Morgunn - 01.06.1993, Blaðsíða 76

MORGUNN
tekur á sig mynd taugaveiklunar semfœr hann til að
gerast ofsatrúarmaður og hann skipuleggur þriðju
krossferðina að hluta til. Viðhjóðnum sem hann
hefur á sjalfum sér snýr hann upp í grimmd gegn
múslimum í Landinu helga. Hann sýnir enga
miskunn því hann finnur enga sjálfur...
Á meðan endurupplifunin af morðinu á Rakel stóð yfir
komu þær stundir að dr. Whitton, þrátt fyrir sína miklu
reynslu, varð hræddur um að hin gríðarlega tilfinn-
ingalega áreynsla gæti orsakað hjartaáfall hjá Michael.
Engu að síður gengu sjúklingur og læknir ótrauðir til móts
við þá storma sem geisuðu í sálrænum áföllum Hilde-
brandts. Og þegar hann rankaði við sér eftir transinn velti
Michael fyrir sér, liggjandi á teppinu, hversu mikla við-
bótarvitneskju hann þyldi. Urvinda og örvilnaður af
þessum ofboðslegu tímabilum úr eigin fortíð, fékk hann
þó núna að minnsta kosti skilið, hvers vegna hann fann
hjá sér í þessu lífi sterka hvöt til sjálfsrefsingar. Hann
hafði ekki aðeins verið ábyrgur fyrir viðbjóðslegu ofbeldi
heldur einnig drepið Sharron, eiginkonu sína. Hann var
ekki í nokkrum vafa um að Rakel og hún voru báðar hold-
gervingar sömu verunnar; sömu sálar. Og nú tengdist hann
henni aftur vegna hins ógnarlanga arms karmalögmálsins.
Þessi tengsl voru staðfest þegar Sharron kom til dr.
Whittons og hún upplifði ljóslifandi minningar um eigið
morð af völdum Hildebrandts...
Það var hlýtt vorkvöld. Ég var inni í svefnherbergi
sem var opið út að litlu brjóstvirki. Ég var að deila
við Hildebrandt og gekk til og frá brjóstvörninni,
fram og aftur. Við vorum bœði klœdd óhnepptum
skikkjum. Hildebrandt var í eins konar sokkabuxum
og skyrtu, innanundir, en ég var ekki í neinu öðru.
74