Morgunblaðið - 24.05.2009, Blaðsíða 28

28 Bjargsig
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 24. MAÍ 2009
Eftir Pétur Blöndal
Ljósmyndir Ragnar Axelsson
Þ
etta var sólskinsferð hjá
okkur,“ segir Hlöðver
Guðnason, nýkominn úr
fimm daga eggjatínsluferð
til Bjarnareyjar, en sami
kjarninn hefur farið slíka ferð 15.
maí á hverju ári á þriðja áratug.
Fyrstu tveir dagarnir fara í
brekkurnar, en þá eru fýlseggin tek-
in. Svo er sigið í bjargið eftir svart-
fuglseggjum og er mesta hæðin á
sigbjarginu 140 metrar í stórsigin.
kjarninn,“ segir Hlöðver. „En svo
eru alltaf gestir með.“
– Þú lést útvarpsstjórann vinna
fyrir kaupinu sínu á síðasta ári?
„Já, kaupinu sínu og þularstarf-
inu,“ svarar Hlöðver og hlær. „Þá
var ég í stórsigi, sem nefnist Jóns-
skorusig og tekið er niður að bát úr
120-130 metra hæð. Þegar ég kom
niður á sylluna með aðalbælinu um
80 metra niður í bergi, þá var ég bú-
inn að taka slöku sem dugði út syll-
una, um 15 metra. Ég var að vinna
mig inn á sylluna í rólegheitum,
hafði sett 60 egg í eina fötu, þá moln-
Neðst bíður bátur eftir eggjaföt-
unum og sigmanninum, skilar hon-
um svo á steðjann aftur og næsta
ferð er farin. Heimtur voru ágætar,
að sögn Hlöðvers. „Hann var vel
orpinn vestan í, þar sem hefur verið
sól og skjólgott undanfarna daga, en
aðeins byrjaður að stropa. Verr orp-
inn austan í, þar hefur verið hífandi
rok og lítið skjól síðan í byrjun maí.“
Kjarninn í hópnum er auk Hlöð-
vers, Gísli Þorsteinsson, Guðmundur
Tryggvi Ólafsson, Loftur Einarsson,
Þorvaldur Sæmundsen og Haraldur
Geir Hlöðversson. „Það er harð-
Frelsi „Í miðju bjargi kemst maður nálægt því að vera eins og fuglinn fljúgandi, allar hreyfingar verða hægar og því fylgir frelsistilfinning,“ segir Haraldur Geir sem hér svífur meðal fugla.
„Hlöbbi, er ekki allt í lagi
aði fótfestan undan mér og hand-
festan gaf sig í leiðinni. „Jæja þá er
komið að því að prófa þetta,“ hugs-
aði ég. Þar með féll ég út af syllunni
og rakst aðeins utan í bergið, hrap-
aði 15 metra og var að öðru leyti í
frjálsu falli. Ég slasaðist ekki, en
þegar ég rankaði við mér, sneri ég
öfugur í beltinu, sá að eggjafatan
hafði slitnað úr því og bölvaði í tal-
stöðina: „Helvítis eggjafatan fór í
sjóinn.“ Páll Magnússon var á brún-
inni með talstöðina og eggjabandið,
en Baldvin undirsetumaður. Í öllum
látunum þar rifnuðu staurar upp
sem halda að hluta sigmanninum.
Undirsetan átti í vandræðum með að
halda mér og kalla þurfti á mann-
skap til aðstoðar. Páll hélt hinsvegar
að ég hefði verið að spranga og misst
föturnar í riðinu. Þá heyrði ég þessa
yndislega fallegu þularrödd:
„Hlöbbi, er ekki í lagi með eggin?“
Þá áttaði ég mig á því, að þeir vissu
ekkert hvað gerst hafði, og var ekk-
ert að þreyta þá með því. Ég lét hífa
mig upp á sylluna, náði í eggin sem
eftir voru og seig svo í bátinn. Þegar
ég kom upp í skála og sagði hvað
gerst hafði, þá heyrðust hvisshljóð –