Sameiningin - 01.09.1931, Qupperneq 19

273
hreyfinguna, frá mannúÖarstarfi hans í þaríir íbúanna í Tokyo-
borg og alls keisaradæmisins, frá trúboðsstarfi hans og vakn-
ingafundunum stórkostlegu, frá hinum víðlesnu bókum hans og
ritum, og nú síÖast frá “GuSsríkis-hreyfingunni” (The King-
dom of God Movement), sem hann hefir hrundiÖ á stað. Sálu
sina hefir Kagawa lagt í sumar bækur sínar; úr þeim umbúÖum
mætti taka hana, setja á kvikmynda-tjöld og gera úr henni “hríf-
andi” myndir.
En ekki verður lífs-æfintýri hans metið rétt, nema svo að
tekinn sé til greina boðskapur sá, er hann hefir að flytja heim-
inum. Þó er í boðskap þeim, þegar að er gáð, ekkert nýmæli að
finna. Þrátt fyrir hina feykilegu þekkingu Ivagawa á mann-
félags-málum, þjóöfræði og stjórnmálum allra þjóða, þá er ekk-
ert er það í trúarboðskap hans, sem ekki hefir verið í fagnaðarboS-
skapnum kristilega allt frá þeim degi, að krossinn var upp reist-
ur á Golgata. Hjartablað boðskaparins hjá Kagawa er krossinn,
fagnaðarerindið um þann Guð, sem með sársauka sínum endur-
leysir allan heiminn.
Þegar komist er á þessa leið að orði um Kagawa, þá finst
manni að maður ætti ]?ó að biöja afsökunar á því. “Krossinn er
þungamiðja kenningar hans,” segjum vér. En hvílíkt andlaust
orðagjálfur sú setning nú er orðin alment! Hvar sem mentunar-
snauður guðspjalla-snakkur masar í prédikunarstól eða fjarg-
viðrast á vakninga-fumli um “blóð lambsins” og “hjálpræðis-
höndlun,” þá er um hann sagt: “Krossinn er þungamiðja kenn-
ingar hans.” Eyrir löngu eru þau orð fallin úr gildi; nú vekja
þau oftast óhug hjá þeim, sem heyra þau.
En er um Kagawa ræðir, standa þau orð í fullu gildi.
Krossinn er þungamiðja allrar kenningar hans. Hann breytir
í öllu á þá leið, að það verður augljóst, að krossburðurinn er
honum lifið sjálft, og í kenningu sinni krefst hann þess, að
krossburðurinn verði aðalþáttur í hversdagslífi allra kristinna
manna, hvort sem það eru prestar eða leikmenn. Spámaður
þessi, sem risið hefir upp úr skuggahverfunum í Kobe, hefir kom-
ið auga á það, að kristindómurinn er sem hljómandi málmur eða
hvellandi bjalla, þar til hann verður í hversdagslegu lífi að
fórnargjörð í þarfir aumstaddra. Sáluhjálpar skilyrðið, að
dómi Kagawa er þaö eitt, að glata lifi sinu, til þess að maður fái
fundið það aftur í endurbættu lífi annars manns. Það Guðs-
ríki, sem Kagawa boðar, er ríki, þar sem enginn situr á háhesti
annars, en allir “bera hver annars byrðar, og uppfylla þannig lög-
mál Krists.”
Þetta eru þau guðspjöll, sem því valda, að Toyohiko Kagawa