Bankablaðið - 01.12.1989, Blaðsíða 18

18
„Vertu nú góð stúlka
og biddu ekki um
meira"
Viðtal: Þóra Þor-
steinsdóttir, starfs-
maður í bókhaldi í
Alþýðubankanum
h.f.
Margrét Guðmundsdóttir í Alþýðubankanum man
tímana tvenna - en sumt hefur þó lítið breyst.
Margrét Guðmundsdóttir: „Við hefðum þurft að greiöa ennþá meira, ef við heföum fengið mann að
sunnan," var svarið.
Ein af ástæðum sem oft eru nefndar er
tal berst að því hve konur eru lítið
áberandi í toppstöðum bankanna, er
sú að þær séu óöruggur vinnukraftur.
Starfsferill þeirra sé stuttur og ekki
samfelldur. Ef litið er síðan á meðal-
starfsaldur karla og kvenna kemur í
ljós að meðal kvenna í bönkum er
hann rúmlega níu ár en karla rúmlega
tólf ár, svo að munurinn er sáralítill.
Elsti starfsmaðurinn í Alþýðubankan-
um að Laugavegi 31 er einmitt kona og
fannst mér því að fróölegt væri að
heyra sögu hennar.
Kona þessi heitir Margrét Guðmunds-
dóttir og vinnur í lánadeild bankans.
- Margrét, viltu fyrst segja mér svolítið
frá sjálfri þér?
- Ég er að mestu leyti alin upp á ísa-
firði og þaðan lauk ég gagnfræðaprófi
1945. Árið 1946 var ég ráðin skrifstofu-
stúlka við sýslumannsembættið á ísa-
firði og var ægilega montin yfir starf-
inu, sem aðallega var vélritun, en hún
var geysilega mikil. Flest mál emb-
ættisins þurfti að vélrita auk allra
skýrslugerða og fór ekki hjá því að ég
lærði mikið á þessu. Auk sýslumanns-
ins Jóhanns Gunnars Ólafssonar voru
þrír aðrir karlmenn á skrifstofunni.
Eftir þriggja ára starf með þessum öðl-
ingum kvaddi ég þá með tárum og hélt
til Reykjavíkur og vann á lögfræðiskrif-
stofu í eitt ár, en kom þá aftur til fsa-
fjarðar, eignaðist mitt fyrsta barn og
varð einstæð móðir. I þá daga leitaði
maður til foreldranna undir þannig
kringumstæðum.
Aftur réðist ég í vinnu til Jóhanns
Gunnars, en nú við deild Almanna-
trygginga, sem þá var stofnuð og vann
þar í fimm ár, eða þar til ég giftist og
flutti til Bolungarvíkur. Maðurinn
minn Finnur Th. Jónsson hafði ráðið
sig í skammtímavinnu hjá Einari Guð-
finnssyni hf. en þau urðu 20 árin okkar
þar.
Árið 1962 hafði ég eignast 6 stelpur,
þær yngstu tvíburar. Sjokk, því það
biðu allir eftir stráknum.
- Þrátt jyrir stórt heimili hefur þú drifið
þig út á vinnumarkaðinn aftur, hvað ertu
nú búin að vinna lengi í banka og hvar?
- Jón Tómasson, þá Iögreglustjóri í
Bolungarvík, varð um áramótin 1965-66
minn núverandi örlagavaldur. Hann
bað mig að hjálpa sér á skrifstofunni við
áramótauppgjörið, nokkra tíma á dag
og útvegaði mér barnapíu á meðan. Að
fara út á vinnumarkaðinn aftur hafði
aldrei hvarflað að mér þessi 10 ár, en ég
stóðst ekki mátið. Um sumarið vann ég
hjá honum í afleysingum og um haust-
ið réðist ég til Sparisjóðs Bolungarvík-
ur. Pá var nýráðinn hjá sjóðnum ung-
ur maður, Sólberg Jónsson að nafni,
fullur af áhuga og sú mesta hamhleypa
til allra verka sem ég hef kynnst, enda
þandist sjóðurinn út á skömmum tíma
og varð virkur og öflugur. Sólberg
hafði þann góða eiginleika að manni
fannst alltaf að maður ynni með
honum, ekki fyrir hann. Það kom sér
líka vel þegar hann veiktist og þurfti að