Skólablaðið - 01.12.1946, Blaðsíða 12

^ULllJEMSWKTXíOW-
Ekki alls fyrir löngu barst mér í
hendur fyrsta skólahlaðið, sem komið hefur
út á þessum vetri. Eitstjóri þess'er,eins
og flestum er kunnugt, Irni Guðjónsson.
Af því að eg hjost við því, að blað þetta
mundi vel skrifað, margt fróðlegt og
skemmtilegt í því, hyrjaði ég að lesa það,
jafnskjótt og óg náði í það. i fremstu
síðu blaðsins, það er að segja þeirri, sem
nokkurt lesmál er í, er nokkurs konar for-
spjall ritað af ritstjóranum. Þar segir
hann meðal annars, að ekki hafi verið hjá
því komizt að hirta nokkrar skammargrein-
ar í hlaðinu, vegna þess að efni þeirra
greina muni hafa legið svo þungt á höfund-
unum að nauðsynlegt væri að retta þeim
hjalparhönd, ef verða mætti til þess, að
þeir gætu fundið ró eftir að hafa skriftað
ena væru greinarnar um vandamál skólalífs-
ins (tekið óhreytt upp hér).
Við þessu var auðvitað ekkert að
segja nema íslenzkukennarar skólans kynnu
að finna eitthvað athugavert við íslenzku-
kunnáttu þessa 6. bekkings. En ég las
meira en þessa grein. Þegar ég fletti við
þessu hlaði og leit á 4. síðuna, sá ég
feitletraða fyrirsögn greinar, sem nefnd-
is-t Þroskastig, og var eftir sjálfan ''höf-
uðpaurinn", Arna Guðjónsson, í þessari
grein gerir hann meðal annars að umræðu-
efni fyrsta fund Framtíðarinnar, þar sem
eg hafði framsögu um herstöðvarmálið.
Segir hann þar, að ég hafi algerlega
hrugðizt því hlutverki, sem mér hafi verið
falið, ræðan hafi verið illa undirbúin og
alls ekki um herstöðvarmálið, en aðallega
adeila a ríkisstjórnina og það sem hún
hafi tekið sér fyrir hendur, "Nysköpun
atvinnuveganna".
Ég varð nokkuð hissa á þessu,því að
það^er einkennilegt af manni, sem er rit-
stjori skólahlaðsins að far að skrifa um
mal, sem hefur verið tekið fyrir á fundi
og rætt þar. Það vita þeir líka, sem voru
a þossum fundi, ao árni Guðjónsson var
þar staddur, og einkennilegt kann það að
virðast að hann skyldi eklci hafa gagnrýnt
ræðu mína þar, fyrst það hefur þó legið
honum mjög á hjarta, eins og hann gefur, í
skyn í forspjallinu. Ég hýst við því, að
vel fari á að láta þann, er ritaði fundar-
gerð þessa fundar og sennilega er flokks-
hróðir árna, vitna á móti honum, en í
fundargerðinni segir, að ég hafi rætt all
ýtarlega gang herstöðvarmálsins, hreyting-
artillögur, sem hafi komið fram við samn-
ingsuppkast Ólafs Thors og afgreiðslu
þess. Ekki er þess getið, að ég hafi
minnzt á "Nýsköpunina", enda er það ein-
tómur uppspuni, að ég hafi gert hana að
umræðuefni. Hitt er svo annað mál, að ég
er nokkuð jafn trúaður á kenningu hihlí-
unnar um sköpun heimsins og auglysinga-
skrum íhaldsmanna og kommúnista um hina
"Nyju sköpun" á fslandi. Rettilega getur
Arni þess í greininni að ekki hafi nema
30 manns sótt fundinn. Það er því auð-
sætt, að hann hefur skrifað þvætt-ing
þennan í skjóli þess, að hinir mörgu,sem
ekki sottu þennan fund, sem var mjög illa
auglýsturö hlytu að trúa cllu, sem um hann
væri logið. Grein þessi lýsir mjög vel
drenglyndi höfundarins og þroskastigi
hans. Það er auðvitað kappsmál hvers og
eins að þroskast andlega eins og honum er
unnt, En menn leita til þess ýmissa ráða,
árni Guðjónsson hefur tekið það ráð að
ganga í Æskulýðsfylkingu Reykjavíkur og
njóta þeirrar uppfræðslu, sem þar er á
boðstólum. Hvað hann hefur þroskast með
þessu móti, her greinin glöggt vitni um.
Hann er auðsjáanlega búinn að ná því
þroskastigi, sem lærifeðurnir í Æskulýðs-
fylkingunni ætlast til, að allir nemendur
þeirra nái.En þegar ^eir eru þess "um-
komnir" að vinna á moti hetri vitund og
farnir að nota þau^meðul, sem vafasamt er.;
að séu leyfileg frá siðferðilegu sjónar-
miði til þess að klekkja á andstæðingum
sínum, þá fyrst eru þeir búnir að ná
þroskastigi árna Guðjónssonar.
Skúli Benediktsson.