Morgunblaðið - 23.03.2009, Síða 18

Þ
egar konurnar í Ráðhúsinu mætast
á stigaganginum, þá segja þær
stundum hvor við aðra: „Nei sko,
ert þú með Arnar um hálsinn? Ég
líka!“ Þá eru þær sem sagt báðar
með um hálsinn hálsfestar sem ég hef búið til.
Þær hafa allar verið mjög duglegar að kaupa af
mér skart,“ segir Arnar Snæbjörnsson, ánægð-
ur með samstarfskonur sínar, en hann byrjaði
fyrir tæpum tveimur árum að búa til skartgripi,
einfaldlega vegna þess að hann hefur gaman af
því. Hann segir þessa iðju sína sem hann stund-
ar meðfram fullri vinnu, vera eins og hvert ann-
að áhugamál.
„Ég byrjaði á þessu þegar ég kynntist henni
Fríðu Tómas, en hún kenndi mér að búa til
skartgripi. Ég lærði mikið af því. Ég fór líka til
Perú og keypti mikið af efniviði þar til skart-
gripagerðar. Í Perú fékk ég til dæmis blóðsteina
sem finnast þar í fjöllunum og eru æðislegir.
Lilja Ólafsdóttir, fyrrverandi samstarfskona
mín, fór til Kína og keypti þar efniðvið fyrir mig.
Ég get því haft hlutina fjölbreytta sem ég bý
til.“
Reddaði jólagjöfum fyrir
konur samstarfsmannanna
Arnar hefur unnið hjá Reykjavíkurborg und-
anfarin ellefu ár og hann var lengi í Ráðhúsinu
við Reykjavíkurtjörn. „Um jólin fyrir rúmu ári
voru margir samstarfsmenn mínir þar fallnir á
tíma með jólagjafir handa konunum sínum. Þeir
lögðu inn pantarnir hjá mér um skartgripi og ég
fór í brjálaða akkorðsvinnu á Þorláksmessu og
aðfangadag við að búa til jólagjafir fyrir frúrnar
þeirra. Allt tókst það að lokum og allir voru
ánægðir, en þetta var algjört brjálæði,“ segir
Arnar og hlær.
Við skartgripagerðina notar hann ekta
steina, hvort sem það er hraun, perlur, kórall
eða raf, svo eitthvað sé nefnt, en hann notar líka
gler. „Fyrst fæ ég hugmyndina, svo bý ég hlut-
inn til. En fólk kemur líka til mín og ég geri
skart eftir óskum þess. Sumir vilja eitthvað lit-
ríkt og stórt, aðrir vilja einfalt og fínlegt. Ég hef
líka verið að breyta skartgripum fyrir fólk, til
dæmis stytta festar eða bæta við litum. Fólk
ætti alls ekki að henda skartgripum sem það
verður leitt á, því það er hægt að breyta þeim á
svo margan hátt og þá verða þeir eins og nýtt
skart.“
Lék sér með leggi í bernsku
Arnar á ekki langt að sækja listhneigðina,
hún rennur í blóði fjölskyldunnar. Systir hans,
Jóna Kristbjörg Sigurðardóttir, útskrifaðist úr
Listaháskólanum í fyrra og heimilið ber þess
merki, þar eru mörg málverk eftir hana á veggj-
unum. Sigríður föðursystir hans málar myndir
og líka á steina. „Margir spyrja mig af hverju ég
Morgunblaðið/Ómar
Stoltur Arnar með læðuna Ösp, nýkrýndu verðlaunakisuna sína.
Arnar Snæbjörnsson, starfs-
maður Reykjavíkurborgar,
hefur áhugamál sem farið er
að taka mikinn tíma frá hon-
um. Kristín Heiða Krist-
insdóttir ræddi við hann.
Áhugasamir geta haft samband við Arnar á:
arnarsn@torg.is
skelli mér ekki í
eitthvert nám tengt
þessari skart-
gripagerð, en ég hef
ekki þóst hafa tíma til
þess hingað til. En
hver veit hvað fram-
tíðin ber í skauti sér,“ seg-
ir Arnar dularfullur en
hann er fæddur á Akra-
nesi en ólst upp á Norður-
Reykjum í Hálsasveit.
„Pabbi minn heitinn var
bóndi og ég lék mér með leggi
þegar ég var lítill,“ segir hann og sýn-
ir blaðamanni leggi og horn sem
hanga uppi á vegg hjá honum.
„Mér finnst gott að hafa í krign-
um mig gamla hluti sem tilheyra for-
tíðinni og fólkinu mínu. Ég á til dæmis 200 ára
eldhúskistu sem amma mín notaði undir rúsínur
og þurrkaða ávexti.“
Kisur vilja hjálpa til við skartið
Arnar er mikill dýravinur og hann á tvær all
sérstakar kisur af tegund sem heitir Cornish
Rex. Þær eru snögghærðar, eingöngu með und-
irhár og fara nánast ekkert úr hárum. Hann
segir það koma sér vel, því þá geti þær sofið
uppi í hjá honum.
„Ég sá þessar læður fyrst í Garðheimum þar
sem fyrri eigandi þeirra var að sýna þær. Þá
voru þær pínulitlar og ég ætlaði ekki að trúa að
svona kisur væru yfirleitt til. Enda eru ekki
nema 27 svona kettir til hér á landi. Ég var
mjög lengi að ákveða hvort ég ætti að kaupa
þær en sé ekki eftir að hafa gert það. Þær eru
alveg yndislegar. Þær taka svo vel á móti mér
þegar ég kem heim úr vinnunni.“ Brúna læðan,
sú félagslynda, heitir Ösp og er verðlaunalæða.
Um síðustu helgi á Kynjakattasýningu vann
hún báða dagana sinn flokk (categoria 3) og
einnig fékk hún verðlaun fyrir bestu feld-
hirðuna. Svarta læðan heitir Aska og er mikill
nautnaseggur, hún vill láta greiða sér með hár-
bursta. Kisurnar vilja gjarnan taka þátt í skart-
gripagerðinni hjá Arnari, sem getur verið svo-
lítið erfitt stundum, segir hann en fyrirgefur
þeim greinilega jafnharðan þegar þær gera usla
í perlunum.
Ert þú með Arnar um hálsinn?
18 Daglegt líf
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 23. MARS 2009
Eftir Svanhildi Eiríksdóttur
Suðurnes | „Eitt af markmiðum
þessa félags er að styðja við bakið
á innflytjendum. Þessi hópur ligg-
ur vel við höggi, að ég tali nú ekki
um á tímum eins og núna,“ sagði
Erna M. Sveinbjarnardóttir, skóla-,
menningar- og jafnréttisfulltrúi í
Sveitarfélaginu Garði. Hún átti
frumkvæði að stofnun félags
áhugafólks um menningarfjöl-
breytni í kjölfar þjóðahátíðar og
málþings um málefni innflytjenda í
sveitarfélaginu undir lok síðasta
árs.
Félag áhugafólks um menning-
arfjölbreytni á Suðurnesjum var
formlega stofnað 17. janúar síðast-
liðinn og eru stofnfélagar 33 íbúar
svæðisins, erlendir og innlendir,
sem hafa áhuga á því að auka
skilning og gagnkvæma virðingu
milli fólks af ólíkum uppruna á
Suðurnesjum og auðvelda tengsla-
myndun aðkomufólks. Erna M.
Sveinbjarnardóttir sagði í samtali
við blaðamann að hún hafði kynnt
sér starfsemi samskonar félags á
Ísafirði, Róta, og boðið stjórn-
arformanni þess á málþingið og
þjóðahátíðina. Þá var jafnframt
kallað til fundar vegna hugmyndar
um stofnun slíks félags. „Ég fór
þess á leit við Dröfn Rafnsdóttur,
kennsluráðgjafa hjá Fræðsluskrif-
stofu Reykjanesbæjar, að hún
stýrði félaginu vegna þess hversu
reynslumikil hún er í málefnum
innflytjenda. Hún samþykkti að
verða formaður og þá vissi ég að
mér væri óhætt að sleppa af þessu
hendinni. Núna fylgist ég bara
með enda ber ég hag þessa félags
fyrir brjósti,“ sagði Erna.
Dröfn sagði að hugmyndin væri
sú að stjórnin yrði þannig sam-
ansett að hún hefði með tengingu
inn í öll sveitarfélögin á Suður-
nesjum. Aðeins ætti eftir að finna
tengilið við eitt sveitarfélag og að
því væri unnið, ásamt því að móta
starfsemina. „Þetta félag er gras-
rótarfélag og hefur engin tengsl
við stjórnsýslu sveitarfélaganna,
þó að við Erna störfum innan
hennar. Þetta er fyrst og fremst
áhugafélag fólks sem vill vinna
gegn fordómum og stuðla að vel-
vild og umburðarlyndi á milli
manna. Það eru margar hliðar á
málefnum innflytjenda og félagið
er hugsað sem vettvangur til að
styrkja fólkið til að verða virkara í
samfélaginu.“
Dröfn nefndi að dagskráin væri í
mótun en stjórnin hefur áhuga á
að vera með reglulegar uppá-
komur, fræðslufundi og kynningar
á ólíkum menningarheimum. Unn-
ið væri að styrkumsókn svo hægt
væri að stofna vef fyrir félagið.
Menningarfjölbreytni auðgar mannlífið
Morgunblaðið/Svanhildur
Auðugra mannlíf Dröfn Rafnsdóttir og Erna M. Sveinbjarnardóttir vilja
hlúa vel að þeim fjölbreytta hópi fólks sem býr á Suðurnesjum.
ÞEIR sem framleiða
páskaegg reikna með
að í ár kaupi fólk
minni páskaegg en
undanfarin ár. Það er
þó ekki þannig að
ekkert nýtt sé að ger-
ast í þessari fram-
leiðslu því að í ár hef-
ur Nói-Síríus
hafið framleiðslu á
páskaeggjum úr
dökku súkkulaði.
Að sögn forsvars-
manna Nóa Siríus er
þetta í fyrstu sinn sem páskaegg
eru framleidd úr öðru en mjólk-
ursúkkulaði. Eggið er úr því sem
kalla má þjóðlegt gæðahráefni, suðu-
súkkulaðinu gamla. Það er því ekki
síst ætlað fullorðnum sælkerum.
Eggið ber hið klassíska nafn Konsum
sem prýtt hefur suðusúkkulaði í ára-
tugi. Þetta súkkulaði nýtur hylli með-
al ferðamanna, en suðusúkkulaði er
svo dæmi sé tekið eina súkkulaðið
sem selt er í Þjóðmenningarhúsinu
við Hverfisgötu.
Fullorðins-
páskaegg