SunnudagsMogginn - 29.11.2009, Síða 41

29. nóvember 2009 41
Síðast talaði ég um að raða
niður á dagana það sem þið
ætlið að gera fram að jólum en
nú tölum við um skipulag í
bakstri. Ákveðið hvað þið ætl-
ið að baka og farið yfir hvað
þið eigið í skápum af
bakstursefni. Til dæmis eiga
möndlur og kókósmjöl það til
að þrána og þá er ekki annað
að gera enn að henda því.
Möndlur og kókósmjöl eru
mjög feitar vörur, sem best er
að geyma í frosti. Athugið að
nota ekki brauðhveiti við
bakstur á smákökum.
Margrét Dórothea Sigfúsdótt-
ir, skólastjóri Hússtjórn-
arskólans.
Húsráð
Margrétar
Bakstur
fyrir
jólin
sett í þetta samhengi og áréttar: „Lítið
miðað við Indland.“
Þegar indverskan mat ber á góma
hugsar maður ósjálfrátt um karrí og önn-
ur krydd. Spurður hvort hann sé ekki of
sterkur fyrir mörlandann hristir Panday
ákveðinn höfuðið. „Alls ekki, gestum er í
sjálfsvald sett hve kryddaðan þeir vilja
hafa matinn. Matseðillinn er mjög leið-
beinandi í þeim efnum.“
Hann leggur áherslu á persónulega
þjónustu og blandar gjarnan geði við
gesti. „Ég vil kynnast hverjum og einum
gesti persónulega. Eldhús er alveg eins
þeirra staður og minn. Ég vil endilega fá
viðbrögð, ekki bara jákvæð heldur líka
neikvæð, þannig ég geti gert góðan mat-
seðil ennþá betri. Það er misjafnt hvað
fólki líkar og lykilatriði að prófa sig áfram
í sameiningu. Líki þér ekki eitthvað sem
ég ber á borð fyrir þig, tek ég mið að því
þegar þú kemur næst. Ef þú þá kemur aft-
ur,“ segir Panday og hlær.
Í hans huga er það persónuleg athöfn að
fara út að borða og í Eldhúsi leggja menn
sig í framkróka um að gera málsverðinn
eftirminnilegan. „Um leið og ég vil muna
eftir gestunum vil ég að þeir muni eftir
mér. Í gærkvöldi komu hingað ung hjón
til að halda upp á brúðkaupsafmælið sitt.
Þegar þau voru að fara lét ég óvænt senda
þeim súkkulaðiköku í boði hússins.
Þakklætið streymdi frá þeim á eftir. Það
eru stundir sem þessar sem gefa mér
mest. Það er ekkert skemmtilegra en að
gleðja fólk.“
Spurður hvort hann sé metnaðarfullur
að upplagi kinkar Panday kolli. „Ég legg
hjarta og sál í allt sem ég geri. Hverja ein-
ustu máltíð elda ég eins og ég sé að elda
fyrir mína nánustu.“
Bjó lengi í Englandi
Áður en Panday kom hingað bjó hann um
langt árabil í Englandi. „Þegar ég var
ungur ákvað pabbi minn að senda mig
þangað til náms. Ég botnaði ekkert í þeirri
ákvörðun á sínum tíma, stórfjölskyldan
var öll heima í Nepal en ég látinn hírast
einn í Englandi. Fljótlega áttaði ég mig
hins vegar á því að hann bar hag minn
fyrir brjósti. Í Nepal lifa foreldrar fyrir
börn sín og hann vildi gefa mér tækifæri
til að ná árangri í lífinu.“
Panday áttaði sig fljótlega á því að mat-
reiðsla lá vel fyrir honum. Eftir að hafa
lært undirstöðuatriðin í Englandi sneri
hann heim til Nepals og leitaði í smiðju til
helstu meistara sem hann þekkti. Móðir
hans var þar fremst meðal jafningja. „Ég
hef hvergi á jarðríki fengið betri mat en
hjá mömmu og hef ég þó víða komið. Ég
sé ekki eftir að hafa fengið ráð hjá henni.
Galdurinn við nepalskan mat er finna
jafnvægi í kryddinu. Noti maður of mikið
af því eyðileggur maður matinn en noti
maður of lítið krydd verður hann bragð-
laus. Finna þarf hinn gullna meðalveg.“
Hann sneri aftur til Englands með
óteljandi uppskriftir í farteskinu og starf-
aði þar við góðan orðstír sem mat-
reiðslumaður í 26 ár. Fjölskylda Pandays
er ennþá í Englandi, eiginkonan, þrjú
börn og þrjú barnabörn. „Önnur dóttir
mín á von á sér í janúar og fyrir vikið gat
konan mín ekki komið með mér hingað.
Hún þarf að hjálpa til með barnabörnin.
Þannig gengur lífið fyrir sig hjá okkur Ne-
pölum. Þau heimsækja mig eins oft og þau
geta.“
Eldhús er alþjóðlegt samfélag.
Aðstoðarkokkurinn er Indverji og í
þjónaliðinu eru Frakki og Tékki. „Þetta er
mjög samstilltur og góður hópur. Ekki
veitir af enda lít ég á hvern einasta starfs-
mann sem máttarstólpa. Veitingastaður
er aldrei sterkari en veikasti hlekkurinn.“
Flóttamaður í eldhúsinu
Panday hefur auglýst mánuðum saman
eftir matreiðslumanni með bakgrunn í
nepalskri eða indverskri matargerð en
engin svör fengið. Aðstoðarkokkurinn
kom til hans fyrir atbeina Rauða krossins.
„Hann er flóttamaður sem vantaði vinnu
og ég ákvað að gefa honum tækifæri.
Hann kunni ekkert fyrir sér í matargerð
þegar hann kom fyrst en ég sá strax að
hann er duglegur og lærdómsfús. Þetta
hefur gengið vonum framar.“
Samt er aðstoðarkokkurinn ekki kom-
inn á það getustig að hægt sé að skilja
hann einan eftir í eldhúsinu. „Þess vegna
hef ég verið hérna sjö daga vikunnar frá
því staðurinn opnaði og mun ekki una
mér hvíldar fyrr en mín verður ekki
saknað,“ segir Panday kíminn.
Hann veit ekki hvað býður aðstoðar-
kokksins en vonar að hann hafi fundið
fjölina sína í lífinu. „Kannski verður hann
betri matreiðslumaður en ég og hefur af
mér vinnuna,“ segir hann og brosir.
Panday aðhyllist bæði búddisma og
hindúisma og hefur fyrir vikið ekkert við
slíkar vendingar að athuga. „Verði það
sem verða vill.“
Enda þótt Panday hafi ekki búið í Nepal
lengi leitar hugurinn stöðugt heim. Um
þessar mundir styrkir hann tíu ungmenni
til náms. „Þetta eru ekki háar upphæðir á
vestrænan mælikvarða en fúlgur fjár í
Nepal. Það er gaman að geta orðið að liði.
Ég er skuldbundinn fósturjörðinni,“ segir
Panday en fjölskylda hans á einnig land
þar eystra sem hún hefur íhugað að láta
heimilislausum í té.
Spurður hvort hann eigi einhvern tíma
eftir að snúa heim svarar Panday: „Það
finnst mér ólíklegt. Hvar á maður svo sem
heima? Núna á ég heima á Íslandi og gæti
vel hugsað mér að bera beinin hérna.“
Deepak Panday í eldhúsinu á Eldhúsinu. Hann starfaði um 26 ára skeið í Englandi.
Morgunblaðið/Kristinn Djúpsteiktir sveppir með fersku grænmeti.
Í takt við tímann
Ungnauta R
oast Beef
danskt
kr.
kg1649
ÍMKjúkling
abringur
kr.
kg1598
50%afsláttur ódýRtÍ Matinn