Morgunn - 01.12.1986, Síða 56

í vanda ratað. Það er engum erfiðleikum bundið að lýsa
persónulegu útliti manns, fötum, líkamslagi og þeim hlut-
um sem hann hefur um sig. Tungumálið fullnægir um-
fjöllun á hinu efnisþétta og heimi formanna. En þegar
reyna á að koma til skila hugmynd um eiginleika hans,
lunderni og eðli, þá er strax staðið frammi fyrir vanda-
máli hins óþekkta, frammi fyrir þessum óskiljanlega óséða
hluta, sem við skynjum, en heldur áfram að vera, í víðri
merkingu, óbirt og jafnvel ekki skilinn af manninum sjálf-
um. Hvernig eigum við þá að lýsa þessum hluta mannsins
og heimsins með miðli hins talaða og ritaða máls?
Ef þessu er þannig háttað með manninn, hversu mun
meiri eru þá ekki erfiðleikarnir þegar að við leitum þess
með orðum að tjá okkur um hina ótjáanlegu heildarút-
komu alls, þá sem um hafa verið notuð orðin Andi, Sál
og Líkami, til skýringar á skiptingu heildarinnar? Hvernig
eigum við að skilgreina hið óskilgreinanlega líf sem menn
hafa (til skilnings) takmarkað og aðgreint í þrjár eining-
ar eða hliðar og kalla svo heildina Guð?
Þó er sem þessi skipting Guðs í þrenningu sé alheims-
leg og hefur verið notuð um ómunatíð, þar sem allar þjóðir
að fornu og nýju hafa notað þessa sömu þrenningarskipt-
ingu til tjáningar sínum huglæga skilningi þá er í því fólgið
umboð og trygging til frekari túlkunar.
Það að koma mun sá tími er við hugsum um og tjáum
sannleikann á annan máta er réttilega ályktað, en gagn-
vart hinum hugsandi meðalmanni dagsins í dag, merkja
hugtökin Andi, Sál og Líkami alla birtingu guðdómsins,
bæði guðdóm alheimsins og smáheimsins, þ. e. mannsins
sjálfs.
Þar að þessi ritgerð er ætluð hinum hugsandi manni en
ekki hinum stöðnuðu guðfræðingum eða kenningahneigðu
vísindamönnum, munum við nota þessa þekktu heitaskip-
an og leitast við að skilja það sem staðið hefur að baki
þeirra setninga sem að maðurinn hefur notað í þeirri til-
ætlan sinni að útskýra sjálfan Guð, „Guð er Andi og þeir
sem tilbiðja hann verða að tilbiðja hann í anda og sann-
54
MORGUNN