Árdís - 01.01.1963, Side 59

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
57
tímann og verða ungur í annað sinn. Ef hægt væri að lifa upp
aftur hið liðna með þeirri reynslu og vizku og 'því viti sem manni
hefur auðnast á tiltölulega langri æfi, þá máske væri gott að lifa
upp aftur. En því miður, er það ómögulegt, bæði að hverfa aftur
í tímann og að lifa æfina upp aftur. Spursmálið er, værum við
fús að hverfa aftur að því liðna og sjá á bak öllum þeim þægind-
um og þeirri vellíðun sem við nú njótum. Áður en þessari spurn-
ingu er svarað mætti íhuga hana mjög gaumgæfilega. Hvernig
var nú lífið í gamla daga?
Fyrst og fremst var ekkert rafmagn. Vafalaust er rafmagnið
mesta þægindi nútímans. Án þess væri mjög ömurlegt að lifa. Það
væri ekkert rafljós, engar rafvélar, engin hitaleiðsla, engin vatns-
leiðsla og svo margt og margt annað sem við yrðum að vera án.
Gaman væri að þurfa að nota olíulampa, til dæmis. Ljósið er afar
iélegt og lamparnir þarfnast daglegs eftirlits. Gaman væri líka
að þvo föt með bretti. Fyrst mátti útvega vatn og hita það. Upp í
sveit varð að draga vatnið upp úr brunni og bera það inn í fötum,
eða taka það upp úr tunnu. Næst varð að hita það á eldavél. Enn
ánægjulegra var það að sækja snjó, bræða hann og sía og auð-
vitað varð að hita hann. Síðast varð að kasta skólpinu út. Allt
vatn mátti hita á katli, hvort sem mikið eða lítið átti að nota.
Já, ekki má gleyma að minnast á gamanið sem konur nutu af því
að vinda tauið og koma því út á stag, hvernig sem viðraði. Ekki
var starfinu lokið. Að vetrarlagi varð að koma með gaddfreðinn
þvottinn inn, þýða hann með því að hengja hann innanhúss. Næst
varð að strauja hann með járnum sem hituð voru á eldavélinni.
Og þegar matartíminn var kominn, varð að sækja vatn og
eldivið og máske þurfti að taka út öskuna áður enn hægt var að
byrja að elda. Auðvitað var enginn kæluskápur til og maturinn
geymdist illa. Það þurfti að hengja kjötið, salta það eða þá að
laga það til betri geymslu. Ekki voru kjötbúðir á næstu grösum
til að verzla í á hverjum degi. Innkaup voru gjörð hvenær sem
kostur var á og þegar búið var með sérstaka matvöru varð bara
að vera án hennar þangað til að hægt var að veita sér meira.
Engin ryksuga var til og nota mátti sóp. Gólfteppi þurfti að
taka út á stag til að lemja úr þeim rykið. Tvisvar á ári var húsið
hreinsað frá kjallara til háalofts. Þetta tók marga daga og var afar
erfitt verk. Ekkert var til sem létti verkið. Einungis varð að nota