Bankablaðið - 01.12.1944, Side 54

66
BANKABLAÐIÐ
Fjármálaf undurinn
í Bretton Woods
Bankablaðið hefir snúið sér til Ás-
geirs Ásgeirssonar og fengið hjá hon-
um eftirfarandi útdrátt úr skýrslu ís-
lenzhu sendinefndarinnar og sam-
þykktum fyrir Alþjóðagjaldeyrissjóð
og Alþjóðabanka. — íslenzku sendi-
nefndina skiþuðu þeir Magnús Sig-
urðsson bankastjóri, sem var formað-
ur, Ásgeir Ásgeirsson bankastjóri og
Svanbjörn Frímannsson formaður
Viðskiþtaráðs. Ungfrú Marta Thors
var ritari nefndarinnar.
I. Skýrsla nefndarinnar.
Stjórn Bandaríkjanna stofnaði til fund-
arins og bauð til lians fulltrúum frá ríkis-
stjórnum allra Sameinaðra þjóða og þeirra
þjóða, sem með þeim vinna (United and
Associated Nations). Fundinn sóttu sendi-
nefndir frá 44 þjóðum og voru sumar
þeirra all-fjöllmennar. Fundurinn lrófst á
tilsettum tíma, 1. júní s.l. og stóð til 22.
s. m.
Fyrir fundinn voru lögð tvö frumvörp,
annað unt samþykktir fyrir Gjaldeyrissjóð
og hitt um samþykktir fyrir Alþjóðabanka.
Snemma á árinu 1943 birti Bandaríkja-
stjórn tillögur unt Gjaldeyrissjóð, sem
kenndar eru við Harry D. White, aðalhöf-
und þeirra. Um líkt leyti birti Bretastjórn
tillögur um Gjaldeyrisjöfnunarsjóð, sem
kendar eru við Lord Keynes. Þá gerði og
Canada-stjórn og franskir fjármálamenn til-
lögur um gjaldeyrismál eftir stríð. Síðan
voru haldnir nokkrir fundir um málið fyrir
forgöngu Bandaríkjastjórnar og mættu á
þeim fundum fulltrúar ntargra ríkisstjórna
og sérfræðingar, sem boðin hafði verið þátt-
taka í undirbúningi málsins. Lauk þeim
samningum með því, að samkomulag varð
um þær tillögur, sem lagðar voru fyrir
fundinn í Bretton Woods.
Fundarstörfum í Bretton Woods var
þannig hagað, að fyrst var skipt í þrjár
nefndir, og skyldi sú fyrsta fjalla um Gjald-
eyrissjóðinn, önnur um Alþjóðabankann
og hin þriðja um önnur mál, sem frarn
kynnu að verða borin. Var þeim svo aftur
skipt upp í undirnefndir, og enn voru sett-
ar sérstakar nefndir, þegar jafna þurfti
ágreining. Fundarstörfin fóru að mestu
fram í nefndunum og tókst yfirleitt vel að
jafna ágreining, svo að sjaldan kom til
nafnakalls á hinum sameinuðu fundum.
Hinum upphaflegu frumvörpum var að
vísu breytt allmjög að ytra útliti, en um
aðalefni og tilgang voru hinar upphaflegu
tillögur samþykktar af öllum fulltrúum að
lokum, og vart ástæða til að tilgreina hina
fáu fyrirvara, sem fram komu í fundarlok.
Var það brýnt fyrir fulltrúum í fundar-
byrjun, að ef úr alþjóðasamstarfi um fjár-
mál ætti að verða, þá þyrftu þeir að taka
á málunum sem samstarfsmenn, en ekki
sem keppinautar, og gekk það eftir. Á fund-
inum var ríkjandi eindreginn áhugi fyrir