Morgunblaðið - 20.06.2009, Qupperneq 35

✝
Elskuleg systir okkar, mágkona og frænka,
JÓNÍNA GUÐNÝ JÚLÍUSDÓTTIR,
Melasíðu 3J,
Akureyri,
lést á heimili sínu fimmtudaginn 4. júní.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Sérstakar þakkir til Heimahlynningar Akureyrar fyrir
hlýja og góða þjónustu.
Systkini hinnar látnu
og aðrir aðstandendur.
á sjó og mamma við vinnu yfir dag-
inn. Það kom í hlut þess eldri að
passa þann yngri nokkra tíma á dag
yfir sumarið. Þá var margt brallað og
hinir ýmsu staðir á Sauðárkróki
skoðaðir í krók og kima. Við komum
stundum við á bílaverkstæði KS. Þar
unnu skemmtilegir karlar, Binni
Júlla stjórnaði starfseminni og gaf
okkur stundum kók, Svenni og Svaf-
ar Helga á skrifstofunni alltaf tilbún-
ir í spjall og Jón frændi okkar Stef-
ánsson var verkstæðisformaður.
Okkur var alltaf vel tekið af Jóni þeg-
ar við komum í heimsókn, hann sýndi
okkur verkstæðið og sagði okkur
sögur og við fengum að fylgjast með
þegar starfsmenn verkstæðisins
gerðu við bíla.
Árið 1974 keyptu foreldrar okkar
lítið hjólhýsi sem þau komu fyrir á
Grundunum við Flugumýri í Skaga-
firði. Þar voru Jón og Peta búin að
koma sér fyrir með sitt hjólhýsi.
Seinna voru byggð 4 sumarhús á
sama stað sem hafa reynst eigendum
og afkomendum þeirra miklir griða-
staðir. Jón var bæjarstjórinn í þess-
ari litlu byggð og var oft leitað til
hans ef eitthvað vantaði. Hjálpsamari
manni höfum við ekki kynnst. Hann
var alltaf boðinn og búinn að leggja
okkur og foreldrum okkar hjálpar-
hönd. Þá var Jón feikna duglegur
maður og ósérhlífinn, sem hafði gam-
an af því að hafa allt snyrtilegt og vel
ræktað í kringum húsið sitt og næsta
nágrenni. Hann var gamansamur og
sagði sögur sem við höfðum gaman
af, meðal annars ýmislegt frá fyrri tíð
af afa okkar og ömmu. Fyrir þessar
stundir viljum við nú þakka og vott-
um Petu og fjölskyldunni allri okkar
dýpstu samúð.
Ingimar Jónsson og
Jósafat Þ. Jónsson
Ég á góðar minningar um Jón
Stefánsson, móðurbróður minn, eða
Nonna frænda, eins og mér var alltaf
tamt að kalla hann. Í hugann koma
fram myndir frá því snemma á
bernskuárum mínum á Sauðárkróki,
en þar stóð þá heimili afa míns og
ömmu, foreldra Nonna, en á þeirra
heimili ólst ég upp. Þegar ég fór að
muna eftir mér var Nonni ungur og
vaskur maður, sem stundaði vöru-
akstur fyrir Kaupfélag Skagfirðinga
á leiðinni milli Reykjavíkur og Sauð-
árkróks. Voru það oft afar erfiðar og
þreytandi ferðir í vondri færð á vetr-
um. Leit ég mjög upp til hans. Alltaf
var hann mér einkar ljúfur, hlýr og
elskulegur á þessum árum – eins og
reyndar alla tíð.
Nonni var fæddur og alinn upp í
sveit, á Hjaltastöðum í Blönduhlíð í
Skagafirði, og í þeirri fríðu og sólríku
byggð átti hann ætíð fjölda frænda
og vina. Honum féllu sveitastörf vel,
og faðir hans sagði í mín eyru, að
Nonni hefði í rauninni helst átt að
verða bóndi að ævistarfi, því að hann
hafi snemma verið búmannsefni og
m.a. alveg sérstaklega sauðglöggur,
þannig að hann hafi sem barn þekkt
hverja einustu kind á bænum. Ekki
átti það þó fyrir honum að liggja að
fást við búmennsku til lengdar, því
hann hleypti snemma heimdraganum
og fór að vinna fyrir sér annars stað-
ar.
Eftir að Nonni kvæntist eftirlif-
andi eiginkonu sinni, Petu, stóð heim-
ili þeirra á Sauðárkróki um áratuga
skeið. Lengst af starfaði hann sem
bifvélavirki á bifreiðaverkstæði
Kaupfélags Skagfirðinga, lengi sem
verkstjóri. Þar nutu sín m.a. hag-
virkni hans, fagkunnátta, skipulags-
hæfileiki og samskiptahæfni við við-
skiptamenn verkstæðisins, en sú
þjónusta, sem þar er rekin, hefur
lengi skipt mjög miklu máli fyrir
Sauðkrækinga jafnt sem bændur og
búalið úr byggðum Skagafjarðar.
Ég má fullyrða, að hvergi leið
Nonna betur en í Blönduhlíðinni, í
fögru umhverfi í nálægð við góða vini.
Þau hjónin báru gæfu til þess að eign-
ast fyrir mörgum árum sumarhús í
landi Flugumýrar, þaðan sem Nonni
var ættaður öðrum þræði, og gerðu
bústaðinn og nágrenni hans að ein-
stökum sælureit þar sem þau undu
sér að jafnaði sumarlangt, oft í sam-
vistum við sína nánustu. Var þar ein-
staklega gott að koma, móttökur æv-
inlega höfðinglegar og staðurinn
andaði af alúð þeirra, natni og
smekkvísi, með fögrum trjágróðri.
Gamansemi þeirra hjóna í viðræðum
var við brugðið og þess nutu gestir
þeirra, bæði á Sauðárkróki og í sum-
arbústaðnum.
Það orð fór ætíð af Nonna, að hann
væri einstakur húmoristi og frá-
sagnameistari á sinn hátt. Mátti
segja að hann gæti séð spaugilega
hlið á flestu því sem á góma bar. Þó
gat hann verið fastur fyrir. Hjálp-
semi og greiðvikni var honum eðlis-
læg og nutu þess margir, bæði fyrr
og síðar. Hann var mjög lagtækur við
viðgerðir og smíðar.
Nonni dó inn í skagfirska sumarið.
Yfir minningu hans er birta. Margir
munu sakna þessa mæta Skagfirð-
ings.
Petu konu hans, afkomendum
þeirra og öðrum ástvinum, færum við
hjónin innilegar samúðarkveðjur.
Páll Sigurðsson.
Vinur minn og frændi Jón Stefáns-
son er látinn 86 ára gamall. Fæddur á
Hjaltastöðum í Blönduhlíð 1923.
Jón unni sinni fæðingarsveit alla
tíð mjög og fór ekki leynt með, fékk
líka sem betur fór að njóta hennar
nokkuð síðustu áratugina. Við áttum
sama afa, Jón Jónasson, bónda á
Bakka í Öxnadal, síðar Flugumýri,
frá 1896. Jóni þótti mjög vænt um afa
sinn, talaði um hann með virðingu og
hafði mynd af honum á góðum stað í
sínu húsi.
Kynni okkar Jóns eru búin að vara
lengi og vera mikil hlunnindi fyrir
mig. Frá upphafi alltaf tilbúinn til að
aðstoða ungan mann á bíl, skipta um
olíu eða hvað sem þurfti að lagfæra.
Þá var heimili hans jafnframt mat-
staður minn. En Jón var á þessum
tíma og lengi síðar verkstjóri á Bif-
reiðaverkstæði Kaupfélags Skagfirð-
inga á Sauðárkróki.
Eftir að Jón kom með sitt litla hjól-
hýsi 1973, sem síðar breyttist í sum-
arbústað sumarið 1976 á Flugumýri,
fór samverustundunum fjölgandi, og
fann ég betur og betur hversu dýr-
mætt er að eiga góðan að. Jón hefur
síðustu áratugi verið fyrsti vorboðinn
hér á Flugumýri þegar hann hefur
komið á páskum til dvalar í sínu sum-
arhúsi. Það hefur jafnan verið til-
hlökkunarefni að skreppa í miðdeg-
iskaffi í Lækjarbakka en það heitir
sumarbústaður Jóns og Petu, eða
kvöldkaffi eftir erilsaman dag, fá
andlega næringu og kannski eina
blöndu. Allar þær mörgu góðu sam-
verustundir viljum við þakka og mun-
um við hjónin sakna þeirra mjög. Jón
var búinn að standa vaktina vel og
lengi enda maðurinn óvenju vel af
guði gerður, hraustur, traustur og
heiðarlegur. Að lokum varð hann þó
að láta í minni pokann fyrir illvígum
sjúkdóm sem hann tókst á við af
sömu karlmennsku og annað í sínu
lífi.
Þegar leiðir skilja um sinn viljum
við hjónin þakka þér alla þá tryggð
og vináttu sem þú hefur sýnt okkur á
liðnum áratugum.
Muna skal þann er máttu ei forlögin buga,
manndómur stendur greyptur í okkar
huga.
Félagi góður er horfinn til annarra heima,
hann sem að ljósinu ræður megi hann
geyma.
(Jóhannes Benjamínsson.)
Elsku Peta. Við biðjum guð að
styðja þig og styrkja nú þegar þú
kveður þinn ástkæra lífsförunaut.
Afkomendum öllum sendum við
innilegar samúðarkveðjur.
Sigurður og Ásta,
Flugumýri.
Við fráfall Jóns Stefánssonar
frænda okkar og vinar er margs að
minnast frá liðnum árum. Síðustu 20
árin höfum við haft mikið samneyti
við þau Nonna og Petu, því að í ár eru
20 ár síðan við reistum okkur sum-
arhús á eyrunum fyrir ofan Flugu-
mýri, en þá voru fyrir með bústaði,
Nonni og Peta, Lilja og Bjössi og
Lilja og Nonni.
Þetta var ekki fjölmennt samfélag,
en þó var þar óumdeildur bæjarstjóri
og sá hét Jón Stefánsson, sem við
kveðjum nú í dag.
Nonni var góður bæjarstóri, bón-
góður svo af bar og vildi allra manna
vandræði leysa og gestrisinn við okk-
ur og fjölskyldu okkar og vini.
Nonni og Peta undu hag sínum vel
í bústaðnum, komu með farfuglunum
á vorin og dvöldu á Flugumýri meira
og minna allt sumarið.
Okkur eru minnisstæðar verzlun-
armannahelgarnar, þá var allt svæðið
snurfusað og slegið og fjölskyldur
okkar mættu og eyddu helginni með
okkur íbúunum á eyrinni.
Þessar helgar var fastur liður
heimsókn á grasbalann bak við bú-
stað Nonna og þar var opnaður leyni-
bar víðfrægur, sem var þeirrar nátt-
úru, að þegar notkun var lokið, þá
nánast gufaði allt upp er honum
fylgdi, borð, stólar, glös og drykkjar-
föng og menn stóðu eftir klumsa og
veltu fyrir sér, hvað af hefði orðið.
Nonni og Bjössi sáu síðan um
brennuna, sem er fastur liður þessa
helgi, en við hin sáum um grill og
matseld.
Nonni var afar vinnusamur í sveit-
inni, lóðin þeirra við sumarhúsið var
slegin og hirt, þannig að hún hefði
sómt sér á hvaða golfvelli sem er, allt
bar vott um mikla snyrtimennsku og
glöggt auga fyrir þeim smáatriðum
er til yndisauka eru.
Nonni var ákaflega heilsteyptur
maður, vinur vina sinna og aldrei
heyrðum við hann hallmæla nokkrum
manni. Þessi 20 ár okkar hér á eyr-
unum hafa verið afar skemmtilegur
og gefandi tími og samneytið við fólk-
ið hér hefur verið okkar ríkidæmi.
Við eigum eftir að sakna Nonna, en
okkar góðu minningar um hann
verma hjörtu okkar, það var okkar
lán að kynnast honum og umgangast
hann og hans fólk.
Um leið og við vottum Petu og
börnunum samúð okkar, þá vonum
við að við fáum að njóta samvista við
þau sem allra mest hér í okkar litla
samfélagi á eyrunum við Flugumýri.
María Valdimarsdóttir,
Ólafur R. Jónsson.
Öllu og öllum er afmarkaður tími.
Það á ekki síst við um æviskeið okkar
mannanna. Þegar nýfætt barn lítur
dagsins ljós liggur sjaldnast fyrir
hversu margir og hamingjuríkir ævi-
dagar þess verða. Þetta verður okkur
sífellt ljósara eftir því sem æviárum
okkar sjálfra fjölgar og við þurfum að
sjá á bak fleira samferðafólki í lífs-
göngunni. Stundum finnst okkur
mannfólkinu að kallið komi of
snemma, stundum alltof snemma, og
raunar er það oftast svo að þegar
ættingjar, vinir og kunningjar kveðja
þetta líf, finnst okkur sem það hefði
nú mátt bíða aðeins, hvernig svo sem
ævilengd og heilsufari viðkomandi er
farið. Jón Stefánsson, bifvélavirki á
Sauðárkróki, hefur nú kvatt jarð-
vistina, 86 ára að aldri. Hann hafði
notið nokkuð bærilegrar heilsu fram
á síðastliðinn vetur, að hann fór að
finna fyrir þeim vágesti, sem átti eftir
að ljúka hans vegferð. Síðustu vik-
urnar hefur ekki farið milli mála að
hverju dró og hann vissi það sjálfur
og ég hygg að hann hafi verið sáttur
við Guð og menn og þá einnig við að
kveðja. Jón Stefánsson verður þeim
ákaflega minnisstæður, sem áttu
þess kost að eiga hann að félaga, vini
og samferðamanni. Um áratuga
skeið starfaði hann hjá Kaupfélagi
Skagfirðinga á Sauðárkróki, fyrst
sem einn af fyrstu flutningabílstjór-
um landsins á langleiðum, en síðar á
bifreiðaverkstæði félagsins, lengst af
sem verkstjóri. Þótt Jón væri langt
frá því að vera skaplaus maður, kunni
hann öðrum mönnum fremur að
temja það og það var ekki oft, sem
honum hraut styggðaryrði af munni
og brá þó fyrir stundum að hann
þurfti að mæta óþolinmæði og ósann-
girni önugra samferðamanna í erils-
sömu starfi. Í öllum daglegum sam-
skiptum við samstarfsfólk og
viðskiptavini var hann glaðvær og
glaðsinna og honum lágu oft spaugs-
yrði laus á vörum. Jón var því afskap-
lega vel þokkaður í sínu nærumhverfi
og víst er að ekki glötuðu vinnuveit-
endur hans viðskiptum hans vegna.
Sá, sem þetta ritar, átti þess kost um
áratuga skeið að eiga samleið með
Jóni, bæði sem samstarfsmanni, sem
og njóta þjónustu hans sem við-
skiptamaður. Öll voru þau samskipti
á einn veg frá hans hendi og einungis
góðs að minnast frá þeim. Eftir að
hann hætti störfum vegna aldurs,
hittumst við oft á förnum vegi og ætíð
var hann jafn glaður í bragði og hlýr í
viðmóti. Það er gott að eiga minn-
ingar um slíka menn í sjóði, en jafn-
framt ríkir söknuður þegar ævivegur
þeirra tekur enda. Jóni er hér með
þakkað fyrir áratuga vináttu og hlýtt
viðmót samhliða því að fjölskyldu
hans eru færðar innilegar samúðar-
kveðjur.
Guðbrandur Þorkell
Guðbrandsson.
 Fleiri minningargreinar um Jón
Stefánsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.
Minningar 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 20. JÚNÍ 2009
Minningarkort
535 1825
www.hjarta.is 5351800
ÍSLENSKAR
LÍKKISTUR
Góð þjónusta - Gott verð
Starmýri 2, 108 Reykjavík
553 3032
Opið 11-16 virka daga
✝
Faðir okkar,
JÓHANNES ARASON
fyrrum bóndi,
Múla í Gufudalssveit,
Austur-Barðastrandarsýslu,
andaðist á Vífilsstöðum þriðjudaginn 16. júní.
Ari Óskar Jóhannesson,
Elías Í. Jóhannesson.
✝
Hjartkær móðir mín,
LÝDÍA BERGMANN ÞÓRHALLSDÓTTIR,
Ásvallagötu 42,
Reykjavík,
lést á Landspítala Landakoti fimmtudaginn 18. júní.
Jóhann Bergmann Ásgeirsson.
✝
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
VALGERÐUR ÞORSTEINSDÓTTIR,
Skógarbæ,
Árskógum 2,
Reykjavík,
lést á heimili sínu föstudaginn 19. júní.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju föstudaginn
26. júní kl. 15.00.
Þorsteinn A. Jónsson, Martha Á. Hjálmarsdóttir,
Helgi Jónsson, Jónína Sturludóttir,
Þórður Jónsson, Jytte Fogtmann,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar,
ÞORBJÖRG HÓLMFRÍÐUR
SIGURJÓNSDÓTTIR,
Miðtúni 80,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum í Fossvogi miðviku-
daginn 17. júní.
Guðlaug Friðriksdóttir,
María Friðriksdóttir.