Sameiningin - 01.07.1929, Page 14

204
til að fá peningana einhvern veginn. Það verður einhver til
hjápar mér að ná úrinu aftur. Þeir gjöra þaö æfinlega. Úrið
hefir farið í veðlánsibúðina og heim til mín aftur hundrað sinn-
um.”
Hann sagði mér frá guðsþjónusttu, sem hann hafði haldið á
stál-verkstæðinu með verkafólkinu þar. “Eg fékk unglingspilt
til að leika á horn fyrir mig. Ræðan hjá mér var no'kkuð ein-
kennileg. Hún var öll i smá-stúfumi. Fyrst lét eg piltinn leika
lagið: ‘I Can Hear My Saviour Calling.’ SVo talaði eg) um þati,
hvernig Drottinn kallar öldcur til verlcs. Svo lét eg hann spila:
‘Jesus ís Tenderly Calling Me Home’ og talaði um heimilið og
íöðurhúsin. Bg var þá búinn að embætta við þrjátíu og átta
jarðarfarir þann mánuð, svo að ekki vantaði umtalsefnið. Síöan
lét eg drenginn spila: ‘There Is a Fountain Filled with Blood’
og talaði um það efni við mennina, og lukum við svo samkomunni
með sálminum ‘Come Thou Almighty King! Svona var nú ræð-
an mín í það skiftið.”
“Guð sér um okkur, ef við treystum honum. 1 vikunni, sem
leið hafði eg elcki snefil eftir af kartöflum fyrir fátæklingana
mína, en þá var vagni ekið upp að dyrunum hjá mér einn morgun-
inn klukkan fimrn. Maðurinn kom inn i húsið til mín og sagði:
‘Þér gáfuð olckur saman fyrir tíu árum, mig og konuna mína. Við
höfðum nokkuð af kartöflum afgangs í haust, og fátæka fólkið
hefir átt erfitt uppdráttar í vetur, svo að við héldum, að þér gæt-
uð notað þær.’ ”
“Bryan bróðir” var svoi hrifinn af þessu kraftaverki, eins og
hann kallaði það—þau koma fyrir vilculega—að hann stökk upp
frá borðinu, svo að þjóninum og borðgestunum, þar inni var vel
skemt. Hann hló með tárin i augunum ]og hélt áfram sögunni:
“Eg var svo glaður, að við lcruipum niður á stéttinni fyrir framan
húsið og héldum þar bænagjörð yíir kartöfluhlassinu. Eg baðst
fyrir og maðurinn baðst fyrir, og svo sungum við; og áður en
selclcirnir voru komnir niður í kjallara, hafði ungi maðurinn gefið
Guði hjarta sitt með lcarftöflunum.”
Starfsemi “Bryans bróður” er ekki öll í þessu fólgin. Eg
hefi aldrei þekt hógværari sál, en þó er mér sagt, að hann geti barist
eins og vílcingur, þegar því er að slcifta.
Klerlcar í borginni voru einu sinni komnir saman á fund til
að búa sig út í baráttu fyrir lolcun verzlana og skemtihúsa á sunnu-
aögum. “Bryan bróðir” hefir elcki aðeins trú á því, að það sé
nauðsynlegt að prédika réttlæti og fæða fátælca; hann hefir líka
trú á að berjast fyrir borgarhreinsun. Hann hefir verið eins og