Morgunn - 01.06.1993, Síða 66

MORGUNN
fyrirmunað að skilja. Hann einn vissi hve stórum skugga
sektarkennd og sjálfsfyrirlitning vörpuðu á velgengni hans
og frama. Þær læstu klónum í hann hið innra, miskunnar-
laust.
Það eitt að líta í spegilinn á morgnana olli honum við-
bjóði og á meðan hann rakaði sig óx ljótleikinn í vitund
hans. Ef til vill var þessi ljótleiki tengdur sjálfsmorðs-
tilhneigingum sem komu honum stundum til að ráfa í
sinnuleysi út á iðandi umferðagötur. En Michael var ekki
viss. Og hann hafði enga hugmynd um hvers vegna hann
hafði árum saman haft furðuleg einkenni... Hann var
yfirkominn af skelfingu í hvert sinn sem hann naut ásta
með Sharron, konunni sinni.
Michael hafði lagt hart að sér til að komast áfram.
Foreldrar hans voru lágstéttarfólk, Gyðingar sem bjuggu í
Suður-Bronx í New York. Móður hans líkaði ekki við
hann og einu afskiptin sem faðir hans hafði af honum
voru fólgin í að gera einkason sinn að skotspæni ofboðs-
legra reiðikasta. Þessi uppvöxtur sem einkenndist af
tilfinningalegri kúgun og munnlegu ofbeldi hafði þau
áhrif að Michael var orðinn mjög bældur á síðari hluta
unglingsáranna. Honum stóð stuggur af umhverfinu og
forðaðist oft öll samskipti við ókunnuga. Vanlíðan hans
var slík og feimni að iðulega hætti hann við að aka inn á
bensínstöðvar þó hann vantaði bensín, af ótta við að þurfa
að tala við afgreiðslumanninn.
Þótt honum gengi mjög vel í skóla og síðar háskóla,
gerði Michael sér ljóst að hann stefndi hraðfara í að verða
óvirkur vegna allskyns fælni, kvíða og ímyndana. Frá
upphafi var hann staðráðinn í að berjast gegn erfiðleikum
sínum, hversu þungbærir sem þeir yrðu. Og þessi ákvörð-
un varð til þess að hann fór í hefðbundna sálgreiningu
sem stóð næstu fimmtán árin. Starf hans hafði í för með
sér búferlaflutninga og þar af leiðandi einnig nýja sálfræð-
64