Morgunn - 01.06.1993, Blaðsíða 74

MORGUNN
eigin son. Þessi hegðun hennar vekur slíkan viðbjóð
hjá unga manninum að hann bregst við með því að
ýta móður sinni sífellt nœr brúninni á háum stein-
stiga. I átökunum sem fylgja hrapar móðirin niður
stigann og hálsbrotnar. I fallinu grípur hún án
árangurs í handleggi sonar síns svo hann klórast
illa...
Eftir upprifjun þessara atburða hættu útbrotin að
birtast á upphandleggjum Michaels. Eitthvað var að ger-
ast; eitthvað að þiðna í frosinni sál hans. Það var vissulega
mjög hvetjandi en enn var mikið eftir af reynslu Hilde-
brandts og annarra. Það þurfti níu mánuði til viðbótar til
að fá mynd af hörmulegum ástamálum Hildebrandts...
Rétt áður en Hildebrandt tekur við ríki sínu kynnist
hann stúlku að nafni Rakel og verður ástfanginn af
henni. Hún er dóttir bóklærðs Gyðings en enginn í
fjölskyldu Hildebrandts er lœs eða skrifandi. Faðir
stúlkunnar gegnir hlutverki hirðlœknis. Á þessum
sama tíma er Hildebrandt undir miklum áhrifum frá
munki nokkrum sem dvaldi við hirðina, en sá hinn
sami hafði stjórnað foreldrum hans árum saman.
Hann á nú í nokkrum vandrœðum með son þeirra og
erfingja. Þótt Hildebrandt og Rakel haldi sig hafa
tekist að leyna ástum sínum, þá hafa njósnarar
munksins komist á snoðir um ástríðufullt samband
þeirra og einnig að Rakel er með barni. Munkurinn
býst við að nú muni Rakel fara þess á leit við
Michael að hann giftist sér og þar sem munknum
hrýs hugur við sambandi Hildebrandts og Gyðinga-
stúlkunnar, álítur það kalla á vanþóknun Guðs, sáir
hann frœjum vantraustsins í huga Hildebrandts.
Hann gefur í skyn að Rakel sœkist eftir hjúskap til
72