Saga - 1957, Blaðsíða 106

320
„af þann harða vetur 7 sauðir gamlir, sem
„Þrúgsárbóndi átti. Þeir lágu kringum einn
„stóran stein altíð eftir því, sem veðurstaðan
„var. Sumarið eftir var eins hart að sínu leyti
„nær því með frostum og köföldum (kafhöld-
„um)1), so lítið eður ei spratt, en um haustið 6
„vikum fyrir vetur batnaði so vel, að fíflar sá-
„ust um veturnætur og á jólanótt vantaði kýr
„í Saurbæ, sem þá lágu úti. Á þorra voru hús
„byggð, rist torf og hvað sem við þurfti. Á
„hverjum degi að segja allan veturinn var sólin
„í úlfakreppu. Þessu ári fylgdi mikill sultur og
„seyra í sveitinni, því2) málnyta og mjólk var
„þá mjög á förum, og þá tóku margar konur til
„bragðs að leggja börn á brjóst. Fjallagrös,
„hvannarætur og söl voru þá margra mesta lífs-
„björg. Hæc ex relatione senis cujusdam, jam
defuncti, qvondam annotata sunt.3)
Það er annars röksamlega tilgetandi, að harð-
indi, mannfall og mjólkurleysi séu jafnan sam-
fara í landi voru, except í stöku fiskileysisárum
kunni þurrabúðafólk að bíða sult við sjávar-
síðu, þó ekki sé stór misbrestur á mjólk til sveita.
Hinc concludere liceat!4) Þeir á sautjándu
öld hafa ekki haft öllu meiri mjólk en var á
þeirri átjándu í proportion af sínum fólksfjölda,
sem kann að statuerast % meiri en nú, o: circa
60 þúsund manns.
Si qvid novisti rectius istis, candidus imperti,
si non, his utere mecum. Horatz.
x) Orðið er þarna í hdr. skrifað svo, tvítekið viljandi.
2) Hér stendur utan máls: nb! (d: nota bene).
3) Þetta var einu sinni skráð eftir frásögn gamals
manns nokkurs, sem nú er látinn.
4) Af þessu má álykta.