Viðar - 01.01.1942, Blaðsíða 67
ViðarJ
Oddný Sveinsdóttir:
Þorkell Þjóstarson.
Þeir Sámur og Þorbjörn sáu: „hvar fimm menn gengu
saman frá einni búð. Sá var hár maður og ekki þreklegur,
er fyrstur gekk, í laufgrænum kyrtli og búið sverð í hendi,
ljósjarpur á hár og mjög hærður.“ Þannig lýsir sagan
honum. Og mér virðist mega lesa í gegnum þessar linur
og hina einföldu lýsingu, sem í sögunni birtist, eitthvað
meira og mikilfenglegra. Hann hefur verið einn af þeim
mönnum, sem með höfðinglegu yfirbragði, frjálslegri og
stillilegri og festulegri framkomu draga ósjálfrátt að sér
athygli manna þegar við fyrstu sýn.
Hann elzt upp hjá föður sínum í Þorskafirði, milli hinna
háu og tignarlegu íslenzku fjalla.
Þegar fólkið situr við langeldana á kveldin og rímur eru
kveðnar eða sögur sagðar, þá leggur hann frá sér leikföng-
in sín, leggina og skeljarnar, og hlustar hugfanginn á
sögumanninn, eða hann situr og starir í glæðurnar. Þar
virðist honum, að hann sjái borgir og kastala, konunga og
hirðir. Alls konar kynjamyndir iða og kvika, taka annar-
legum breytingum og hverfa svo að lokum eins skyndilega
og þær komu.
Hann er ekki gamall, þegar útþráin grípur hann. Hann
þráir að vita, hvað er hinum megin við hin háu og svip-
miklu fjöll, sem byrgja útsýnið, og hvað er hinum megin
við hinn leyndardómsfulla sæ.
Þegar faðir hans deyr, felur hann bróður sínum í hend-
úr goðorð þeirra og fjárforráð, en ræður sig á skip til
utanferðar.
Hann er utan í 7 ár og kynnist á þeim tíma þjóðhöfð-
ingjum. Hann ferðast alla leið til Miklagarðs og verður
„handgenginn“ Garðskonungi. Má af því marka, hvað
5