Morgunblaðið - 20.06.2009, Blaðsíða 25

Daglegt líf 25
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. JÚNÍ 2009
tísku starfi eftir að hafa kynnst því
þeim megin frá. Nei, ég held að póli-
tískt starf myndi ekki eiga við mig.
Sumir líta á stjórnmálastarf sem
þegnskyldu, telja sig hafa hlutverki
að gegna, aðrir virðast vera að leita
að þægilegri innivinnu. Það hefur
aldrei verið mikilvægara að hafa
fólk sem getur og kann og aðeins
með því að standa undir þeim vænt-
ingum verður aftur byggð upp virð-
ing og traust á stjórnmálamönnum.“
Fann hamingjuna
Þú ert í sambúð með Svavari
Halldórssyni, fréttamanni á RÚV.
Hann á þrjár dætur og saman eigið
þið tvö ung börn. Hvernig er að
vera mamma og stjúpa og með
stórt heimili?
„Ég hafði alltaf verið mjög frjáls
og þegar við Svavar tókum saman
spurðu margir: Hvað kom fyrir þig?
Þú varst alltaf á ferð og flugi og nú
ertu allt í einu orðin ráðsett kona í
úthverfi með jeppa og barnasúpu?!
Svarið við þessu er mjög einfalt.
Það sem kom fyrir mig var að ég
fann manninn minn. Síðan er það
bara þannig. Þetta er maðurinn sem
ég ætla að vera með og mun vera
með svo lengi sem við bæði lifum.
Miðað við alla tölfræði ættum við
líklega að vera löngu skilin, með öll
þessi börn, þröngan húsakost og lítil
fjárráð. Kunningi minn einn sagði
alltaf framan af: ,,… þegar þið Svav-
ar eruð skilin, þá …“ En svo gerðist
það ekki, heldur eignuðumst við
annað barn. Þá hætti hann! En
þetta var vissulega mikil breyting,
ég hafði alltaf unnið eins og brjáluð
manneskja, bjó í ferðatösku, þvæld-
ist fram og til baka, átti hundrað
vini og gerði það sem mér sýndist.
Það var mikið frelsi og óskaplega
gaman. En einmitt vegna þess að ég
var búin að upplifa það vissi ég þeg-
ar ég var komin í sambúð að ég væri
ekki að missa af neinu.
Svavar er einfaldlega ein jákvæð-
asta manneskja sem ég hef nokkru
sinni kynnst. Það er ótrúlega gott
að hafa þannig fólk í kringum sig.
Hann býr aldrei til óþarfa vanda-
mál, stressar sig ekki yfir smámun-
um og við deilum sama gildismati.
Fyrir nú utan það hvað hann er
myndarlegur, greindur og góður
pabbi.
Svavar á þrjár dætur sem eru að
verða tíu, ellefu og tólf ára og eru
mikið hjá okkur. Ég tók það mjög
alvarlega að stofna samsetta fjöl-
skyldu, maður leikur sér ekki að því
að verða stjúpa og hættir svo við.
Ég er reyndar svo heppin að þær
eru dásamleg börn, klárar og
skemmtilegar og ekki til í þeim öf-
und. Pabbi þeirra kynnti okkur líka
snilldarlega, svo ekki hefur borið
skugga á þau samskipti. Ég hef
heldur aldrei reynt að ganga þeim
beinlínis í móðurstað, þær eiga sína
móður og kalla mig ekki mömmu
heldur Þóru. Ég reyni einfaldlega
að vera þeim eins góð og ég get. Svo
eru börnin mín tvö auðvitað æv-
intýralega rík að eiga þessar stóru
systur. Sonur minn er bara hálfur
maður þegar þær eru ekki, þau eru
mjög náin og miklir vinir. Það er
ekki þar með sagt að þetta hafi allt-
af verið auðvelt, svona mikil um-
skipti útheimta mikla ákveðni og
þrautseigju.
Við vorum bara búin að vera sam-
an í hálft ár þegar ég varð ófrísk en
það var aldrei annað en mikil ham-
ingja og gleði og hefur verið það síð-
an. Það að verða foreldri framkallar
dýpri tilfinningar en ég hafði gert
mér grein fyrir. Ég þakka enda fyr-
ir það á hverjum degi í huganum að
eiga þessi dásamlegu börn og vona
að okkur takist að ala þau sæmilega
upp.
Við erum líka svo heppin að til-
heyra því broti okkar kynslóðar sem
ekki var búið að fjárfesta í húsnæði.
Heimilisbókhaldið sýndi einfaldlega
að við gátum ekki keypt á meðan
bólan þandist út. Svo í fjögur ár
leigðum við þriggja herbergja kjall-
araíbúð í Breiðholti hjá yndislegu
fólki, Gunnari Eyjólfssyni og Katr-
ínu Arason. Þau voru ekkert að of-
rukka ungt fólk með fullt af börn-
um, svo við náðum að halda sjó.
Síðasta árið voru fjögur börn í öðru
herberginu og við Svavar með eitt
barn í hinu og nú þökkum við fyrir
þolinmæðina. Í mars gátum við svo
leigt heilt hús hér í Hafnarfirðinum
þar sem er nóg pláss fyrir alla. Við
erum auðvitað með allar fjárhags-
skuldbindingar sem fylgja stórri
fjölskyldu og förum ekki í bíó, ekki í
leikhús og ekki út að borða en það
skiptir bara engu máli. Við förum
svo í löng tjaldferðalög um Ísland
með allan barnaskarann.
Ég geri mér líka grein fyrir því
að við höfum fundið það sem flestir
leita að alla ævi, sem er hamingja.“
annshugans
Morgunblaðið/Kristinn
» Það sem kom fyrirmig var að ég fann
manninn minn. Síðan er
það bara þannig. Þetta
er maðurinn sem ég
ætla að vera með og
mun vera með svo lengi
sem við bæði lifum. Mið-
að við alla tölfræði ætt-
um við líklega að vera
löngu skilin, með öll
þessi börn, þröngan
húsakost og lítil fjárráð.
» Við treystumhvert öðru og bár-
um sömuleiðis traust til
dómstóla, yfirvalds og
stofnana, þar á meðal
fjölmiðla. Þetta traust
fauk út í veður og vind í
haust og er líklega
mesta tapið sem við sem
samfélag höfum orðið
fyrir. Það verður ekki
byggt upp aftur á einni
nóttu. Fjölmiðlar eru
hluti af þessu – fólk er
reitt og telur fjölmiðla
annars vegar hafa
brugðist því hlutverki
að upplýsa um það sem
var rotið og sprakk
framan í okkur í október
og hins vegar gætir tor-
tryggni vegna eignar-
halds sem menn veltu
minna fyrir sér áður.