Morgunn - 01.12.1986, Qupperneq 41

amlega orku og segulmagn. Ennfremur að kraftur og
segulmagn geti blandast og að oi'ka geti færst frá einu áru-
sviði til annars. Allt sé gegnsýrt af prana. Hvað sem hreyf-
ist og lifir er tjáning eða birting prana, — prana sé tenging
milli árusviðs (eter) og efnissviðs. Prana er séð sem teng-
ing efnissviðsins við aðrar viddir í alheiminum.
Stundum hafa menn reynt að setja fram gamlar kenn-
ingar í nýjan búning sem henta betur nýjum tímum. Á
nýlendutímum breta í byrjun aldarinnar gerði hópur lækna
og annara vísindamanna yfirgripsmikla könnun í kenning-
um Hindúa um prana og reyndi að setja í búning vísind-
anna. Þeir lýstu prana sem orku í hverri frumu og að
„prana flæðir um yfirborð tauganna með miklum hraða,
prana streymi um allann líkamann og öll op á líkamanum,
þ. a. m. svitaholur á húðinni. f heilbrigðum líkama flæðir
prana út frá líkamanum og myndar hjúp umhverfis hann.“
Hópurinn fjallaði um mismunandi form prana „þar er til
staðar stöðugt afl sem virðist þundinn uppbyggingu hverr-
ar fi'umu og líffæri“
Samspil hinnar hi’öðu ,,pi’ana“ úr umhverfinu og hinnar
stöðugu í líkamanum byggir upp heildina sem kölluð er
eterorkulíkami mannsins“. Orkulíkaminn eins og hópur-
inn skilgreindi hann náði frá hálfi'i til einnrar tommu út
fyrir húð efnislíkamans og var lýst sem gráleitum hjúp á
sífelldri hreyfingu, sem geislaði frá efnislíkamanum. Þessi
kenning kemur víða við í eldri menningarsamfélögum.
Egyptar kölluðu þessa orku ,Ka“. Forn-hebrear kölluðu
þetta ,,Ruah“ eða anda lífsins, í Kína var það kallað ,,Chi“. 1
pólyneskri menningu Kyrrahafsins hét það „Mana“. Jafn-
vel Hippocrates talaði um „Enomi’on“ (ósýnileg útgeislun)
og velti fyrir sér hvort náttúrulegur líknarkraftur væri
orka sem byggi innan allra lífvera og í loftinu sem þær önd-
uðu að sér. Frá því á tímum hans (fjórðu öld f. K.) hefur
sama hugmyndin birst í ýmsum myndum í vestrænni
menningu. Því er rétt að rifja upp hinar gleymdu kenn-
ingar sem skotið hafa upp kollinum. síðustu aldirnar á
Vesturlöndum.
MORGUNN
39