Saga - 1957, Qupperneq 95

Vesturvíking Hjörleifs.
I.
Frásagnir íslenzkra rita um hernað norrænna
manna á írlandi eru yfirleitt fremur óljósar,
svo að oft hefur reynzt erfitt að samræma þær
við írskar heimildir, sem skráðar voru að heita
mátti samtímis atburðunum. Þetta hefur vald-
ið því, að sumum fræðimönnum hættir til að
vantreysta heimildargildi íslenzkra rita um of.
Mismunur á frásögn íslenzkra og írskra rita
um sömu atburði verður oft auðskýrður, þegar
eðli heimildanna og ferill er hafður í huga. Eng-
inn vafi getur leikið á því, að íslendingar á 12.
öld vissu töluvert um hernað forfeðra sinna á
írlandi þrem öldum fyrr, þótt fátt af því yrði
fært í letur. í eftirfarandi grein verður reynt
að fjalla um 12. aldar arfsögn og bera hana
saman við írskar heimildir, svo langt sem þær
ná til stuðnings. Áður en lengra sé haldið, þykir
mér þó rétt að geta þess, að við vitum ekkert
um feril þessarar arfsagnar, unz hún var færð
í letur. Hjörleifur eignaðist enga erfingja, svo
að vitað sé um, og ekki verður bent á neina ætt,
sem öðrum fremur hafi varðveitt sögnina, nema
þá helzt afkomendur Ingólfs, en það er vafa-
samt. Sennilegt er, að örnefnið Minþakseyri eigi
mikinn þátt í varðveizlu sagnarinnar, og er hún
þá skaftfellsks uppruna. Ýmsar sagnir af land-
námsmönnum geymdust í minni í sambandi við