Útvarpstíðindi - 13.12.1948, Blaðsíða 12

468
ÚTVARPSTÍÐINDI
varpstíðindi hafi beinlínis lagt neitt
nýtt til dagskrárinnar, nema ef
nefna mætti, að fyrir mitt tilstilli
var um tíma komið á þætti, sem,'
nefndist danslag kvöldsins, og varð
mjög vinsælt. Ég lét semja texta eða
þýða texta við vinsælt lag, en síðan
var það sungið í útvarpið oftar en
einu sinni með það fyrir augum, aðj
hlustendur gætu lært það. Þetta varð
til þess, að mörg af þessum lögum
urðu svo vinsæl, að þau voru sungin
um land allt og eru sungin enn. Svo
dó þessi liður eins og margir aðrir,
sem hafa þó verið til gagns og
skemmtunar. Ég lagði líka talsvei*t
að útvarpsráði um að aukin yrðu er-
indi um náttúrufræði og landafræði,
en mér var og er kunnugt um það,
að margir hlustendur eru sólgnir í
islík fræðsluerindi.
Þetta er nú það helzta, sem ég get
sagt um fyrstu ár Útvarpstíðinda.
Ég hætti af þeirri ástæðu, sem ég
hef greint, og seldi blaðið Jóni úr
Vör og Gunnari M. Magnúss. Ég vil
svo nota tækifærið til þess að óska
Útvarpstíðindum velfarnaðar, og þá
fyrst og fremst, að dagskráin verði
svo fljótt tilbúin hjá útvarpsráði, aðl
Útvarpstíðindi geti gert henni þau
íkvœm ónyrtinq
eykur heilbrigði og fegurð.
Snyrtistofan Grundarstíg 10
Sími 6119.
skil sem hlustendur vonast til, og
blaðið geti þar með gerzt sá tengi-
liður og hjálpartæki, sem því er ætl-
að að vera“.
Fótspor drottins
Eftir Bliss Corman.
Ég fór um troönar leiðir lands
að leita guðs mins — skaparans;
ég fann hann ekki; en fjarri braut
mér f jóla brosti í hrjósturlaut —
'þar fann ég óvænt fótspor hans.
Og gegnum loftsins bylgjur brauzt,
um blámadjúpið skerjalaust
að eyra mínu unaðshljóð,
þar aleinn þröstur söng sín Ijóð —
þá heyrði ég drottins dýrðar raust.
Ég hugsi stóð. — Ég heyrði og sá
guðs himnaríki jörðu á
er laufin snerti léttur blær
við lækinn, þar sem rósin grær —
þá drottins mund strauk mér um brá.
Mér skýrðist lögmál skaparans:
það skráðu fingur kvöldroðans. —
Er sólin kvaddi, hvarf ég heim
með hjartað fullt af Ijóma þeim —
þá skein mér dýrðar skyklcjan hans.
Ég fann mér kvikna brennheitt bál,
mig brýndi eitthvert huliðsmál
[að lifa þar, sem lífsþörf er:
Af löngun þeirri. skildist mér
fið himinn guðs er sjálfs mín sál.
Sig. Júl. Jóhannesson.