Útvarpstíðindi - 13.12.1948, Blaðsíða 11

ÚTYARPSTÍÐINDI
467
ið, og prentuð voru um 5 þúsund ein-
tök af því um það leyti sem ég hætti.
— Að sumu leyti þótt mér starfið
skemmtilegt, en það var oft erfitt.
Þetta reyndist of mikið starf fyrir
einn mann. Það var þó ekki fyrst og
fremst af þeim ástæðum, sem égl
hætti við blaðið, heldur vegna sér-
istakra örðugleika í samvinnu við út-
varpið, sem þreyttu mig meir og meir
og ukust í æ ríkari mæli eftir því
sem á leið. Ástæðan 'fyrir því að ég!
hætti var blátt áfram sú, að mér:
virtist einn af starfsmönnum út-
varpsins torvelda, og að sumu leyti
gera mér ómögulegt, að láta blaðið
verða að þeim notum, sem ég ætlað-
ist til. Þessi niaður var skrifstofu-
stjóri útvarpsráðs, Helgi Hjörvar.
Ég vil skjóta því hér inn í, að ég
segi þetta ekki af persónulegri óvild
til skrifstofustjórans, því að eins og
jnargir aðrir, dáist ég að ýmsum
hæfileikum hans. Hann hefur glæsi-
lega hæfileika sem upplesari og fyr-
irlesari. Hann er mjög góður við'
míkrófóninn. Þar nýtur hann sín
sem listamaður. En reynsla mín af
honum sem dagskrárstjóra er afleit.
Ég leit þó ekki svo á, að hann eyði-
legði starf mitt af beinum illvilja,
heldur virtist mér, að hann með smá-
vægilegum dutlungum sínum og
væri að eyðileggja það verk, sem ég
lagði á mig til að vinna sem bezt —
trassaskap í starfi — og starfsleysi,
og sem ég hafði trú á að væri gagn
að“.
— Hvernig var þessu háttað?
„Útvarpsráð hafði hvað eftir ann-
að samþykkt, að semja dagskrána
með löngum fyrirvara, meðal annars
til þess að hlustendur gætu fengið!
hana í Útvarpstíðindum og valið og
hafnað útvarpsefni eftir því. Það
kemur til dæmis oft fyrir, að menn
ákveða með dálitlum fyrirvara,
hvernig þeir verji kvöldstundum sín-
um, eftir því hvað útvarpið hefuii
upp á að bjóða. En það geta menn
því aðeins gert ef þeim berst í tæka:
tíð dagskráin í blaðinu. Ég byggði ái
þessari ákvörðun útvarpsráðs, sem
jég veit ekki betur en að fylgt sé alls
staðar í heiminum nema hér. Ég
gerði mér, eins og gefur að skilja,
mikið far um að láta blaðið koma út
reglulega, og með nægum fyrirvaraj
til þess að það gæti borizt út um
di’eifbýlið nægilega snemma, en ein-
mitt — í dreifbýlinu — hefur blaðið
alltaf átt mestum vinsældum að,
fagna. En svo varð reynslan oftast
sú, að ég gekk margar ferðir bónleið-
ur til búðar skrifstofustjórans. —<
Stundum fékk ég að vísu loforð um
að fá dagskrána nógu tímanlega, svo
,að hún gæti komizt í blaðið og ég
gæti gert henni einhver skil, en þetta
voru næstum því undantekningar, ef
við þau loforð var staðið. Það var of
seint að fá dagskrána um sama leyti
og blaðið átti að koma út. Það var
kannske hægt að smeygja henni
sjálfri inn, en útilokað að gera henni
nokkur skil. Ég held, að núverandi
skrifstofustjóri útvarpsráðs sé ekki
á réttri hillu. Hann ætti að sinna
öðru — þar sem hann gæti notið
sinna sérstöku hæfileika.
— Reynduð þér ekki að hafa bein
áhrif á dagskrána?
„Jú, ég talaði oft við menn, sem
áttu sæti í útvarpsráði um dagskrár-
efni, sem ég hafði áhuga á, og studd-
ist þar stundum við álit sem fram
hafði komið í bréfum frá hlustend-
um, en ég minnist þess ekki, að Út-