Morgunn - 01.12.1938, Blaðsíða 56

180
MORGUNN
Þegar byrjað var að syngja sálminn: »Þín náðin drottinn
nóg mér er« virtist mér að hinn látni vinur færði
sig áftur nær, ásamt þeim, er ég gat áður um, að hefðu
verið í fylgd með honum, en að baki þeim sá ég hóp af
unglingum er skipuðu sér i fylkingu og sungu þær sama
lagið. Um leið og séra Jón Auðuns tók til máls, sá ég
að Einar H. Kvaran færði sig nær honum, og var sú ein
breyting á því, sem ég hefi áður sagt, að sonur hans
virtist nú vera kominn að hlið hans i stað Sigurðar læknis,
bróður hans. Staðnæmdust þau rétt fyrir framan séra Jón,
en Einar H. Kvaran tók sér sæti rétt hjá honum. Að baki
honum sá ég tvær verur. Voru þær báðar eins búnar, í
fjólubláum skikkjum, er virtust festar saman í hálsmálið,
en jaðrar þeirra sýndust vera bryddir fjólublárri flosrönd.
í vinstri hendi héldu þær á löngum stöfum með leiftrandi
stjörnu á toppnum, en í hægri hendi héldu þær á rjúk-
andi kerum, og lagði einkennilegan ilm af reyknum, er ég
hefi aldrei fundið áður.
Að nokkurri stundu liðinni beindist athygli mín að ynd-
isíögru landslagi, er ég sá eins og í nokkurri fjarlægð.
Sá ég þar dali og fjöll, skógi vaxin í hliðunum, og spegil-
tært stöðuvatn, er blikaði í ósegjanlegri fegurð, Einkum
varð mér starsýnt á dálítið dalverpi og sá ég þar lítið
fagurt hús. Á bak við húsið sá ég fagran og stóran skóg-
arlund, en framan við húsið var yndisfagur blómagarður.
Yfir landi þessu var fjólublár bjarmi, ósegjanlega fagur,
himininn var óvenju tær og fagurblár að sjá og ljómaði í
margskonar litaskrúði. Yfir mynd þessari sá ég þetta letrað:
»Þetta eru heimkynni mín«. Að þessu loknu hvarf lands-
lagsmynd þessi sjónum mínum, en samstundis brá fyrir
annari slikri. Ég sá nú inn á víðáttumikið land, og skipt-
ust þar á hæðir, hálsar og hólar, en fyrir neðan sá ég
blómofna sléttu er ég sá ekki útyfir. Slétta þessi virtist
glitra í hinu fegursta blómskrúði og var sem ljós blik-
aði í hverju blómi. Litbrigði blóma þessara voru fegurri en