Morgunn - 01.12.1986, Qupperneq 68

Guðs þó án þess að ráða yfir öllum mætti hans. Rökrétt
afleiðing er að „sérhvert Yfirsjálf er i sjálfu sér eitt með
öllum öðrum Yfirsjálfum. Sérhvert Yfirsjálf er m. ö o. í
sérstöku sambandi við Guð og einhvern endanlegan pers-
ónuleika; munurinn er engu að síður ekki eðlislœgur.
Sérhvert Yfirsjálf er sérstakt en ekki aðgreint; það er
eitt með öllum hinum en ekki eins. Þessi hárfíni munur
skiptir öllu máli: innst inni eigum við öll hlutdeilcL í sömu
verunni; við erum bókstaflega hvert annað. Frá þessu sjón-
armiði er velferð hvers einstaklings ófrávíkjanlega bundin
velferð allra annarra einstaklinga: að elska náunga sinn
er að elska sjálfan sig og að særa náunga sinn er að særa
sjálfan sig. Þetta er það sem við upplifum í dóminum eða
yfirlitinu. Hugmyndin um einingu verunnar er hornsteinn-
inn í siðfræði Alberts Schweitzers. Innri fullkomnun ein-
staklingsins og sameining við Guð næst með kærleika og
hjálpfýsi við lífið. Eining Yfirsjálfanna er hin háspekilega
forsenda boðorðsins um að elska náunga sinn eins og
sjálfan sig. Með því að virða þetta lögmál að vettugi köll-
um óhjákvæmilega yfir okkur þjáningu.
öll helstu trúarbrögð kenna að eðli lífsins eftir dauðann
(hvort heldur um er að ræða endurfæðingu í öðrum jarð-
iíkama eða ekki) sé komið undir eðli einstaklingsins. Á
hugrænu tilverustigi eftir jarðlífið endurspeglast langanir
og hugsanir einstaklingsins, helstu hugðarefni hans í eðli
umhverfis hans. Brunton skýrir þetta sem rökrétta af-
leiðingu andlegs þyngdarlögmáls eða andlegs skyldleika.
Einstaklingurinn hefur samneyti við þá sem samsvara
innra sjálfi hans. Paradísarstigin virðast endurspegla Ein-
ingu, Ljós og Kærleika en eftir því sem neðar dregur um-
breytast þessar eigindir í andhverfur sínar. Endurfæðingar-
lögmálið er útvíkkun hins andlega þyngdarlögmáls. Því er
lýst í Tíbesku Dauðabókinni, í bókum Pauls Bruntons og
bókinni Hægur Dauði eftir Da Free John. Á dauðastundinni
gefst sjálfinu kostur á að hefja sig yfir takmarkanir sínar
og nema land í ljósríki verundar og sælu. En hinn ófull-
komni persónuleiki stingur við fæti, hann kýs heldur að
66
MORGUNN