Morgunn - 01.12.1986, Síða 80

halda skyldi. Þetta mun hafa verið snemma vors, um páska-
leytið. Þegar leið að kvöldi gerði vonskuveður með kafaldi.
2. Óvænt og furðuleg hjálp. — Sýn.
,Ég er stödd heima hjá mér og er að taka til í stofunni,
þurrka ryk af hillum og skápum, ryksjúga gólfteppin o. fl.
sem húshaldi tilheyrir.
Allt í einu verður mér hugsað sterkt til drengjanna og
ég er eins og knúin til að setjast niður í stól. Og um leið
er ég horfin eitthvað upp í óbyggðir. ,Ég stend undir fjalli,
og mér finnst að nálægt mér sé eins og mýrarfen eða e. t. v.
einhverskonar leirflag, sem vera muni lint og laust undir
fæti.
lÉg sé þarna bíl, og ég sé að hann er fastur og hálfsokk-
inn niður í aurinn, svo að hann kemst hvergi.
Við hlið bílsins, sé ég tvo pilta og þekki, að annar þeirra
er Sigurður, sonur minn. Þann þriðja sé ég ekki.
Ég horfi á þetta litla stund. Allt í einu er eins og komi
snörp vindkviða og bíllinn hendist upp úr leðjunni til hægri
handar, og er þar með laus úr þessari for.
Um leið er sýnin horfin og ég losna úr þessum dvaia.
Ég varð þess nú fullviss með sjlfri mér, að drengimir
hefðu átt í erfiðleikum, sem nú væru að baki, og hefði þeim
borist hjálp, með einhverjum sérstæðum hætti. Ekki fylgdi
þessari sýn minni neitt hugboð um það, hvar drengirnir
væru staddir, enda skipti það í rauninni engu máli.
Ég var því róleg og beið átekta.
3. Erfiðleikar drengjanna og hvernig kraftaverk varð
til æð leysa vandann.
Nú er að segja frá drengjunum, eftir því, sem siðar kom
í ljós.
Þeir höfðu ekið út úr bænum og endað upp í Jósefsdal,
en það er lítill dalur og gróðurlaus, að austanverðu við
Vífilsfell.
Eftir að hafa gengið þarna nokkuð um komu þeir aftur
78 MORGUNN