Búfræðingurinn - 01.01.1936, Qupperneq 47

Baráttan við illgresið,
Her að framan hefir verið lýst nokkuð~iainum''~ei-ru&töku^egunbui]r
illgresis,útbreiðslu þeirra,æxlunarmáta'. og skaúLegunr'áhrifum. í ;
|>ee^um-Jcaf^Urnrendxix^-l>eJnið-^tiiU-athugurLan-,.hver ráð er hægt að nota '
gegn því,hvað er hægt að gera til bes.s-aö~ ver.jast illgresinu-eúa^,
ey$ilegg,ja bað.
Varnir gegn illgresi^bær—gertgc^verijð-margskonar;
l.Sáðskifti. bað er svo að segja óþekkt hér á landi^en^enLenH4_só
^■"bsulWnJd-Ivægur liður í útrýmingu-illgreais-. .Einkum Jpykir það
•gott að rækta kartöflur eða rófur á nokkurra ára fresti,bví að ]?á
er auðvelt að eyða -illgre-ainja._,-.Áður var akurirLn-venúuLega—Láiinn-
vera ósáinn eitt ár með 5-8 ára millibiliTeinkum til þess að
hægt-"væri að minnka illgresið og varna því að það kæmi næstu ár.
2. Hrein sáðvara. Less er áður-getið,að í alls'konar-'f ræL-geis.
verið -iLlgresisfræ,og er þá mjög varhugavert að nota 'þa.b, hetta at—
riði kemur þó sjaldan til greina hér á landi.
3. Nota illgresislausan áburð.bar sém mest er hætta á,að ill-
1 *”* I
gresið láti til sín taka,t.d. í görðum og nýrækt. Á gömul tún gerir
það minna til. Ekki er alltaf gott að segja um,hver búfjáráburðar-
tegund hefir minnst af illgresisfræjum. Eer það aðallega eftir fóðr-
inu,og mest hætta á illgresisfræjum er vanalega í töðu kring um
peningshús,bæi og garða. Hægt er að athuga be't"fca með lítilli fyrir-
höfn,með. bví að bera mismunandi tegundir áburðar á smá bletti í
nýrækt eða "hreinan” garð og athuga,hvar kemur mest illgresi. Tæp-
lega mun þó vera hægt að fá alveg "hreinan” búfjáráburð.
4. Auka vöxt nyt.jurtanna svo sem hægt er með góðri aðhlynningu,
til þess að þær hafi meiri mótstöðu gegn ágangi illgresis. GÓð fram-
ræsla,góður áburður,góð jarðvinnsla,béttur grassvörður,t.d. í sáð-
sléttum,varsla o.s.fr. á sinn ]?átt í að halda illgresinu niðri .■
Varslan er mjög mikilvægt atriði,því að skepnurnar skilja vanalega
illgresið eftir,svo að það fær tóm til að þroska fræ og dreifa því.
Eyðilegging illgresis.
Enda þótt ofangreind atriði séu tekin til greina,mun þó ávalt
komast meira eða minna af illgresi í hið ræktaða land. Skulu nú at-
huguð þau helstu ráð,er hafa má við eyðingu þesss
1. Herfing og plæging. Plæging gegn illgresi er einkum notuð
að hausti til á ökrum,þar sem mikið er af fleiræru illgresi með
Óarðstönglum. hað veikir þá. hetta kemur varla til greina hér .
Illgresisherfing er aftur á móti nauðsynlegur liður í eyðingu arf-
ans úr matjurtagörðum hér á landi. Illgresisherfin eru ákaflega létt
herfi með breiðum tindum. Þau .eru dregin yfir' akurinn eða garðinn
af hesti eða tveimur mönnum. Eru þau einkum hentug,bar sem kartöflur