Sameiningin - 01.01.1908, Side 11

327
Hjarta þitt sé hvílustaör
heims og mannkynslausnarans,
jólasalr skarti skrýddr,
skrúöi bœna’ og lofsöngs prýddr.
GuíSs son vill Þér gjöra jólin
glöS og sæl sem himinvist,
ljóma’ í þinni sál sem sólin,
svo þú fáir aftr gist
himnaföður friSarskjólin,
fald hans skikkju’ í auSmýkt kysst,
barns réttar og borgar notiö,
blessun hans og ástir hlotið.
JólagleSi’ í hverju hjarta!
hryggr enginn sitja má;
dýrðleg himinbirtan bjarta
barns og öldungs ljómi’ af brá!
Heimr, gleym aS kveina’ og kvarta,
kom þinn herra’ og guð aS sjá!
Augu hans af elsku lýsa! —
er þann gest ei sælt aö hýsa?
Skína sem í sandsins hafi
svalalindir, heilög jól,
perlur íss í hjarnsins hafi,
himinbjarmi’ um skuggans stól,
morgunblik á mjallatrafi,
mitt í auðnum bjarkaskjól,
breytsa hreysi’ í höllu prúöa,
húcgang-klie8i’ í tignarskrúöa.
Land mitt! þjó?S mín! þúsundfaldar
þér eg jólaóskir flyt;
gubs ei verba gjafir taldar
gefnar þér viS hvíld og strit;
bœnir þínar brenni’ ei kaldar,