Morgunblaðið - 09.01.2009, Blaðsíða 35

Minningar 35
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. JANÚAR 2009
✝ Unnur Eiríks-dóttir fæddist á
Nýlendugötu í Reykja-
vík 3. júní 1920. Hún
lést á Hjúkrunarheim-
ilinu Sóltúni 30. des-
ember síðastliðinn.
Móðir hennar var Val-
gerður Kristín Hjart-
arson Ármann hús-
móðir, f. að Görðum í
Norður-Dakóta 10.
desember 1891, d. 2.
desember 1972. Faðir
hennar var Eiríkur
Hjartarson, rafvirkja-
meistari og skógræktarfrömuður, f.
á Uppsölum í Svarfaðardal 1. júní
1885, d. 4. apríl 1981. Systkini Unnar
eru Margrét píanóleikari, f. 1914, d.
2001, maki Þórarinn Björnsson
skólameistari Menntaskólans á Ak-
ureyri, f. 1905, d. 1968; Hlín garð-
yrkjukona, f. 1916, d. 2003, maki
Carl Brand starfsmannastjóri, f.
1918; Bergljót, kennari í listvefnaði,
f. 1917, d. 1992, maki Eiður Her-
mundsson trésmiður, f. 1920; Berg-
þóra, húsmóðir og framreiðslukona,
f. 1921, d. 2006, maki Níels Kristján
Svane bifvélavirki, f. 1918, d. 2000;
Valgerður Kristín húsmóðir, f. 1923,
maki Michael Warrener verkfræð-
ingur; Auður kennari, f. 1927, maki
Andrés Gunnarsson rafvirkjameist-
ari, f. 1926, d. 2006; Hjörtur Ármann
framkvæmdastjóri, f. 1928, kona
Þorgerður Árnadóttir húsmóðir, f.
1928, d. 2002, sambýliskona Margrét
Leósdóttir, f. 1935. Unnur giftist 26.
janúar 1946 Örlygi Sigurðssyni list-
málara, f. 13. febrúar 1920, d. 24.
október 2002. Foreldrar hans voru
hjónin Halldóra Ólafsdóttir, hús-
móðir á Akureyri, f. 1892, d. 1968 og
Sigurður Guðmundsson, skólameist-
ari Menntaskólans á Akureyri, f.
1878, d. 1949. Börn þeirra Unnar og
Örlygs eru: 1) Sigurður myndlist-
armaður, f. 1946, í sambúð með Ingi-
björgu Einarsdóttur hjúkrunarfræð-
ingi, f. 1951. Dóttir Sigurðar og
fyrrverandi sambýliskonu Hrefnu
en Unnur gekk klukkutíma hvora
leið í Æfingadeild Kennaraskólans,
sem þá var staðsett á horni Lauf-
ásvegar og Barónsstígs. Hún nam
píanóleik við Tónlistarskólann,
dvaldi í Englandi fyrir seinni heims-
styrjöld og lærði þar ensku og
prjónahönnun. Hún aðstoðaði föð-
ursystur sína, Malínu, sem rak
„Prjónastofuna Malín“ við hönn-
unina. Hún aðstoðaði líka föður
sinn, sem rak raftækjaverslun að
Laugavegi 20b og hún sigldi til
Bandaríkjanna í miðri heimsstyrj-
öld til þess að kaupa inn raftæki í
Þjóðleikhúsið fyrir föður sinn, en
hann sá um allt rafmagn í húsið,
sem þá var í byggingu. Á fjórða ára-
tugnum flutti Unnur í Hafrafell í
Laugardal, þar sem nú er Hús-
dýragarðurinn. Þar bjó Malín föð-
ursystir hennar, sem var henni sem
önnur móðir. Þegar Unnur og Ör-
lygur giftu sig, þá stofnuðu þau sitt
heimili í Hafrafelli og bjuggu þar
allt til ársins 1984, er hún og Örlyg-
ur fluttu á Rauðarárstíg 24. Árið
1953 stofnaði Unnur „Verslunina
Storkinn“ að Grettisgötu 3. Um
1959 flutti Storkurinn í Kjörgarð,
sem var fyrsta verslunarmiðstöðin í
Reykjavík. Unnur seldi verslunina
1986, en starfaði þar til ársins 1990
er hún lét af störfum. Árið 1998
flutti Unnur einsömul að Skúlagötu
20, en Örlygur maður hennar var
þá orðinn heilsuveill og var orðinn
vistmaður á Droplaugarstöðum.
Hún annaðist hann af trúmennsku
og kærleika og heimsótti hann dag-
lega fram á dánardægur. Unnur
hafði mikla sköpunarþörf og var
mjög listfeng. Á efri árum sótti hún
stíft námskeið hjá Félagsstarfi aldr-
aðra og lærði að sauma bútasaum.
Hafði hún af þessu mikla ánægju og
liggur eftir hana fjöldinn allur af
einstaklega fallegum bútasaums-
teppum og dúkum. Í mars 2007
missti hún heilsuna, lá fyrst á Land-
spítalanum í Fossvogi og síðar
Landakoti. Í apríl 2008 flutti hún á
Hjúkrunarheimilið Sóltún, þar sem
hún lést.
Útför Unnar verður gerð frá Ás-
kirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Steinþórsdóttur, f.
1949, er Theodóra
Svala, starfsmaður
LSH, f. 1978. Synir
hennar og Tomislav
Madic, fyrrverandi
sambýlismanns, f.
1974 eru Viktor
Gabríel, f. 2000 og Er-
ik Alexander, f. 2002.
Börn Sigurðar og
Ingveldar Róberts-
dóttur prófarkales-
ara, fyrrverandi eig-
inkonu hans, f. 1953
eru: a) Unnur Malín,
skrifstofumaður og nemi, f. 1984, í
sambúð með Arnari Sigurbjartssyni
málara, f. 1965; b) Þorvaldur Kári
tónlistarkennari, f. 1985, kvæntur
Jóhönnu Rut Ingvarsdóttur nema, f.
1987; c) Arnljótur nemi, f. 1987; d)
Gylfi nemi, f. 1990; og e) Valgerður
nemi, f. 1992. 2) Malín, hönnuður og
fyrrverandi verslunareigandi, f.
1950, í sambúð með Gunnlaugi
Geirssyni lækni, f. 1940. Börn Mal-
ínar og Jakobs Smára sálfræðings,
fyrrverandi eiginmanns hennar, f.
1950 eru: a) Örlygur tónlistarmaður,
f. 1971, kvæntur Svövu Gunn-
arsdóttur, aðstoðarmanni lög-
manna, f. 1976. Börn þeirra eru Mal-
ín, f. 1998 og tvíburarnir Gunnar og
Jakob, f. 2002; b) Bergþór, verk-
fræðingur og tónlistarmaður, f.
1974, í sambúð með Ásdísi Björgu
Jóhannesdóttur blaðamanni, f. 1980.
Dóttir Bergþórs og Þórunnar Bald-
vinsdóttur kennara, fyrrverandi
sambýliskonu, f. 1975 er Heba, f.
2000; c) Unnur sálfræðingur, f. 1980,
í sambúð með Friðriki Magnus eðl-
isfræðingi, f. 1980. Synir þeirra eru
Tómas, f. 2005 og Davíð, f. 2008.
Unnur fluttist eins árs að Lauga-
vegi 20b, en fjölskyldan bjó þar sem
nú er veitingastaðurinn „Á næstu
grösum“. Þar bjó hún til 9 ára ald-
urs. Þá fluttist fjölskyldan í Laug-
ardal, þar sem nú er Grasagarð-
urinn. Þá var Laugardalur langt úr
alfaraleið og langt að sækja skóla,
Unnur Eiríksdóttir tengdamóðir
mín andaðist 30. desember á ný-
liðnu ári, 88 ára að aldri. Við dán-
arbeð hennar varð mér hugsað til
þess aldarfjóðungs sem kynni okk-
ar hafa spannað er hún var full
lífsorku. Mér leið alltaf vel í návist
Unnar af því að hún var gegnheil
og það var hægt að tala við hana
tæpitungulaust og opinskátt um
menn og málefni. Skoðanir hennar
voru jarðtengdar og ummæli henn-
ar um aðra voru aldrei særandi.
Unnur var af þeirri kynslóð sem
vildi af heilum hug bæta þjóðfélag
okkar til þess að afkomendur
mættu njóta betri lífdaga en þeir
sem upplifðu frostavetur og felliár.
Hún lagði sitt af mörkum með
atorku sinni og skilaði drjúgu ævi-
starfi.
Hún átti foreldra sem höfðu
skilning á því að menntun væri
nauðsynleg til framgangs í lífinu.
Unnur var listfeng og lærði að
leika á píanó. Tónlistarnámið mót-
aði smekk hennar fyrir sígilda tón-
list og hún hafði píanóleikinn fyrir
sig og fjölskylduna. Listfengi
hennar fékk einnig farveg í hand-
verki, prjónaskap, útsaumi og
bútasaum.
Hún starfaði um hríð fyrir föður
sinn, Eirík Hjartarson, sem var
einn af fyrstu rafvirkjum á Íslandi.
Hann hafði mörg krefjandi verk-
efni og var eitt þeirra að koma fyr-
ir ljósabúnaði í Þjóðleikhúsið. Það
þurfti að kaupa tækin og fór Unn-
ur til Bandaríkjanna í miðjum kaf-
bátahernaði í heimsstyrjöldinni
síðari. Unnur lauk erindinu en
fékk fyrirboða um að fara ekki
með Goðafossi í nóvember 1944 í
þeirri örlagaríku ferð er skipinu
var grandað en hélt ótrauð heim til
Íslands með næstu skipalest.
Unnur stofnaði og rak versl-
unina Storkinn sem í fyrstu seldi
barnaföt en síðar prjónagarn sem
var hennar sérsvið.
Unnur giftist Örlygi Sigurðssyni
listmálara 1946. Örlygur var frá-
bær teiknari og málari og innleiddi
húmor í íslenska málaralist enda
var gamansemi hans náttúrutalent.
Hann kallaði sig formann stjórnar
Storksins með verkefni aðallega á
sviði almannatengsla á Laugavegi,
en það hefur eflaust fallið einvörð-
ungu á herðar Unnar að sjá um
driftina í versluninni. Allar götur
hefur þurft að sýna dugnað og út-
sjónarsemi við verslunarrekstur,
en hann var fremur talinn eiga
heima á verksviði karla á þessum
tíma. Unnur var með öðrum orðum
máttarstoð heimilisins í sköffun og
um leið húsmóðir og móðir tveggja
barna, sem kallaði á matargerð og
heimilishald. Unnur var móðir og
húsmóðir „par excellence“. Við
sem kynntumst Unni eftir að heim-
ili þeirra Örlygs, Hafrafell við
Múlaveg í Laugardal hafði fengið
hlutverk sem Húsdýragarðurinn,
fengum að kynnast matarlist henn-
ar við árvisst sprengidagsgildi sem
hún hélt vandamönnum og vinum á
Rauðarárstíg.
Ég kveð Unni Eiríksdóttur með
söknuði og ég er þakklátur fyrir að
við skyldum verða samferða svo
drjúgan spöl á vegferð okkar. Hún
fékk helftarlömun fyrir tæpum
tveimur árum sem hömluðu fóta-
vist, en hugsun hennar var skýr
nærfellt fram á síðasta dag. Hún
naut góðrar hjálpar starfsfólks
þeirra hjúkrunarstofnana þar sem
hún dvaldi eftir að hún varð bund-
in hjólastól, nú síðast á Sóltúni.
Þökk sé þeim sem hjúkruðu henni.
Gunnlaugur Geirsson.
Elsku amma mín.
Ég er búin að hugsa svo mikið
um þig síðustu daga og allar stund-
irnar okkar saman, öll skiptin sem
við spiluðum saman á Rauðarár-
stígnum, öll skiptin sem ég kúrði á
milli ykkar afa og hlustaði á nota-
legar hroturnar, þegar við vorum
saman í London, þegar þú bjóst
hjá okkur á Bjarkargötunni, þegar
þú settist fyrir framan píanóið og
spilaðir svo fallega, öll jólin sem
þið afi voruð hjá okkur og þegar ég
kom með strákana mína til þín í
fyrstu skiptin og þú varst svo glöð.
Minningarnar um þig eru svo
óendanlega margar og allar svo
góðar. Þú varst alltaf svo sterk og
ákveðin og svo ótrúlega dugleg en
á sama tíma alltaf svo yndislega
hlý, góð og kærleiksrík. Betri
ömmu en þig er ekki hægt að
hugsa sér.
Ég á alltaf eftir að sakna þín og
er svo þakklát fyrir allar stund-
irnar okkar saman.
Þín dótturdóttir,
Unnur.
Þá er hún amma farin. Minning-
arnar um góða konu og yndislega
ömmu hrannast upp. Það er af svo
mörgu að taka, en sérstaklega eru
mér minnisstæðar allar góðu
stundirnar með ömmu og afa í
Hafrafelli og seinna á Rauðarár-
stígnum. Við systkinin vorum alltaf
velkomin, dyrnar stóðu alltaf opn-
ar, ávallt fjör og nóg að gera.
Hún amma mín kenndi mér svo
margt og sagði mér frá svo mörgu.
Hún átti alltaf lausa stund fyrir
mig og gaf sér alltaf tíma.
Amma lifði merkilega tíma og
mér er alltaf ofarlega í huga þegar
hún sagði mér frá því þegar hún
ung sigldi fram og til baka til
Bandaríkjanna í miðri síðari
heimsstyrjöld. Kafbátar Þjóðverja
voru allt um kring, þeir sökktu öllu
sem flaut og ekkert öruggt skjól að
finna. Þetta voru aldeilis ævintýri
sem amma hafði lent í og mér þótti
hún bæði hugrökk og dugleg. Ég
sá hana og sé hana ennþá fyrir
mér þar sem hún er ein á almyrkv-
uðu skipinu á ísköldu Atlantshaf-
inu. Hún kynntist svo afa og þau
settust að í Laugardalnum sem
varð síðar að ævintýraheimi mín-
um.
Það var ekki hægt að hugsa sér
betri stað en hjá ömmu og afa í
Hafrafelli og eru mínar ljúfustu
bernskuminningar tengdar þeim
góða stað. Ég fann alltaf fyrir ást-
inni, hlýjunni og væntumþykjunni í
minn garð og ég vona að það hafi
verið gagnkvæmt því mér þótti
alltaf svo vænt um ömmu.
Ég sakna þín mikið elsku amma
mín og vildi að þú hefðir getað ver-
ið lengur hjá okkur við betri
heilsu. Ég leyfi mér að vona að þú
sért núna á góðum stað, laus allra
þinna meina með afa brosandi þér
við hlið.
Þú mátt vita það að allar góðu
stundirnar með ykkur afa í Hafra-
felli eru mér ómetanlegar og munu
ætíð ylja mér um hjartarætur. Ég
mun aldrei gleyma þér elsku amma
mín.
Þinn ávallt elskandi dóttursonur,
Örlygur Smári.
Ég kveð þig með góðar minn-
ingar í farteskinu og gleði yfir því
að þú sért komin til Ögga þíns. Ég
veit að þér líður betur og ég sé fyr-
ir mér að hann hafi tekið á móti
þér með bros á vör og faðminn op-
inn.
Þú skilur eftir góðar minningar,
enda yndisleg manneskja með góða
nærveru. Svo traust og áreiðanleg,
hrein og bein. Það var ávallt
skemmtilegt að vera í návist þinni
og handverk þín munu alltaf minna
okkur á góðu stundirnar með þér.
Elsku amma, langamma, það
voru forréttindi að fá að kynnast
þér.
Við sjáumst síðar.
Þín
Svava.
Nú er fallin rósin sem skreytti
umhverfi okkar og er mikil eftirsjá
að.
Þú varst gleðigjafi öllum sem
þér kynntust elsku Unnur.
Hvort sem við vorum saman í
saumaklúbb eða í stórveislum fjöl-
skyldunnar var alltaf gaman og
eftirsóknarvert að sitja nálægt þér,
finna fyrir væntumþykju þinni í
minn garð og hlusta á skemmti-
legar frásagnir af samferðafólki
þínu.
Aldrei fann ég fyrir kynslóðabili
þegar við ræddum um menn og
málefni, þú hafðir svo skemmtilega
sýn á mannlífið, kannaðist við
flestalla enda búin að standa við
afgreiðsluborðið í Storkinum í
hálfa öld og leiðbeina prjónafólki
landsins frá tveimur prjónum og
upp úr. Það var góð fyrirmynd að
heyra þig tala fallega um þessi ár
og viðskiptavini þína, sem þú barst
mikla hlýju til.
Það var alltaf einhver mýkt og
birta sem geislaði frá þér þó svo að
ýmislegt hafi nú gengið á í lífinu
eins og á jú auðvitað að gerast til
þess að geta sagt að maður hafi nú
lifað því.
Gift einum þekktasta listamanni
landsins, sem hafði hátt og var
skemmtilegur með afbrigðum. Þið
tengdust svo fallega saman, bætt-
uð hvort annað svo skemmtilega
upp.
Hann sögumaður af Guðs náð,
fyrirferðarmikill. Þú skilningsrík,
umburðarlynd með gott skopskyn,
sem allt traust var lagt á, hélst
semsagt öllu í gangi, kjölfestan í
lífi fjölskyldunnar.
Handavinnan bar þig hálfa leið
má segja því að ég man þig aldrei
öðruvísi en með prjóna eða út-
saumsnál og litaða þræði milli
handanna, og eftir því sem umræð-
urnar urðu áhugaverðari tifuðu
verkfærin hraðar og mynduðu
marglit mynstur.
Líf þitt var fagurlega mynstrað
og litríkt.
Þú áttir góðan og langan starfs-
feril í Storkinum.
Þú varst góð eiginkona, góð
móðir, góð amma og eftirsóknar-
verð vinkona.
Sofðu rótt Unnur mín.
Þín vinkona,
Hjördís Gissurardóttir.
Við fjölskyldan höfum orðið þess
heiðurs aðnjótandi að kynnast
Unni Eiríksdóttur. Hún stendur í
hugskotinu sem brosandi og
hjartahlýr vinur, hógvær, kankvís
og skörp. Stutt var í fágað og
hnyttið orðaval en þar eru sér-
staklega minnisstæðar ánægjuleg-
ar stundir þegar setið var til borðs
á heimili Malínar og Gunnlaugs á
jólum og önnur eftirminnileg til-
efni.
Tengsl Malínar og Unnar voru
sterk og þess naut Rósa dóttir
okkar þegar hún var gestkomandi
á heimili Malínar og Gunnlaugs.
Það var ávallt góð tilfinning að vita
af Rósu í návist Unnar og Malínar
og höfðu þau tengsl ómetanleg
áhrif á þroska Rósu okkar. Við
fengum að kynnast hæfileikum
Unnar við handverksgerð, m.a. í
glerlistaverkum og öðrum fagur-
lega hönnuðum hlutum sem oft
komu upp úr jólapökkum. Margir
listagripir úr smiðju Unnar prýða
heimili okkar í dag til minningar
um sköpunarkraft hennar og gjaf-
mildi. Það hefur verið Unni ómet-
anlegur stuðningur að njóta ná-
lægðar og hjálpsemi Malínar eftir
að veikindin knúðu dyra og þrekið
brast. Nú hefur Unnur hlotið hvíld
en hún mun lifa áfram í minningu
okkar.
Björn Gunnlaugsson,
Bríet Birgisdóttir.
Unnur Eiríksdóttir
Svo grætur landið
loksins snjónum burt
úr greipum vetrar
gægist
blár spegill
birtir
bláan himin
blá fjöll
blátt sólskin
sumarlangur lognspegill
liggur til hausts
(Njörður P. Njarðvík.)
Það má alveg ímynda sér að hugs-
anir Huldu til Ísafjarðar hafi einmitt
Ragnhildur Hulda
Ólafsdóttir
✝ RagnhildurHulda Ólafs-
dóttir fæddist á
Látrum í Aðalvík 3.
október 1918. Hún
andaðist á hjúkr-
unarheimilinu Hlév-
angi í Keflavík
mánudaginn 22. des-
ember síðastliðinn
og var jarðsungin
frá Keflavíkurkirkju
30. desember.
verið á þennan veg.
Sennilega hefur
hugurinn oft verið á
Ísafirði eða á æsku-
stöðvum hennar í Að-
alvík, reglulega var
komið vestur til að
hlaða „batteríin“, og
fjölskyldan heldur
uppteknum hætti að
vitja heimahaganna.
Hulda og Árni ásamt
börnum þeirra voru
hluti af æsku okkar.
Reglulegar heimsóknir
bundu tryggðarbönd
sem ekki hafa rofnað. Alltaf var
Hulda jafn ljúf og eins og hún ætti í
okkur hvert bein, og það var alltaf
gott að hitta hana og alltaf var stutt í
hláturinn hennar. Undir lokin var hún
orðin ósköp þreytt – og við getum
samglaðst henni að hafa fengið hvíld-
ina. Hún hefur fengið góðar móttökur
á nýjum slóðum, enda mátt sjá á eftir
mörgum úr fjölskyldunni.
Við systkinin kveðjum Huldu með
góðum minningum og óskum henni
góðrar ferðar. Ættingjum sendum við
samúðarkveðjur.
Unnar og Ólafsbörn.