Morgunn - 01.12.1938, Qupperneq 72

196
MORGUNN
í sölur. Og af því að vér stöndum vel og málefni vort hjá
þjóðinni. Vér vitum, að vér eigum einskis ills að vænta
af þjóðinni og hún veit líka, að hún á einskis ills að vænta
af oss, veit að vér erum vinir hennar.
En hvað stoðar oss það nú, að vér stöndum þannig vel
í þessu efni, að vér þurfum ekki framar að óttast athlægi
eða ofsóknir þjóðarinnar? Hvað stoðar það oss, ef svo
skyldi nú vera, að málefnið sjálft hefði aldrei verið þess
vert, að menn eins og Einar Kvaran og Har. Níelsson tækju
það að sér og stofnuðu með því í hættu — segjum Einar
áliti sínu, sem sá afburða vit- og djúphyggjumaður sem
hann var, og Haraldur áliti sínu, sem sá hálærði og trú-
aði prestaskörungur sem hann var. Vér vitum, að málið
á sér andstæðinga, og ég held það sé ávallt rétt, að virða
málstað andstæðinga og hugsa sér, að þeir kunni að hafa
eitthvað til síns máls, þegar þeir bera fram röksemdir sín-
ar hóglega og sýna að einnig þeir séu í sannleiksleit. En
ég vil áður en ég segi meira, láta í ljós þá skoðun mína,
að því er mér sjálfum finnst, hlutdrægnislaust, að and-
stæðingarnir beiti meira ofstækiskenndum fullyrðingum
og fyrir fram til orðnum skoðunum, þar sem spíritistar
bera fyrir sig raunhæf reynsluatriði og sannanir, sem
sjálfar tala fyrir sér og sínu málefni og svo auðvitað þær
ályktanir, sem rökrétt hugsun kemst ekki hjá að draga af
þeim.
Hér finnst mér þá komið að þeirri spurningu:
Hvað er þá eiginlega spíritismi?
Skilgreiningin á því hefir verið orðuð á ýmsa vegu. Það
hefir verið sagt að hann sé vísindi, heimsspeki og trúar-
brögð framhaldandi lífs, sem sannað er með staðreynd-
um fyrir milligöngu miðla, og hvert af þessum atriðum
svo útlistað nánara, sem ekki væri gagn að í þessu erindi
að fara út í, því að ekki skiftir máli um tilbreytilegt orða-
lag á fræðilegum skilgreiningum, heldur að sameiginleg
niðurstaða náist í aðalatriði eða aðalatriðum, og þar er nið-
urstaða allra spíritista hin sama, hversu frábreytilegt sem