Bankablaðið - 01.12.1989, Blaðsíða 35

/ léttum dúr
35
Kristján Óskarsson:
NÝIBÆR
Lítil saga um
sameiningu
Útgarður er herragarður á Suðurlandi,
þar ráða ríkjum sex bræður. í sömu
sveit eru einnig þrír misstórir bónda-
bæir.
Nyrsti bærinn heitir Alviðra og þar
er bóndinn Bergur við stjórnvölinn,
næsti bær við er Vellingur og bóndi þar
er Trausti, syðsti bærinn er svo Iðavell-
ir með bóndann Varða.
Litlu bæirnir þrír voru ekki stöndugir
og áttu erfitt uppdráttar. Þar spilaði
margt inn í, svo sem riðuveiki, vaxta-
verkir í kúm og margt fleira. Herra-
garðurinn var ekki mjög beisinn
heldur, en var þó þeim gæðum gæddur,
að hægt var að láta hendur grípa í
gilda sjóði.
Það var svo í síðustu sláturtíð að
bændurnir Bergur, Trausti og Varði
tóku tal saman og veltu málunum fyrir
sér. „Ekki er hægt að láta þetta ganga
svona öllu lengur", segir Bergur við
hina og þeir tóku undir það og fóru að
hans á þessu mannanna vafstri. Að
minnsta kosti létum við presturinn
okkur ekki vanta, og hömuðumst á
kvöldin og jafnvel á nóttunni Iíka, við
að pækla, rúmsalta, slá til tunnur, eða
sinna kerlingunum með salt og
tunnur, rétt eins og aðrir.
Eftir að ég hafði fengið að skemmta
mér tvö haust í kvöld- nætur- og helg-
arvinnu á síldarvertíð, fékk konan loks
löngun til að spreyta sig. Reyndar tók
hún sig til við hauststörfin af meiri al-
vöru en eiginmaðurinn, byrjaði í slát-
urhúsinu við innyflaflokkun, dreif sig
síðan í síld, og skar og raðaði af mynd-
ugleik, og endaði síðan sem starfsmað-
ur í frystihúsinu, þar sem hún vann
það sem eftir var dvalar okkar á Djúpa-
vogi.
Reynsla okkar hjóna af því að búa
þessi 5 ár á Djúpavogi var okkur
ómetanleg lífsreynsla, þroskandi og
skemmtileg.
Höfundurinn,
Kristján Óskarsson,
starfar í Alþýðu-
bankanum.
ræða málin af fullri alvöru. „Getum við
ekki bara sameinað bú okkar", segir
Trausti og tekur í nefið og býður hin-
um með sér. „ Jú, þetta er ráð að
reyna", segir þá Varði „og við kaupum
Útgarð með öllu sem fylgir". „Nei ekki
fiskibátnum, hann míglekur", segir
Bergur.
Það varð úr að þeir keyptu í samein-
ingu Útgarð og sameinuðu alla bæina
saman í einn gríðastóran herragarð.
Eftir smá þref var ákveðið að herra-
garðurinn ætti að heita ísafold. Varði
var gerður að fyrsta herramanni og
hinir tóku sér starf ráðsmanna.
Mikið og erfitt verk var fyrir
höndum, það átti eftir að finna Herra-
garðinum stað og ráða úr hvað yrði um
hina bæina, svo ekki sé nú minnst á
skepnumar, því þær voru mesta vanda-
málið.
Þeir voru með allt of mörg svín,
hænsni og beljur og of fáar kindur. Eftir
miklar vangaveltur var ákveðið að
velja úr bestu svínin og hænsnin og
farga svo hinum sem ekki hlutu náð
eða bara setja þau í verri stíur. Beljurn-
ar mátti nota, bara ekki bæta við, þær
myndu týna tölunni ein og ein.
Aður en til fækkunar dró var ákveð-
ið að halda skepnunum smá veislu og
gefa þeim aðeins meira en venjulega.
Með góðmennsku mátti jafnvel láta
þær halda að ekkert myndi nú koma
fyrir þær. Dýraeftirlitsmenn komu frá
öllum bæjunum og vildu fá að fylgjast
með öllu sem til stóð, ekki stóð nú á
því. Dýraeftirlitsmennirnir fengu í lið
með sér dýralækna sem áttu að vera
sérfræðingar í skepnumálum og komu
þeir með hin ýmsu ráð sem herragarðs-
eigendurnir hummuðu fram af sér og
reyna nú að láta falla í gleymskunnar
dá. En svo verður ekki, því dýraeftir-
litsmennirnir eru vakandi og sofandi
með skepnunum og sjá til þess að
þeirra réttar sé gætt í hvívetna og helst
engri skepnu fargað. Vonandi lýkur
þessari sögu eins og öðrum góðum
ævintýrum, vel.
Sendum félagsmönnum Sambands íslenskra bankamanna
bestu óskir um gleðileg jól og farsœlt komandi ár
Sparisjóður Reykjavíkur
og nágrennis
Sparisjóður vélstjóra
Sparisjóður Kópavogs
Sparisjóður V-Húnvetninga
Eyrasparisjóður
Patreksfirði-Tálknafirði
Sparisjóður Svarfdæla
Sparisjóður Siglufjarðar
Sparisjóður Norðfjarðar
Sparisjóður Vestmannaeyja
Sparisjóður Ólafsvíkur
Byggðastofnun
Framkvæmdasjóður
Lind h.f.
Sparisjóður Mýrasýslu