Faxi - 01.12.1982, Qupperneq 33

er, en ferðin gengur heldur seint,
eða svo fannst okkur Símoni, með
þennan vandræðafarm innan-
borðs, en í áttina þokast þó. Við
höfum stefnu á Bessastaði, sem
eru nú farnir að skýrast, enda var
nú farið að birta.
Bjarni fór oft að vitja um konuna,
og hún tjáði honum alltaf að sér liði
bærilega. Henni hefur sannarlega
ekki verið fisjað saman þeirri
konu.
Þegar við loksins komum inn á
fjarðarmótin, þ.e. opinn Hafnar-
fjörð, fór heldur að draga úr veðr-
inu, og þegar við eigum stutta leið
eftir undir Álftanes, komum við í
logn og sólskin, en dálítil kvikavar.
Vindurinn lá við, eins og kallað er,
það var logn í landi þó stoimur
væri þegar frá landi dró. Við breyt-
um strax um stefnu og förum
grunnleið, það er milli lands og
skerja á Skerjafirði.
Þegar við komum inn á Skerja-
fjörð í logn og glaðasólskin fannst
mér vera kominn tími til að reyna
að sinna veiku konunni eitthvað.
Ég fer fram í lúkar að ná í Ijósmóð-
urina. Þeirri sjón, sem þar blasti
við, ætla ég ekki að lýsa; báðar
konurnar höfðu verið mikið sjó-
veikar, sem ekki var furða, og
kastað upp án tillits hvar þaö lenti.
Oddný var þó það hress að hún
gat með hjálp komizt upp á dekk.
Ég sagði henni hvernig ástatt væri
hjá veiku konunni, og henni þyrfti
eitthvað að hjálpa ef mögulegt
væri. Oddný gat, þó aðstæður
væru ekki góðar, eitthvað liðsinnt
henni, mikið hefur það ekki verið,
því hún var fljót, allt um garð geng-
ið fyrir löngu, barnið fætt og allt I
bezta lagi, eftir því sem Oddný
sagði. Það var haft eftir Guðveigu
að hún hafi varla oröið þess vör,
að hafa fætt barn, á þennan hátt, á
móti kvölunum í hendinni og sjó-
veikinni.
Allt var látið eiga sig í kistunni,
eins og það var og haldið áfram
tafarlaust inn í Reykjavíkurhöfn og
lent við Duus-bryggju kl. að ganga
7 að morgni 17. júní 1911, á aldar-
afmæli Jóns Sigurðssonar. Var þá
logn og sólskin í Reykjavík, - og
þessi sögulega sjóferð á enda
Viö fórum nú að svipast um eftir
aðstoð, að koma kistunni upp á
Landakotsspítala, því þangað átti
konan að fara, en okkur vildi það
til, að um leið og við rennum að
bryggjunni, snarast maður niður á
hana. Ég kannaðist við manninn,
það var Einar Jónsson, fisksali,
hefur auðvitað búizt við að við
værum að koma með fisk í soðið
handa bæjarbúum. Ég bið hann
um aðstoð, og þegar ég hef lýst
öllu fyrir honum, brá hann undir
eins við og útvegaði 6 menn og
bárum við svo kistuna upp á
spítala með öllu, sem í var. Einari
og hans mönnum borgaði ég kr.
2 00 á mann og voru þeir ánægðir
með viðskiftin.
Það fór nú svo um Guðveigu og
litlu dóttur hennar, að hún sjálf lifði
þetta af, en hendinni varð ekki
bjargað, hún var tekin af. Ég
heyrði sagt eftir Matthíasi Einars-
syni að hann vildi kenna því um að
ekki hafi nógu vel verið búið að
blóðeitruninni í upphafi.
Litla dóttir hennar lifði líka og
var skírð Sæunn. Hún er nú gift
kona í Grindavík. Móðir hennar
vildi endilega láta mig ráða nafni
hennar, en ég baðst alveg undan
því.
Ég vil að loku, þó seint sé, leið-
rétta þá missögn - eða þá þjóö-
sögu, sem myndaðist um mig eftir
þetta, að ég hafi átt að drýgjaein-
hverja hetjudáð, með að bjarga
konunni í barnsnauð, taka á móti
barninu og gera, ég veit ekki hvað
mikið konunni til hjálpar. Sann-
leikurinn er svo sem lýst hefurver-
ið - ég gerði ekkert, það lítið gert
var gerði Ijósmóðirin, löngu eftir
að allt var um garð gengið. - Þar
hafa æðri máttarvöld áreiðanlega
verið aö verki, eins og svo oft bæði
fyrr og síðar.
En að þessi tvísýna ferð tókst
svona vel, er Símoni Kristjánssyni
áreiðanlega eins mikið að þakka
og mér, - en þó mest þeim, sem
ferðum okkar stjórnar.
Ekki vil ég skiljast svo við þessa
frásögn, að geta ekki ofurlítið meir
Ág. Flygenrings. Eftir að við höfð-
um lokið þessum erindum í
Reykjavík, fórum við auðvitað til
Hafnarfjarðar á Víkingi og komum
þangað laust fyrir hádegi. Eftir að
hafa gengið frá bátnum fórum við
Símon heim að sofa. Ég gekk við
heima hjá Flygenring, það var í
leiðinni hjá mér, ég vissi að hann
var heima, því nú var hátíðisdagur
og ég vildi gefa honum skýrslu um
allt ferðalagið.
Ég var ekki kominn meir en fram
í miðja frásögnina, þegar hann
stendur upp og biður mig að bíða.
Hann fer fram og kemur aftur aö
vörmu spori, með Þórunni konu
sína, og biður mig að byrja áfrá-
sögninni aftur-og eftirað ég hafði
lýst því öllu - helst hverju smá-
atriði - segir Flygenring hrærður:
,,Miklir gæfumenn eruð þið
Símon, þið hafið bjargað tveimur
mannslífum." Ég minnti hann á
hans þátt, hann hafi lagt til bátinn,
- og hann hafi drifið okkur á staö
og beðið okkur að gera það sem
við gætum. ,,Já,“ svarar hann,
,,en ég vissi ekki um nema - eitt
mannslíf."
GLEÐILEG JÓL!
GOTT OG FARSÆLT NYTT AR!
Þökkum viðskiptin á liðna árinu.
VERSLUNARBANKI ÍSLANDS
Keflavík
FAXI-213