Morgunblaðið - 24.04.2009, Blaðsíða 24

24 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. APRÍL 2009
✝ Þorkell DiegoÞorkelsson fædd-
ist í Reykjavík 28.
júní 1947. Hann lést á
líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi ann-
an páskadag 13. apríl
2009.
Foreldrar hans
voru: Þorkell Hjálm-
arsson Diego, f. 31.
maí 1916 í Bolung-
arvík, uppalinn á
Steinhólum við
Kleppsveg, d. 1968
og Jóna Sveinsdóttir,
f. 9. maí 1916 á Ásláksstöðum á
Vatnsleysuströnd, uppalin á Heiði
við Kleppsveg, d. 1987. Systkini
Þorkels eru Sveinn, f. 1937, d.
1995, Dóra Diego, f. 1941, Hjálmar
Diego, f. 1943 og Jón f. 1952. Þor-
kell kvæntist 1966 Ástríði Ingi-
marsdóttur frá Suðureyri við Súg-
andfjörð, f. 1947. Börn þeirra eru:
Dóra Björg Diego, f. 1966, hennar
börn eru Þorkell Diego Jónsson, f.
1992, Bryndís Diego Jónsdóttir,
1994 og Stella Karen Kristjáns-
dóttir, f. 2001. Elmar Þór Diego, f.
1973, maki Erna Karen Sig-
urbjörnsdóttir, f. 1971. Börn
þeirra eru Róbert Aron Diego, f.
1996 og Eiður Máni Diego, f. 2003.
Dóttir Ernu Karenar er Sólrún
Lilja Diego, f. 1991.
Börn Ástríðar og fósturbörn
Þorkels eru: Guðrún Ásta Guðjóns-
dóttir, f. 1963, maki Jóhannes
Jónsson. Hennar börn eru: Jó-
hanna Jakobsdóttir, f. 1980, Daníel
Viðarsson, f. 1989, Ásta Kolbrún
Jóhannesdóttir, f. 1996 og Jón
Andri Jóhannesson,
f. 2000 og Sigurþór
Yngvi Ómarsson, f.
1964, sambýliskona
Hanna María Hjálm-
týsdóttir. Dóttir
þeirra er Eva María
Sigurþórsdóttir, f.
2001. Ástríður og
Þorkell skildu árið
1983. Sambýliskona
Þorkels var Halldóra
Björk Ragnarsdóttir.
Dóttir hennar og ætt-
leidd dóttir Þorkels
er Eva Dögg Diego
Þorkelsdóttir, f. 1981. Þorkell og
Halldóra skildu 1990. Þorkell
kvæntist 2003 Sladjönu Vukovic
frá Serbíu, f. 1980. Þau skildu árið
2008. Þorkell bjó og starfaði á
Suðureyri við Súgandafjörð frá
1964 til 1982, þar vann hann fyrst
við fiskvinnslu, seinna rak hann
verslun og bensínafgreiðslu og
sinnti auk þess ýmsum fé-
lagsstörfum, starfaði m.a. með
Rauða kross-deildinni á staðnum.
Um 1982 fluttu þau til Reykjavík-
ur, þar sem hann starfaði m.a. við
ýmis verslunarstörf. Árið 1992
bauðst honum að fara til Júgó-
slavíu sem vöruflutningabílstjóri á
vegum RKÍ. Þegar ráðningartíma
hans lauk, bauðst honum starf
leiðangursstjóra flutningabíla
ICRC í Bosníu, Króatíu og Serbíu.
Í allt starfaði Þorkell í rúm níu ár
á vegum RKÍ og ICRC í hinum
ýmsu löndum.
Útför Þorkels verður gerð frá
Laugarneskirkju föstudaginn 24.
apríl kl. 13.
Elsku pabbi minn, þá er komið að
leiðarlokum hjá þér og það allt of
snemma. Fyrstu minningar mínar
um þig eru að vestan, þú með mig á
háhesti á leið niður skarðið fyrir of-
an veginn út í dal á Suðureyri. Minn-
ingar hellast yfir mig þegar ég
hugsa til baka, hvort sem það var
fyrir vestan eða í Maríubakkanum
þar sem við urðum miklir vinir.
Miðað við allt það sem þú hefur
gert í gegnum tíðina er þá nokkur
furða að litlum snáða eins og mér
hafi fundist auðvelt að finna sér fyr-
irmynd og hetju í þér? Í Maríubakk-
anum döfnuðum við vinirnir virki-
lega vel og þroskuðumst úr því að
vera einungis faðir og sonur, í bestu
vini.
Ævintýraþráin blossaði upp í þér
þegar þú fórst að vinna fyrir Rauða
krossinn og þú fannst þitt rétta hlut-
verk enda sinntir þú því í 10 ár og
eignaðist góða vini.
Það var mikið áfall fyrir alla þegar
þú veiktist en samt hélstu áfram að
vinna og þú lést þessi válegu tíðindi
ekki mikið á þig fá. Þú stóðst af þér
storminn, en svo kom að því að þú
þurftir að láta í minni pokann og það
var ekki þinn stíll. Þar kom að því að
dæmið snérist við og nú varst það þú
sem þurftir á mér að halda. Ég var
mjög glaður að geta hugsað um þig
og hjálpað. Við eigum frábæra fjöl-
skyldu og mikið af frábærum vinum
sem hafa staðið með þér og okkur í
þessum raunum. Ég er og hef alltaf
verið pabbastrákur og meira að
segja sagði mamma það líka.
Síðustu mánuðir voru mjög erfiðir
og ég veit að það gerðist á endanum,
það sem þú varst hræddastur við.
Ég veit að Jóna amma og Balli
frændi tóku vel á mót þér á himnum.
Þú hefur ekki bara verið pabbi minn
heldur líka minn besti vinur. Ég
mun sakna þín og minnast í hjarta
mínu með bros á vör því þannig vil
ég minnast þín.
Elsku pabbi minn, ég hef og mun
alltaf elska þig, þinn,
Elmar.
Elsku bróðir og mágur, okkur
langar til að þakka þér fyrir góðar
og skemmtilegar samverustundir
hér heima og erlendis. Þú kynntir
okkur fyrir Adríahafsströnd Króatíu
og löndunum í kring og frábærri
fjölskyldu og vinum sem við höfum
heimsótt reglulega síðan. Þú sagðir
okkur ævintýralegar sögur af ferð-
um þínum víðs vegar um heiminn.
Þar áður varst þú stóri bróðir sem
borin var ótrúleg virðing fyrir og
varst litla bróður mikil fyrirmynd,
öll bréfin sem við skrifuðumst á þeg-
ar ég var enn í skóla en þú orðinn
ráðsettur fjölskyldumaður.
Og eftir að þú varst fluttur alkom-
inn heim, allar útilegurnar sem við
fórum í saman að ekki sé nú talað
um áramótin, allt fram á það síðasta.
Alltaf jafn fjörugur og skemmtileg-
ur og sást spaugilegu hliðarnar á líf-
inu og tilverunni.
Elsku Dóra, Elmar, Guðrún Ásta,
Sigurþór, og fjölskyldur. Okkar inni-
legustu kveðjur til ykkar, munum
góðu stundirnar og látum minning-
arnar um góðan vin lifa með okkur
áfram.
Do videnja, brat i surjak,
Jón Þorkelsson og
Linda Ágústsdóttir
Elsku tengdapabbi.
Það verður fátt um orð þegar
maður kveður slíkt heljarmenni sem
þig. Það verður allt einhvern veginn
svo lítið og ómerkilegt. Ég er viss
um að góður Guð kallaði þig til sín
svona ungan til að sinna verkefni
sem hann treysti engum öðrum fyrir
nema þér.
Þegar ég kynntist þér árið 1994
varstu svo fullur af krafti, ungur og
sprækur á fullri ferð um heiminn að
sinna hjálparstarfi á vegum Rauða
kross Íslands, því starfi sem þú
naust þín svo vel í og sinntir af slíkri
kostgæfni. Það var svo gaman þegar
þú komst heim í frí og sagðir okkur
frá þínum helstu hættuförum. Sól-
rún okkar sat og hlustaði með að-
dáun á afa sinn sem hljómaði eins og
Indiana Jones, svo mikil voru æv-
intýrin. En auðvitað var þetta mikill
harmleikur. Þarna fékk þinn innri
maður að njóta sín. Góðmennskan
og þín sterka réttlætiskennd ríkti á
þessum svæðum undir þinni stjórn.
Það hefði enginn farið betur með
þetta en þú gerðir.
Eftir um 10 ára starf fyrir RKÍ í
hinum mörgu stríðshrjáðu löndum
lá leið þín heim, veikindin sögðu til
sín. Þrátt fyrir þau léstu ekkert
stoppa þig, þú áttir hér heima mörg
góð ár og hélst áfram að lifa lífinu
lifandi. Þú ferðaðist og þeyttist um á
fjórhjólinu og reyndir eftir bestu
getu að gera það sem kætti þig.
Mig langar að þakka þér fyrir öll
árin sem ég hef átt með þér og
þakka þér fyrir hvað þú varst alltaf
góður við okkur og börnin okkar.
Þau minnast þín sem sinnar hetju
sem alltaf tók léttleikann fram yfir
allt.
Ég geymi minningu um ferðirnar
okkar með þér vestur og ferðina til
Króatíu síðastliðið sumar þegar við
Elmar og strákarnir okkar heim-
sóttum þig. Þið Elmar á fullu við
húsið að reyna að drífa „vinnumenn-
ina“ eins og við kölluðum þá áfram á
meðan ég og strákarnir okkar Elm-
ars, Róbert og Eiður Máni, spók-
uðum okkur á ströndinni. Ég gæti
auðvitað talið endalaust upp af góð-
um stundum með þér en það ætla ég
ekki að gera hér.
Elsku tengdapabbi, ég kveð þig
með miklum söknuði og geymi
minningu þína innst í mínu hjarta og
hugsa til þín með bros á vör.
Þín tengdadóttir,
Erna Karen.
Elsku afi, þú varst alltaf mjög
góður og skemmtilegur. Ég man
þegar ég fékk að prófa fjórhjólið þitt
sem þú varst alltaf á.
Þú varst alltaf svo fjörugur og
fyndinn, þú varst besti afi í heimi.
Ég sakna þín, þinn afastrákur, 12
ára,
Róbert Aron Diego.
Við Þorkell frændi vorum nánir á
bernskuárunum og aðeins eitt ár
skildi okkur að í aldri. Heimili Jónu
móðursystur minnar og Þorkels
eldra á Heiði við Kleppsveg var mitt
annað heimili um árabil. Það vantaði
ekki rými til athafna fyrir unga
drengi við Kleppsveginn á þeim ár-
um. Hverfið var að miklu leyti
óbyggt og leiksvæðið náði frá Laug-
arnesi inn að Vatnagörðum, fjörur
og tún. Í þessu umhverfi sköpuðum
við okkar ævintýraheim og spunnum
okkar eigin sögur sem ugglaust áttu
rætur í ævintýrabókmenntum þess
tíma. Dvölin hjá frændfólkinu á
Heiði verður mér ógleymanleg.
Einn vordag fyrir sex árum heim-
sótti Þorkell okkur Stínu í Fljóts-
hlíðina, í húsið sem við köllum Heiði.
Af hæversku og hógværð lýsti hann
fyrir okkur því sem á daga hans
hafði drifið síðustu árin við hjálp-
arstörf á vegum Alþjóða Rauða
krossins í Afríku og löndum fyrri
Júgóslavíu. Sú saga var að hluta
sögð með grein Stínu í sunnudags-
blaði Morgunblaðsins 27. apríl 2003
en hún bar heitið „Í lífshættu við
líknarstörf“. Saga Þorkels frá þess-
um árum er ævintýri líkust og hann
upplifði í störfum sínum bæði hræði-
lega atburði og skemmtilega sem fá-
ir hafa átt kost á. Aldrei kom frænd-
unum til hugar að ævintýrasögurnar
sem þeir spunnu á Heiði við Klepps-
veg ættu eftir að blikna í saman-
burði við upplifun annars þeirra síð-
ar í lífinu.
Við þökkum fyrir þá samfylgd og
kynni sem við höfum haft af Þorkeli
Diegó og sendum börnum hans,
tengdabörnum, barnabörnum og
fjölskyldu allri samúðarkveðjur.
Stefán Pétur og Kristín (Stína).
Kær vinur minn, Þorkell Diego,
kvaddi á páskum eftir hetjulega bar-
áttu. Kela, eins og hann var alltaf
kallaður, hef ég verið svo heppinn að
geta kallað vin minn frá því 1984
þegar ég, þá óharðnað ungmenni,
hóf störf í Nesco, Laugavegi 10 þar
sem Keli starfaði. Eftir að Keli hætti
hjá Nesco stofnaði hann Gufuklúbb
karla, fyrst í Brautarholti og síðar í
Dugguvogi, og varð það mjög vin-
sæll viðkomustaður manna þar sem
leitað var slökunar og skemmtunar.
Keli naut sín þar einstaklega vel
enda leitun að þægilegri nærveru
gestgjafa og gæti ég trúað að menn
hafi sparað sér annars mjög þarfar
heimsóknir til sálfræðings þar sem
Keli var einkar viðræðugóður, hjálp-
samur og hvers manns hugljúfi.
Þetta var þó ekki næg útrás fyrir at-
hafnasemi og þörf Kela til að láta
gott af sér leiða og þegar honum
bauðst að fara utan á vegum Rauða
krossins til hjálparstarfa var ekkert
sem gat stöðvað hann. Keli tókst á
við hvert verkefnið á fætur öðru í
stríðshrjáðum löndum og unni sér
ekki hvíldar fyrr en veikindi fóru að
draga af honum þrótt og getu til
starfans.
Keli var ákaflega stoltur af börn-
unum sínum og barnabörnum og tal-
aði oft um þau við mig. Vont var þó
að geta ekki leikið við barnabörnin
af sama krafti og eðlislægri gleði í
bland við stríðni eins og hann hefði
viljað eftir að hann kom heim með
hamlandi sjúkdóminn. Ég efast þó
ekki um að afabörnin séu stolt af afa
sínum og hafi fundist mikið til um
hann eins og strákunum mínum sem
voru ákaflega stoltir af vinskap við
Kela og spurðu gjarnan hvort hann
væri kominn heim úr stríðinu eða
hvort hann væri ekki væntanlegur.
Keli var einstakur vinur og hvort
sem það var á ferðalögum eða heima
hjá honum, þá hafði hann sérstakt
lag á að láta manni líða vel, hann var
ekki kröfuharður eða tilætlunarsam-
ur og hef ég ekki hitt jafningja hans
hvað það varðar. Allan þann tíma
sem hann barðist við meinið, sem
stöðugt gerði honum lífið erfiðara,
skyldi hann alltaf geta látið umræð-
ur okkar snúast um annað og var
hann þá helst að leita leiða til að
gera mér lífið léttbærara. Ef hann
sá að ég var þreytulegur þá krafðist
hann þess að eftirláta mér hæginda-
stólinn sinn svo ég gæti slakað á.
Aldrei gleymdi hann þegar við
kvöddumst að bæta við: „Kysstu
konuna frá mér.“ Missir barna hans
og afabarna er mikill og sendi ég og
fjölskylda mín þeim okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Einnig systk-
inum hans, fjölskyldu þeirra og öðr-
um ættingjum. Ég kveð að lokum
minn kæra vin með þessum línum E.
Ben.:
Þeir áttu þig að vin, sem veröldin brást,
–
þá varstu mestur, þegar harm þú sást.
Helgi Magnús Hermannsson.
Þorkell er hetjan mín. Hann var
stríðshetja í óhefðbundinni merk-
ingu því hann framkvæmdi mörg af-
rek mannúðar og friðar mitt í hvirf-
ilbyljum stríðsátaka og haturs.
Okkar leiðir lágu fyrst saman í starfi
fyrir Rauða krossinn (RK) í Júgó-
slavíu 1992 en við kynntumst ekki
fyrr en í Sierra Leone 1997. Þar
stýrðum við hvort okkar sviði; hann
dreifingu hjálpargagna og flutning-
um og ég heilbrigðisaðstoð.
Hann hafði fallega friðsama út-
geislun og lausnamiðað viðhorf og
mikla mýkt og innsæi í samskiptum
sem gerði hann að góðum samninga-
manni og reyndi oft á þann eigin-
leika. Fyrir utan hve hugrakkur
hann var.
Þegar við komum var landið í end-
urreisn en morgun einn í maí vökn-
uðum við við sprengjudrunur sem
reyndust vera upphafið að blóðugri
byltingu. Í hönd fór skelfilegur tími
og erfiðasta starf sem við höfum
unnið. Þar upplifði ég skýrt hinn
mikla mátt þess hluta RK sem vinn-
ur á átakasvæðum og Þorkell vann
fyrir í mörgum löndum. Máttinn til
að lina þjáningar fólks á átakasvæð-
um, mátt sem er mögulegur vegna
grunnreglna RK um hlutleysi,
mannúð og sjálfstæði. Í slíkri vinnu
blómstraði Þorkell.
Það var Þorkell sem læddist um
götur Freetown fyrstu klukkustund-
ir byltingarinnar til að komast í
bækistöðvarnar til að láta vita af
okkur í Genf, ná í vegabréfin og fela
peninga þá sem við höfðum til hjálp-
arstarfsins. Það var Þorkell sem
varði okkur og hjálpargögnin end-
urtekið fyrir dópuðum vopnuðum
ræningjum. Þorkell tók að sér svona
störf, hann var bara þannig maður.
Hann sinnti störfum sínum með ró,
ábyrgð og hugrekki.
Þorkell Diego
Þorkelsson
✝ Jóna Margrét Sig-urðardóttir fædd-
ist í Fagurhóli, Sand-
gerði, 22.febrúar
1920. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Eir 9. apríl 2009.
Foreldrar Mar-
grétar voru Sigurður
Einarsson, verkstjóri,
f. 8.11. 1878 í Tjarn-
arkoti, Miðneshr., d.
26.2. 1963 og Guðrún
Sigríður Jónsdóttir,
saumakona, f. 27.9.
1889 á Seljalandi í
Fljótshverfi, V-Skaft., d. 17.10.
1980.
Margrét var fjórða í röðinni af tíu
urðardóttir, f. 28.9. 1925. Maki var
Kjartan Þórðarson. Þórdís Sigurð-
ardóttir, f. 4.6. 1927. Maki var Ei-
ríkur Þórðarson. Guðrún Sigríður
Sigurðardóttir, f. 10.1. 1929. Maki
er Haraldur Sigurðsson. Hulda Sig-
urðardóttir, f. 26.11. 1930, d.
17.8.1977. Maki var Eiður Árnason.
Margrét giftist Andrési Óskari
Guðnasyni þann 2.11. 1946. Andrés
var fæddur 9.9. 1920. Hann lést
30.6. 1986. Börn þeirra eru: Sig-
urdór Rafn Andrésson, f. 29.8. 1948.
Sigurður Gunnar Andrésson, f.
18.7. 1955, kvæntur Guðnýju Arn-
ardóttur. Sigurður á fimm dætur,
eina fósturdóttir og 8 barnabörn.
Andrés Guðni Andrésson, f. 21.6.
1957, kvæntur Jenný Magn-
úsdóttur. Þau eiga þrjá syni. Mar-
grét ólst upp í Sandgerði en fluttist
í Mosfellssveit 1947 og bjó þar til
ársins 2004 en þá fluttist hún á
hjúkrunarheimilið Eir.
Jarðarför Jónu Margrétar fór
fram frá Fossvogskirkju 21. apríl sl.
systkinum sem eru:
Einar Guðjón Sig-
urðsson, f. 13.8. 1913,
d. 24.2. 1922. Sigríður
María Sigurðardóttir,
f. 25.11. 1915. Maki
var Þórarinn Alex-
andersson. Svava
Kristín Sigurð-
ardóttir f. 16.2. 1919,
d. 6.3. 1999. Maki var
Henrik Jóhannesson.
Einarína Jóna Sigurð-
ardóttir, f. 27.2. 1923.
Maki var Húnbogi
Þorleifsson. Margrét
Sigurveig Sigurðardóttir, f. 31.7.
1924, d. 11.2. 2008. Maki var Sig-
urður Þórðarson. Jóna María Sig-
Elsku Maggý, fáein kveðjuorð til
þín, kæra systir. Ég hugsa með
þakklæti um þann tíma sem við átt-
um saman. Þú varst fjórða í röð okk-
ar tíu systkina frá Fagurhóli í Sand-
gerði en þar ólumst við upp. Í
minningunni var þar alltaf gott veð-
ur og sól. Árin liðu, þú fórst ung að
vinna eins og allflestir gerðu á þess-
um tímum. Þú varst sjálfstæð og
harðdugleg, ævinlega var gott að
leita til þín. Alltaf var gott að koma
til ykkar Andrésar þar sem þið
bjugguð að Gili í Mosfellssveit með
strákana ykkar þrjá, en Andrés dó
langt fyrir aldur fram árið 1986.
Þú hafðir gaman af að ferðast um
landið og þitt uppáhaldsfjall var
Herðubreið sem þú málaðir svo sjálf
á striga, svo fátt eitt sé nefnt. Þú
hvarfst inn í heim Alzheimers fyrir
nokkrum árum.
Kallið er komið, þú hefur öðlast
hvíld. Innilegar samúðarkveðjur til
þinna nánustu ættingja.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Þín systir,
Einarína (Ninna)
og fjölskylda.
Jóna Margrét
Sigurðardóttir