Morgunn - 01.12.1938, Qupperneq 78

202
MORGUNN
jarðlífið taki við annað líf, sem enginn veit enda á, þá
getur ekkert verið nándar nærri eins þýðingarmikið fyrir
manninn, eins og að vita deili á því, og hvort nokkurn
viðbúnað þarf eða er hægt að hafa undir það, og þess
vegna höldum vér því fram, að það sé stærsta málið.
En á síðustu öld og fram á þessa voru vísindin að eins
efnisvísindi, og töldu ekki annað verkefni sitt en það, sem
skynja má með skilningarvitunum, en andleg efni þar fyrir
utan og þau væru aðeins framleiðsli heilastarfseminnar.
I fyrstu reyndu því vísindamennirnir að neita, að fyrir-
brigðin gjörðust, af því að þau væru ómöguleg. Og þegar
það ekki tókst, fyrirlitu þeir þau og töldu ósamboðið virð-
ingu sinni að rannsaka þau. Þetta voru heimsfrægir vís-
indamenn.
Tómas Huxley sagði: Þótt skeytin væru sönn, skifta þau
ekki meira máli, en þvaður presta. Dai'win sagði: Guð
hjálpi oss ef vér ættum að trúa slíku. Og Iierbert Spencer
sagðist vera fyrir fram á móti spíritisma, en hann hefði
engan tíma til að rannsaka.
En hvenær sem einhver rannsakaði, sannfærðist hann.
Og það komu menn, sem rannsökuðu. Ég ætla aðeins að
nefna aðra þrjá, jafnoka þessara sem ég nefndi,
heimsfræga menn, þá Sir W.‘ Crooks, dr. A. R. Wallace
og Sir 0. Lodge, auk fjölda margra annara, sem þér
kannizt vel við og ég þarf ekki að nefna. Þessir
menn má segja að gjörðust postular og brautryðjendur
málsins og lögðu til þess vísindamannsorðstír sinn í söl-
urnar, því að í fyrstu hlutu þeir fyrir óvirðing annara vís-
indamanna, að þeir legðu sig niður við hindurvitni og
fáránlega fjarstæðu og ekki mundi trútt um að þeir væru
eitthvað sljófgaðir.
En nú er þetta sem sagt allt orðið breytt. Efnishyggjan
skipar nú ekki lengur í vísindum það öndvegi, sem hún áð-
ur hafði, og má telja að hún sé úr sögunni, og efnið ekki
lengur hið eina viðfangsefni vísindamannanna.
Nýjustu rannsóknirnar og niðurstöður þeirra hníga í