömmu síðar lést móðir hans. — Ó, hve draumar rætast
oft illa!
En hann hélt áfram að dreyma. Og ekki aðeins dreymdi
hann í svefni, heldur fór hann einnig að dreyma í vöku. ■—
Þannig dreymdi hann og dreymdi áfram. Meðan hann var í
barnaskólanum dreymdi hann um hærri mentastofnanir. Svo
fór hann seinna á háskólann. En eftir fáein ár komst hann
að raun um, að hann hafði verið að dreyma um eitthvað of-
ar og æðra honum.
Hann hætti við háskólann. Hann las utanskóla eðlisfræði
og efnafræði meðal annara fræða. Hann sá risaveggi bygða
í hyldjúpum úthafanna, til þess að beina rás Golfstraumsins
og annara hlýrra strauma þannig, að strendur allra landa
hlytu þar af jafnan skerf. Hann leit geysistórar Völundar-
verksmiðjur nothæfa öldur sólarinnar og stjórna þeim. Það
var engu hlýrra við miðjarðarlínuna en við heimskautin.
Fólksflutningar hófust til beggja heimskautanna. Hann leit
út um gluggann. Kornstangirnar sveigðust fyrir hægum and-
varanum. — En það var óveðursblika í lofti. Maður stóð
skamt frá og gaf skýjabólstrunum gætur. Við hlið honum
var margbreytt undravél. Alt í einu þrýsti hann á hnapp og
ósýnilegir straumar þræddu loftið til hinna ógnandi óveður-