Morgunblaðið - 09.01.2009, Blaðsíða 34

34 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. JANÚAR 2009
✝ Freyja Sigurð-ardóttir fæddist á
Sauðárkróki 31. maí
1948. Hún lést af slys-
förum 27. desember
síðastliðinn. Faðir
hennar var Sigurður
Magnússon frá Bíldu-
dal, f. 26. október
1918, d. 26. apríl
1979. Móðir hennar
er Birna Guðfinna
Þorsteinsdóttir frá
Hrólfstöðum í Skaga-
firði, f. 13. desember
1920, hún dvelur nú á
Sólvangi í Hafnarfirði.
Bróðir Freyju er Magnús, f. 25.
apríl 1957, kvæntur Sigurrósu Rut
Karlsdóttur, f. 8. ágúst 1961, sonur
þeirra er Sigurður Karl, f. 28. sept-
ember 1978. Hálfsystur Freyju,
samfeðra eru: 1) Gunnfríður, f. 15.
nóvember 1938, gift Braga Valdi-
marssyni og 2) Þorgerður Arndal,
f. 19. janúar 1942, gift Gunnari
Guðlaugssyni.
Freyja giftist 1972, Ragnari
Karlssyni, f. 24. maí 1953, d. 19.
desember 2000. Þau skildu 1978.
Unnusti Freyju er Einar Ólafur
Sigurjónsson, f. 25. október 1944,
búsettur í Danmörku.
Dætur Freyju eru:
1) Birna Sólveig
Ragnarsdóttir, f. 18.
júní 1972, gift Sæ-
mundi Árnasyni, f. 28.
júlí 1971, börn þeirra
eru Sandra, f. 24.
mars 1996 og Árni, f.
12. júlí 2003. 2) Hulda
Rut Ragnarsdóttir, f.
13. maí 1973, unnusti
Zbigniewn Waldimar
Prochera, f. 7. febr-
úar 1969. Dóttir
Huldu frá fyrra sam-
bandi er Sara Sigurbjörg Guð-
mundsdóttir, f. 19. febrúar 2002.
Freyja útskrifast frá Hjúkr-
unarskóla Íslands 1972, hún starf-
aði sem héraðshjúkrunarkona á
Breiðdalsvík 1972-1974 og síðan
sem hjúkrunarfræðingur á Sjúkra-
húsinu á Egilsstöðum 1974-1980.
Flutti hún síðan til Hafnarfjarðar
1980 og hóf þá störf á St. Jós-
efsspítala og hefur starfað þar síð-
an, eða 29 ár á handlækningadeild-
inni.
Útför Freyju verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Það var mikið áfall fyrir okkur
samstarfsfélaga Freyju þegar okkur
bárust þær fréttir að hún hefði látist
í umferðarslysi að kvöldi 3. dags jóla.
Biðin hefur verið löng hjá fjölskyldu
Freyju þetta kvöld þegar hún ætlaði
rétt að skreppa frá en átti ekki aft-
urkvæmt. Já lífið er hverfult, enginn
ræður sínum næturstað og þannig
varð nú raunin með vinkonu okkar
hana Freyju. Freyja starfaði sem
hjúkrunarfræðingur á handlækn-
ingadeild St. Jósefsspítala í nær 30
ár og erum við enn nokkrar á deild-
inni sem höfum unnið saman allan
þann tíma. Freyja starfaði alla tíð í
fullri vinnu og var ávallt tilbúin að
koma aukalega ef á þurfti að halda.
Hún var einstaklega sterkur per-
sónuleiki, ósérhlífin, fylgin sér og
áræðin.
Liðagigtin fór ekki mildum hönd-
um um Freyju og þurfti hún að
ganga í gegnum margar aðgerðir og
gerði það af miklu æðruleysi. Hún
kvartaði aldrei en við sáum oft að líð-
an hennar var ekki góð. Á síðustu ár-
um kom lyf á markað sem virkaði vel
á liðagigtina og jók lífsgæði hennar
mikið og var hún farin að sjá fram á
bjartari tíma þar sem hún gæti hugs-
anlega farið að minnka við sig vinnu
og skoðað heiminn. Freyja kom okk-
ur oft á óvart eins og þegar hún
keypti sér góða gönguskó og við
spurðum hvert ferðinni væri heitið.
Hún svaraði um hæl: „Á Esjuna“ og
lét verða af því eins og svo mörgu
öðru. Það var fátt sem hindraði
Freyju í að takast á við það sem hana
langaði til að gera og var stundum
eins og hún vildi sanna fyrir sjálfri
sér að hún léti liðagigtina ekki hamla
sér.
Freyja var gædd þeim hæfileika
að geta hlakkað til og deilt því með
öðrum. Við vissum allar þegar hún
var búin að gera einhverja skemmti-
lega áætlun því þá sveif hún um
deildina svo sposk á svip og með blik
í auga eins og prinsessa. Helsta
áhugamál Freyju var dans og var
hún virkur meðlimur í félagsskapn-
um Komið og dansið. Hún var þar
ýmist sem kennari og/eða dansfélagi
þrátt fyrir sinn erfiða sjúkdóm, hann
var bara lagður til hliðar meðan
dansinn dunaði.
Eftir svo langt samstarf eins og
við höfum margar átt á handlækn-
ingadeildinni með Freyju er margs
að minnast. Við gerðum ýmislegt
skemmtilegt saman og koma fyrst
upp í hugann ferðir sem við á deild-
inni fórum saman í til Vestmanna-
eyja, Ísafjarðar og Danmerkur.
Freyja var hress og kát í þessum
ferðum en hún hafði gaman af því að
ferðast og sá nú fram á skemmti-
legan tíma þar sem hún og unnusti
hennar ætluðu til Tenerife nú í febr-
úar.
Lengst af hélt Freyja heimili með
móður sinni og dætrum, en þær voru
augasteinarnir í lífi hennar ásamt
barnabörnum. Söknuður þeirra er
mikill og biðjum við góðan Guð að
styrkja og blessa alla ástvini Freyju.
Skaparinn einn ræður för og þegar
kallið kemur er ekki aftur snúið.
Við þökkum Freyju samfylgdina
öll þessi ár en með fráfalli hennar
misstum við ekki bara frábæran
hjúkrunarfræðing heldur einnig
góða vinkonu. Við söknum hennar
sárt en minningin lifir í hjörtum okk-
ar allra.
F.h. vinkvenna á handlækninga-
deild St. Jósefsspítala, Sólvangs,
Dóróthea Sigurjónsdóttir.
Í marsmánuði árið 1969 hófum við
hópur stúlkna nám við Hjúkrunar-
skóla Íslands. Við þekktumst fæstar,
komum víða að, hún austan af landi.
Hópurinn var í nánum samskiptum
við leik og störf næstu þrjú árin á
meðan á námi stóð. Þetta var tími
mikilla umskipta; unglingsárin voru
lögð að baki og fullorðinsárin tóku
við. Freyja virtist strax þroskaðri en
við hinar flestar, kannski nokkuð al-
vörugefin og samviskusöm við þau
verkefni sem hún tókst á hendur.
Gömlu dansarnir voru hennar yndi
þá og hafði hún mikla ánægju af
þeim á árunum fram undan.
Við vitum að lífið var Freyju ekki
alltaf dans á rósum en hún mætti því
af æðruleysi og var sínum nánustu
stoð og stytta. Það var ekki oft sem
leiðir okkar lágu saman síðustu árin
en alltaf voru fagnaðarfundir þegar
við hittumst og Freyja sagði við eina
okkar núna fyrir stuttu að hún vissi
alltaf af okkur. Nú að lokum þökkum
við fyrir góða samfylgd, sameigin-
legar minningar og biðjum þess að
almættið veiti hennar nánustu hugg-
un. Megi minning um góða vinkonu
lifa.
Fyrir hönd skólasystra úr E-holli
Hjúkrunarskóla Íslands,
Elín Lovísa Egilson.
Hún lagði góðum málum lið og
gott til allra mála. Einstaklega já-
kvæð og hvetjandi til góðra verka.
Fyrir jólin var endurútgefin bókin
um Pollýönnu. Margt var líkt með
henni og Freyju Sigurðardóttur sem
lést svo ótímabært í bílslysi og kvödd
er í dag. Það var einstök upplifun að
starfa með Freyju sem gerði gott úr
öllu og var alltaf full af bjartsýni og
trúuð á hið góða í fólki og framgangi
verkefna. Freyja kom í upphafi að
starfi „Komið og dansið“ sem fulltrúi
dansfélagsins Fimir fætur sem hún
hafði þá verið í forsvari fyrir í nokk-
ur ár. Freyja varð fljótlega ein af
leiðbeinendum í starfsemi Komið og
dansið og tók strax að sér stjórnar-
störf fyrir samtökin og einnig var
henni falið að uppfræða nýja leið-
beinendur, enda vandvirkni hennar,
nákvæmni og þolinmæði kostir sem
þar komu að góðu gagni. Freyja sótti
framhaldsnámskeið í sveiflunni til
Danmerkur, þar sem dansað var frá
morgni til miðnættis í 2-3 vikur í
senn. Vinur Freyju í marga áratugi,
félagi okkar Friðrik Guðbrandsson,
minnist oft fararstjórnar Freyju á
leið til Ærö með miklu þakklæti og
taldi Freyju einstakan og þægilegan
ferðafélaga. Freyja smitaði fjöl-
skyldu sína með dansáhuganum. Í
nokkur ár hafði hún á hendi allar
skráningar á dansnámskeið samtak-
anna en móðir hennar og dætur
lögðu lið.
Fyrir hönd samtakanna Komið og
dansið vil ég þakka öll hennar góðu
störf. Freyja ætlaði ásamt unnusta
sínum að vera með okkur á nýárs-
fagnaði samtakanna, en ekki varð af
því. Ég trúi að hún hafi eigi að síður
verið með okkur í anda. Ég hitti hana
stuttu fyrir jól. Hún sagði mér þá að
sér hefði aldrei liðið betur, væri góð
til heilsunnar, vel líkamlega dansfær
og hamingjusöm með góðum manni.
Við fáum ekki lengur að njóta hinna
góðu eiginleika Freyju í starfsemi
okkar, en minningin um samveru og
samstarf er huggun harmi gegn. Ég
flyt fjölskyldu hennar, móður, unn-
usta, dætrum, tengdasonum og
barnabörnum innilegar samúðar-
kveðjur.
Gunnar Þorláksson.
Meira: mbl.is/minningar
Þögul stóðstu af þér alla kúgun,
allar píslir – þannig bjóstu í haginn.
Því skal morgunn lífsins hreinn og heiður
hlæja við þér einhvern næsta daginn.
Meðan aðrir eyddu og rændu heiminn,
aðra og betri jörð þú hefur skapað,
sigur þinn hinn sami í hverju stríði:
sá, sem vinnur, getur ekki tapað.
Þessar ljóðlínur um þann sem
vinnur eftir Jóhannes úr Kötlum
komu upp í huga minn þegar mér ný-
verið barst sú harmafregn að Freyja
vinkona mín og náinn samstarfsmað-
ur í sautján ár hefði látist í bílslysi á
þriðja dag jóla.
Freyja var einstök persóna. Hún
hafði góða nærveru og var samvisku-
og vinnusöm svo eftir var tekið. Hún
var hjúkrunarfæðingur af guðs náð
sem átti langan og farsælan starfs-
feril að baki á St. Jósefsspítalanum í
Hafnarfirði. Hún bjó yfir mikilli
reynslu og þekkingu og hafði mjög
næmt auga fyrir vandamálum þeirra
sem hún annaðist. Það var lengst af
hennar hlutskipti að sjá um og hafa
eftirlit með sjúklingum eftir aðgerð-
ir. Allir eru sammála um að það hlut-
verk hafi hún leyst með stakri prýði.
Hún var dugleg að taka næturvaktir.
Þau skipta hundruðum símtölin sem
ég átti við hana um miðnætursbil til
að kanna líðan og ástand sjúklinga
minna áður en ég lagðist til hvílu.
Tókum við þá oft upp skemmtilegt
spjall um lífið og tilveruna, en Freyja
var margfróð um lífsins órannsakan-
legu vegi. Ekki þótti mér síður
skemmtilegt að koma úthvíldur upp
á spítala snemma að morgni næsta
dags og hitta hana fyrir brosmilda
með kímnigáfuna í góðu lagi, þótt
vakað hefði alla nóttina. Stundum
gantaðist ég við hana og spurði hvort
hún væri ódrepandi enda alltaf til
taks í vinnunni! En nú er þessu
dygga hlutverki hennar hér á jörð
lokið.
Þótt Freyja sýndi alla þessa
atorku við hjúkrunarstörfin átti hún
sjálf við erfið veikindi liðagigtar að
stríða. Hún kvartaði aldrei í mín
eyru þótt oft virtist hún sjálf sárlas-
in.
Freyja var einn af hornsteinum
okkar starfsemi. Skarð hennar er
vandfyllt og ég kem til með að sakna
hennar mikið. Sama veit ég að gildir
um alla þá er áttu samleið með henni
á St. Jósefsspítalanum. Ég og sam-
starfsfólk mitt á skurðdeildinni
sendum ástvinum hennar einlægar
samúðarkveðjur. Far í friði góða vin-
kona. Guð varðveiti minningu þína.
Benedikt Ó. Sveinsson, læknir.
Í miðju annríki jólahátíðarinnar
lést Freyja Sigurðardóttir hjúkrun-
arfræðingur. Freyja starfaði á hand-
læknisdeild St. Jósefsspítala Sól-
vangi í Hafnarfirði. Við höfðum kvatt
hana fyrir jólafrí, fullviss um að hitta
hana aftur eftir áramót. Fljótt skip-
ast veður í lofti og nú hefur hún kvatt
okkur. Eftir sitjum við hnípin og full
saknaðar.
Freyja hóf störf við spítalann í
júnímánuði árið 1980. Það eru því
orðin hartnær 29 ár sem hún hefur
lagt fram starfskrafta sína, fjöl-
mörgum sjúklingum og spítalanum
til hagsbóta. Mannauður er orð sem
oft er notað þegar lýsa á verðgildi
stofnana. Mannauður er í raun auð-
lind hverrar stofnunar. Sá sem þekk-
ir til starfsemi St. Jósefsspítala Sól-
vangs veit að þar er mikill
mannauður. Hún Freyja var gott
dæmi um það. Tryggð hennar, fag-
mennska, ósérhlífni og öll sú reynsla
sem hún bjó yfir bættist í þann sjóð
sem er dýrmæt eign stofnunarinnar.
Hún sinnti sjúklingum handlæknis-
deildarinnar eins og best varð á kos-
ið, tók þátt í þeirri starfsemi sem
fram fer á deildinni af dugnaði og
áhuga, eins og sá sem ánægju hefur
af starfi sínu og það er ekki lítils
virði. Þrátt fyrir að Freyja berðist
við liðagigt gaf hún ekkert eftir. Hún
sagði mér reyndar fyrir stuttu að
henni liði nú betur en oft áður og í
samtali sem við áttum í sumar tjáði
hún mér að nú þegar hún væri orðin
sextug ætlaði hún að fara að haga lífi
sínu eftir eigin höfði, gera það sem
hana langaði til að gera. Ég vona að
henni hafi auðnast það þessa mánuði
sem liðu frá sextugsafmælinu. Það
er sorglegt til þessStórt skarð var
höggvið í raðir starfsmanna St. Jós-
efsspítala þegar Freyja Sigurðar-
dóttir lést í bílslysi hinn 27. desem-
ber sl.
Freyja var með reyndustu og
bestu hjúkrunarfræðingum hand-
lækningadeildar eftir áratuga far-
sælt starf. Hún þótti sýna fágætt
næmi og nærfærni við hjúkrun sjúk-
linga, en sjálf barðist hún við erfiðan
gigtarsjúkdóm. Hún kvartaði samt
aldrei og fór í sínar liðskiptaaðgerðir
og kom svo aftur til starfa með bros á
vör.
Í frístundum sínum iðkaði Freyja
sitt áhugamál, sem var dans, og
margir hafa lært fyrstu danssporin
hjá henni.
Meðfram sínu erilsama starfi sem
hjúkrunarfræðingur sá hún um
skráningu og eftirlit með sýkingum
og sinnti því af alúð og nákvæmni í á
annan áratug.
Á heiðskírum nóttum
virðist hljóðlega fetað
af stjörnu á stjörnu –
okkur heyrðist einhver stikla
himingeiminn eins og læk.
(H.P.)
Ég þakka fyrir langa og góða sam-
vinnu sem endaði allt of fljótt.
Aðstandendum sendi ég samúðar-
kveðjur.
Hvíl í friði.
Gunnar Herbertsson, yfirlæknir.
að hugsa að hún fékk ekki lengri
tíma til þess.
Að leiðarlokum vil ég fyrir hönd
stjórnar St. Jósefsspítala Sólvangs
þakka henni fyrir vel unnin störf og
þá tryggð sem hún sýndi spítalanum
alla tíð. Aldraðri móður hennar,
dætrum hennar og öðrum aðstand-
endum sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Engir dagar koma aftur
en fegurð þeirra lifir hjá þér
eins og ljós í rökkri.
eins og blóm á fjalli.
(Þórarinn Guðm.)
Guð blessi minningu Freyju Sig-
urðardóttur.
Birna Guðrún Flygenring,
framkvæmdastjóri hjúkrunar
St. Jósefsspítala Sólvangi.
Freyja Sigurðardóttir
✝
Innilegar þakkir til allra er sýndu okkur samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæra eigin-
manns, föður, tengdaföður og afa,
BJÖRGVINS JÓSTEINSSONAR
kennara.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki deildar L-4,
Landspítala, Landakoti.
Guðrún Steingrímsdóttir,
Dóra Björgvinsdóttir,
Ingi Steinn Björgvinsson, Vera Buus-Nilsen,
Dagný Björgvinsdóttir, Jóhann S. Bogason,
Bryndís Björgvinsdóttir, Brjánn Ingason
og barnabörn.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MUNDA KRISTBJÖRG GUÐMUNDSDÓTTIR,
Sunnuvegi 7,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Langholtskirkju þriðjudaginn
13. janúar kl. 13.00.
Helgi Ólafsson,
Guðmundur Óli Helgason,
Guðrún Lára Helgadóttir, Christer Allanson,
Þórólfur Örn Helgason,
Hulda Hrönn M. Helgadóttir,
Kjartan Orri Helgason, Guðlaug Erla Halldórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hugheilar þakkir færum við öllum þeim sem sýnt
hafa hlýhug og samúð við andlát og útför okkar
ástkæru
SIGURBJARGAR GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Hurðarbaki,
Ártúni 17,
Selfossi.
Guðmundur K. Þórmundsson, Katla Kristinsdóttir,
Þuríður Þórmundsdóttir, Bjarnfinnur Ragnar Jónsson,
Gunnar Þórir Þórmundsson, Sólrún Ragnarsdóttir,
Anna Kolbrún Þórmundsdóttir,
barnabörn, barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn.