Sameiningin - 01.11.1923, Síða 29

347
ing getur hann gefiS í magnlausri móöursorginni, a'ö breyta móö-
urinni í stein! En lækningin sú kemur ekki aS notum, því að
jafnvel steinninn—hann grœtur! Svo magnlaus er ímynd karl-
menskunnar—eftir hinum grísku trúarbrögSum!
Og i trúarbrögSum forfeSra vorra er þessu magnleysi lýst enn
þá skáldlegar og átakanlegar, þar sem ímyndir hreysti og hetju-
skapar, — sjálfir guðir hinna dáðrökku víkinga—, senda um allan
lieim, aö heita á hvern hlut í veröldu, kvikan og dauöan, aö gráta
meS sér soninn og bróöurinn Baldur látinn, Menn og dýr, jörS og
jurtir, stokkar og steinar, eru látin biðja á þessu sameiginlega
tungumáli allra syrgjenda, aS drómi dauSans megi leysast. — Um
jörS og himin tala þessi tár, enn ómar þetta alheimsmál, sem þó fær
engu komiö til vegar.
Mínu hjarta er svo variö, aö eg fæ vart duliö tár mín, 'þegar
eg útskvri fyrir ungmennum, — sem heyra söguna um dauöa Bald-
urs í fyrsta sinn, — hvernig alt hið glæsimesta og hraustasta, sem
hinn forni heimur gat hugsaö sér, kallar jafnvel á dautSan steininn
til.aö gráta meö sér, er sjálfir guðirnir krjúpa grátandi í vanmegna
sorg frammi fyrir óbeygjanlegu valdi Heljar.
Sú kynslóö, sem slíka goðasögu hefir skapaö, hefir sannarlega
fundiö magnleysi sitt!
Berum þetta svo saman við heimildirnar um Jesú Krist:
Verk hans i Betaníu, orö hans í Nain, sigur hans á páskadagsmorg-
un. Berum þaö saman viö orð Páls: Dauöi, hvar er sigur þinn?
— Hel, hvar er broddur þinn? (1. Kor. 15: 55). — Berum þaö
enn fremur saman viö hinn íslenzka hreystisöng kristinnar trúar,
sem vér syngjum yfir hverri gröf. Hallgrímur Pétursson lokar
ekki augunum fyrir afli og ógn dauðans. Eáir hafa átakanlegar
lýst því en hann, hvernig alt ber innsigli hans: Glóandi blómstrið,
rósirnar vænar, valdið og hefðin, æskan og ellin, alt verður að falla
fyrir hinni sömu grimmu sigð. Hann kannast við ógnagestinn.
Hann horfist í augu við hann. — En í raun og veru kemur skáld-
inu þó vald dauðans ekkert við. Dauðinn vinnur ekki sigur á
honum. Og hvaðan er honum komið þetta afl, sem er sterkara en
dauðinn? — Tú, hann veit, að lausnarinn lifir. Hann stendur und-
ir merkjum hins sanna sigrara dauðans. Og í hans nafni segir
hann öruggur:
“Eg lifi í Jesú nafni,
í Jesú nafni’ eg dey;
þó heilsa’ og líf mér hafni
hræðist eg dauðann ei.
Dauði!' eg óttast eigi
afl þitt né valdið gilt.