Morgunn - 01.06.1993, Blaðsíða 42

MORGUNN
á segulbandi. Á sérstakri bylgjutíðni höfðu náðst fram
raddir sem taldar voru raddir framliðinna en sambandið
var slitrótt og ógerlegt reyndist að þróa það frekar með
þessum hætti. Meek komst nú í kynni við rafeindavirkja
nokkum, O’Neill að nafni, sem átti eftir að reynast honum
drjúg hjálp við rannsóknirnar. Auk þess að vera frábær
rafeindavirki var O’Neill einnig gæddur sálrænum
hæfileikum, miðilsgáfu og lækningamætti. Hann fékk
samband við látinn vísindamann, dr. G.J. Mueller sem
verið hafði prófessor í eðlisfræði meðan á jarðvist hans
stóð, og gat hann m.a. veitt ýmsar persónulegar upp-
lýsingar sem staðfestu framburð hans og einnig um störf
hans og stöðu á meðan hann hafði dvalið hér megin
grafar. Meðal annars gaf hann upp leynisímanúmer sem
hann hafði haft á meðan hann vann fyrir leyniþjónustu
Bandaríkjanna sem reyndist fullkomlega rétt. Dr. Mueller
hafði einnig skrifað bók um ýmsa möguleika á sviði
útvarpstækni og kvaðst nú vilja vinna að því að þróa þessa
nýju sambandsleið innan rafeindatækninnar. En O’Neill
varð einnig fyrir ýmsum óþægindum vegna miðils-
hæfileika sinna þegar óboðnar framliðnar verur fóru að
ásækja hann og reyna að yfirtaka persónu hans sjálfs. I
bókinni Veran á 29 megariðum eftir John G. Fuller segir
frá öllum þessum atvikum og rannsóknum Meeks og
félaga hans og öllum þeim erfiðleikum og andstreymi sem
í fyrstu urðu á vegi þeirra við rannsóknirnar. Loks gerðist
sá sögulegi atburður þegar í fyrsta sinn með tilstilli raf-
eindatækjanna tókst að koma á beinu og tvíhliða sam-
bandi á milli heimanna tveggja. Frá því segir Meek í bók
sinni Eftir dauðann - hvað þá?
Árið 1971 hafði Meek opnað litla rannsóknarstofu í
Philadephiu ásamt tveim rafeindafræðingum til að vinna
þar að því áformi sem bæði Edison og Marconi höfðu
unnið að en orðið að hætta við á sínum tíma - að finna
40