Morgunn


Morgunn - 01.12.1986, Síða 68

Morgunn - 01.12.1986, Síða 68
Guðs þó án þess að ráða yfir öllum mætti hans. Rökrétt afleiðing er að „sérhvert Yfirsjálf er i sjálfu sér eitt með öllum öðrum Yfirsjálfum. Sérhvert Yfirsjálf er m. ö o. í sérstöku sambandi við Guð og einhvern endanlegan pers- ónuleika; munurinn er engu að síður ekki eðlislœgur. Sérhvert Yfirsjálf er sérstakt en ekki aðgreint; það er eitt með öllum hinum en ekki eins. Þessi hárfíni munur skiptir öllu máli: innst inni eigum við öll hlutdeilcL í sömu verunni; við erum bókstaflega hvert annað. Frá þessu sjón- armiði er velferð hvers einstaklings ófrávíkjanlega bundin velferð allra annarra einstaklinga: að elska náunga sinn er að elska sjálfan sig og að særa náunga sinn er að særa sjálfan sig. Þetta er það sem við upplifum í dóminum eða yfirlitinu. Hugmyndin um einingu verunnar er hornsteinn- inn í siðfræði Alberts Schweitzers. Innri fullkomnun ein- staklingsins og sameining við Guð næst með kærleika og hjálpfýsi við lífið. Eining Yfirsjálfanna er hin háspekilega forsenda boðorðsins um að elska náunga sinn eins og sjálfan sig. Með því að virða þetta lögmál að vettugi köll- um óhjákvæmilega yfir okkur þjáningu. öll helstu trúarbrögð kenna að eðli lífsins eftir dauðann (hvort heldur um er að ræða endurfæðingu í öðrum jarð- iíkama eða ekki) sé komið undir eðli einstaklingsins. Á hugrænu tilverustigi eftir jarðlífið endurspeglast langanir og hugsanir einstaklingsins, helstu hugðarefni hans í eðli umhverfis hans. Brunton skýrir þetta sem rökrétta af- leiðingu andlegs þyngdarlögmáls eða andlegs skyldleika. Einstaklingurinn hefur samneyti við þá sem samsvara innra sjálfi hans. Paradísarstigin virðast endurspegla Ein- ingu, Ljós og Kærleika en eftir því sem neðar dregur um- breytast þessar eigindir í andhverfur sínar. Endurfæðingar- lögmálið er útvíkkun hins andlega þyngdarlögmáls. Því er lýst í Tíbesku Dauðabókinni, í bókum Pauls Bruntons og bókinni Hægur Dauði eftir Da Free John. Á dauðastundinni gefst sjálfinu kostur á að hefja sig yfir takmarkanir sínar og nema land í ljósríki verundar og sælu. En hinn ófull- komni persónuleiki stingur við fæti, hann kýs heldur að 66 MORGUNN
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84

x

Morgunn

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.