Saga - 1957, Qupperneq 39

253
y.
Enda þótt mál þetta vekti jafnmikla athygli
og sjá má af því, sem að framan segir, hjaðnaði
þó ólgan, sem af því hafði leitt, fljótlega niður.
Afmæli Jóns Sigurðssonar var hátíðlegt haldið
hinn 17. júní. Þennan dag sást enginn danskur
fán við hún, eftir því sem segir í blöðunum.
Opinberar byggingar drógu engan fána á stöng,
og hið sama gilti um nokkra kaupmenn, en hins
vegar blasti bláhvíti fáninn víða við loft í bæn-
um. Stúdentafélagið gekkst fyrir skrúðgöngu að
minnisvarða Jóns Sigurðssonar um kvöldið. Þar
voru fluttar ýmsar ræður, m. a. fyrir minni fán-
ans, ættjarðarlög sungin og blómsveigur lagður
á minnisvarðann með bláhvítum böndum, en allt
fór það vel og skipulega fram.
Eitt broslegt atvik kom fyrir hálfum mánuði
seinna, sem vafalaust hefur átt rætur sínar að
rekja til fánatökunnar. Alþingi kom saman í
byrjun júlímánaðar, og höfðu þá nokkrar kon-
ur tekið sig saman um að gefa Alþingi fána til
þess að draga að hún á Alþingishúsinu sem
fundamerki. Fáni þessi var blár að lit með orð-
inu Alþingi 'í hvítum stöfum. En gefendunum
gekk illa að koma gjöfinni á framfæri. Sendi-
nefnd, sem :í voru fjórar konur, þær Ingibjörg
H. Bjarnason, Theódóra Thoroddsen, Steinunn
H. Bjarnason og Inga Lára Lárusdóttir, fór,
nokkru áður en Alþingi var sett, á fund forseta
Sameinaðs Alþingis. Forsetinn, Jón Magnússon
bæjarfógeti, tjáði nefndinni með mikilli var-
kárni, að hann gæti ekki veitt gjöfinni viðtöku
í embættisnafni, en hins vegar kvaðst hann
reiðubúinn að taka við henni sem alþingismað-