Árbók Tannlæknafélags Íslands - 01.01.1975, Qupperneq 33

Var því horfið frá frekari tilraunum að bora eftir vatni.
Sú lausn að leggja vatnsleiðslu frá fastalandinu virtist vera
sú eina mögulega. Menn höfðu af eðlilegum ástæðum horft fram
hjá þessari lausn vegna gífurlegs kostnaðar. En nú var hafist
lianda um hönnun væntanlegrar vatnsleiðslu og dælustöðvar
og ekki horft í kostnað enda um lífsafkomu Eyjabvia að tefla.
Ég hafði fylgst með þessu máli, sem og aðrir Eyjabúar.
Þegar hér var komið sögu datt mér í hug sá möguleiki fyrst
verið var að hanna og teikna væntanlega vatnsveitu að benda
ráðamönnum bæjarfélagsins á þann möguleika að fluor-bæta
drykkjarvatnið í þeim tilgangi að draga úr tannskemmdum.
Ég baðst því leyfis að fá að mæta á bæjarráðsfundi og gera
mönnum grein fyrir þessu verkefni. Þessari beiðni var vel
tekið. Mætti ég á fundi bæjarráðs, þar sem ég gerði í stuttu
erindi grein fyrir sögu þessa máls og væntanlegum árangri ef
af framkvæmdum yrði. Bæjarráðsmenn tóku erindinu vel og
fólu mér að kanna þetta mál enn frekar, en ég var þá á förum
til ársdvalar í Danmörku. Þetta var sumarið 1966.
Meðan ég dvaldist í Danmörku leitaði ég mjög eftir upplýs-
ingum um þetta mál. Reyndust hæg heimatökin í Kaupinhöfn.
Danir hugðu sjálfir á fluor-bætingu drykkjarvatns og hafði
þingið skipað nefnd til að kynna sér staðreyndir þar að lútandi.
Var mér bent á að ræða þetta mál við Erik Uhl yfirlækni og
deildarstjóra hjá heilbrigðisráðuneytinu, en svo heppilega vildi
til að hann hafði verið formaður nefndar þeirrar, sem fyrr er
getið. Afhenti liann mér nefndarálitið, sem er all góð og ýtarleg
greinargerð enda tók það nefndina á fjórða ár að setja liana
saman.
I nefndinni voru 12 sérfræðingar, þ. e. læknar, verkfræð-
ingar, eiturefnafræðingar, tannlæknar og fl. Niðurstaða nefnd-
arinnar var jákvæð gagnvart. fluorbætingu, 9 með 3 á móti.
Forsendur mótatkvæða jafn margar og atkvæðin m. a. kostn-
aður.
Á heimleið frá Danmörku kom ég við í Kilmarnok í Slcot-
landi, en þar hafði verið bætt fluor í vatnið um nokkurt ára-
31