Sameiningin - 01.01.1908, Síða 29

I
NÝÁRS-GJAFIR.
Eg var seinast aö tala vitS ykkur, kæru börn! um jóla-gjöf
—jóla-gjöfina miklu, sem guð gaf okkur, þegar hann sendi okk-
ur son sinn Jesúm Krist. Og á jólunum hafiö þiS öll veriö
mint á hana. Guös ortSitS, sem Jiig heyröuíS þá, það gertSi þaS.
Líka allur jólasöngurinn, sem ÞiS sunguiS. Þá jóla-tréö sjálft,
ljómiandi af ljósum og prýtt. Og Þá áreitSanlega allar jóla-
gjafirnar, sem ÞiS fenguð. Enda var ætlast til þess, aS Þær
sérstaklega mintu ykkur á jóla-gjöf guSs til okkar.
Og vænt Þótti ykkur um jóla-gjafirniar ykkar. ÞaiS leyndi
sér ekki. Því glöS urðuiS ÞiS, Þegar ykkur voru fengnir bögl-
arnir. Og hjartaö hoppaSi Þá í ykkur af fögnuði, þegar þitS
voruð ab opna böglana, og gjafirnar flugu hoppandi úr þeim
beint í fangiö á ykkur.
Ef þá var ekki fögur sjón og gaman aiS h°rfa fram'an í ykk-
ur, Þá veit eg ekki, hvatS fagurt er og gaman! ÞaS var eins og
þiS yröuö aS lifiandi, ljómandi jóla-trjám, og andlitin á ykkur
yrSu að dýrSlegum jóla-lofsöng.
Nú, öll sú fegurð og allur sá fögnuSur og alt það ljós er aS
þakka jóla-gjöfinni miklu, sem guö gaf.
Nú vildi eg fá aS tala viS ykkur út af jóla-gjöfinni fáein