Morgunblaðið - 14.01.2010, Blaðsíða 23

Morgunblaðið - 14.01.2010, Blaðsíða 23
23 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. JANÚAR 2010 Völundur Það þarf mikla hagleiksmenn til þess að koma upp byggingu á horni Austurstrætis og Lækjargötu í stað húsanna sem brunnu þar fyrir tæplega þremur árum og þessi kann vel til verka. Árni Sæberg ENN einu sinni á þeim tæpum 40 árum sem við hjónin höfum staðið í útgerð stöndum við frammi fyrir því að misvitrir stjórn- málamenn geta á ör- skömmum tíma lagt í rúst ævistarf fjölda fólks. Enn einu sinni sannast að það er auð- veldara að takast á við áföll af völdum náttúruaflanna en þau áföll sem fylgja geðþóttaákvörð- unum stjórnmálamanna. Nú eru boðaðir nýir tímar. Taka á heimildirnar af þeim sem fengu at- vinnuréttindi til að nýta það afla- magn sem vísindamenn töldu fiski- stofnana þola. Þetta er kallað fyrningarleið. Rök þeirra sem vilja fara þessa leið eru þau helst að þann- ig njóti þjóðin (ríkið) best arðsins af auð- lindinni. Ég reikna síður með því að þeir sem helst hafa sig í frammi í þessum hópi hafi haldgóða reynslu úr atvinnurekstri. Þessu ágæta fólki yf- irsést sú grundvall- arstaðreynd að arð- semi þjóðarinnar felst í vel reknum fyr- irtækjum og atvinnu- öryggi starfsmanna þeirra. Það væri þessu sama fólki gagnlegt að rifja upp ástandið í sjáv- arútvegi árið 1989. Fyrirtæki voru þá nánast undantekningalaust rekin með bullandi tapi. Aflaheimildir keyptar Fyrningarleið, sem sögð er boðuð til að fullnægja réttlætinu, felst í því að taka aflaheimildir af handhöfum þeirra sem nemur 5% á ári. Þessar aflaheimildir hafa að langstærstum hluta verið keyptar af öðrum útgerð- um sem hætt hafa rekstri, dregið úr starfsemi af einhverjum ástæðum eða komist í þrot. Við, rétt eins og fjölmargir aðrir útgerðarmenn, höf- um lagt ómælda fjármuni í að auka við þær aflaheimildir sem úthlutað var 1983. Þær hafa í mörgum til- vikum dregist verulega saman með niðurskurði aflamarks. Gott dæmi um þetta er að fyrir 15 árum keypt- um við 350 tonna rækjukvóta. Í dag standa eftir af honum 49 tonn eða 14% af því sem upphaflega var keypt. Þetta er kannski gjafakvótinn sem stundum er rætt um? Flest útgerð- arfyrirtæki landsins geta vafalítið nefnt svipuð dæmi. Hvað þýðir fyrningarleið í raun fyrir útgerð eins og okkar, sem gerir út eitt skip? Ef fyrna á 5% á ári og ef það stenst að gefa eigi núverandi handhöfum aflaheimildanna kost á að endurleigja það sem af er tekið – að hluta eða öllu leyti – þýðir það aðeins eitt; rekstrarkostnaðurinn eykst. Því til viðbótar riðlast hlutaskiptakerfi útgerðar og sjómanna og smám sam- an dregur úr viðhaldi og öllum fram- kvæmdum á meðan fyrirtækinu blæðir út. Kjósi útgerðin að nýta sér ekki hugsanlega endurleigu afla- heimildanna verður niðurstaðan engu að síður hin sama. Rekstr- argrundvöllinn brestur – í flestum tilfellum eftir aðeins örfá ár. Hugmyndir stjórnvalda um fyrn- ingu aflaheimilda eru afleitar, hvar sem á þær er litið. Þær eru aðför að þeirri ábyrgu fiskveiðistjórnun sem Ísland nýtur viðurkenningar fyrir um heim allan. Þær hvetja til skammtímahugsunar í stað lang- tímamarkmiða með tilheyrandi sóun verðmæta. Þær vega að rekstrar- grundvelli fyrirtækjanna, atvinnu- öryggi starfsfólks og grundvelli sjáv- arbyggða um land allt. Fyrningarleiðin er ófær Við höfum, eins og aðrir sem starfa í sjávarútvegi, staðið í þeirri trú að við værum að framfylgja þeirri stefnu sem mörkuð var árið 1983 við upptöku aflamarkskerfisins. Þar voru tvö meginmarkmið höfð að leið- arljósi; annars vegar að ná hámarks- arðsemi úr fiskveiðum til hagsbóta fyrir íslenskt efnahagslíf og hins veg- ar til að byggja upp ofnýtta fiski- stofna. Nú á að kasta fyrir róða öllu því sem áunnist hefur á síðustu 25 ár- um í nafni réttlætis. Fyrningarleiðin er ófær. Við höfum ekki efni á svona lýðskrumi. Eftir Guðrúnu Lárusdóttur »Enn einu sinni á 40 árum stöndum við hjónin frammi fyrir því að misvitrir stjórn- málamenn geta á ör- skömmum tíma lagt í rúst ævistarf fjölda fólks. Guðrún Lárusdóttir Höfundur er framkvæmdastjóri Stálskipa hf. í Hafnarfirði. Arður þjóðarinnar felst í vel reknum sjávarútvegsfyrirtækjum Í LEIÐARA Morgunblaðsins á þriðjudag er fjallað um skatta- stefnu Vinstrihreyfingarinnar – græns framboðs og farið um hana óblíðum orðum. Fjármála- ráðherra gerir því skóna að frek- ari skattahækkanir kunni að vera á döfinni en þegar eru orðn- ar og hljóti „almenningur að vera farinn að lýjast að sitja undir sí- felldum hótunum stjórnvalda um framtíðina“. Í leiðaranum er vísað í um- ræðu um skattamál fyrir síðustu kosningar. Það er vissulega rétt hjá leiðarahöfundi að stjórnmálamenn eiga að gera allt sem í þeirra valdi stendur til að standa við það sem þeir segja kjósendum. Þegar á heildina er litið hafa talsmenn VG einmitt gert það – kannski flest- um öðrum fremur. Þegar allir dásömuðu skattalækkunaráform sögðum við að varasamt væri að horfa til hverfulla þensluskatta, bólan gæti sprungið og þá væri komin upp ný staða. Svo gerðist einmitt það. Bólan sprakk. Og þar erum við stödd nú. Horfum upp á minnkandi innflutning og samdrátt í framkvæmdum. Af- leiðingin er stórfellt hrap í tekjum ríkis og sveitarfélaga. Hverjir eru valkostirnir? Hvað er þá til ráða? Í fyrsta lagi, að skera niður útgjöld ríkissjóðs. Það er ríkisstjórnin að gera. Annar valkostur er að auka tekjuinnstreymið í almannaþjón- ustuna með almennri skattlagn- ingu eða beinum notendagjöld- um. Ríkisstjórnin hefur valið almenna skattahækkun fremur en notendagjaldaleiðina, það er að láta notandann borga beint fyrir þjónustu. Í þriðja lagi er hægt að fjármagna hallann með lántökum. Einnig þetta er ríkis- stjórnin að gera. Á næsta ári verða teknir hundrað milljarðar að láni til að fjármagna hallann á ríkissjóði. Þetta er kostnaðar- samt úrræði en talin vera nauðsynleg tíma- bundin lausn við erfiðar aðstæður. Leiðarahöfundur Morgunblaðsins skuldar lesendum skýringar vilji hann efna til vitibor- innar málefnalegrar umræðu um þessi efni. Leiðarahöfundur krafinn um röksemdir Vill Morgunblaðið bregðast við tekjuhrapi ríkissjóðs með enn meiri niðurskurði? Hvar á þá að skera meira niður? Í heilbrigðisþjónust- unni? Í menntakerfinu? Í almannatrygg- ingum? Þetta eru stærstu liðir í útgjöldum rík- isins. Víða – einnig á þessum sviðum – er hægt að nýta fjármuni á markvissari hátt en nú er gert. Það er og verkefnið sem unnið er að sam- hliða þeim stórfellda niðurskurði sem ráðist var í á síðasta ári og er fyrirhugaður á því ári sem nú er hafið. Að mínum dómi er stórvarasamt að fara hér mjög hratt í sakirnar (meira að segja hætt við að farið sé of hratt nú). Öll okkar áform um niðurskurð og skatta þurfa að vera í stöðugri endurskoðun. Hér er þörf á góðri yfirvegun og yfirsýn. Hana fáum við í góðu samstarfi og samráði við þá sem best þekkja á hverju sviði. Alhæfingasinnaðir sleggjudómarar kunna að hljóma skemmtilega en skila sjaldnast þeim árangri sem þeir guma af. Auk þess kenna dæmin að vinnulag þeirra veldur oftar en ekki varanlegum skaða. Annar valkostur er að ganga lengra en þeg- ar hefur verið gert við að innheimta gjöld af notendum velferðarþjónustunnar. Það er hins vegar úrræði sem VG er andvígt og rímar sú afstaða við almenn viðhorf í þjóðfélaginu. Það hefur ítrekað komið fram í skoðanakönnunum. Íslendingar vilja frekar borga fyrir sjúkra- húsvist með sköttum sínum á meðan þeir eru vinnufærir og góðir til heilsu í stað þess að bíða eftir heilsumissinum og vera þá rukkaðir. Notendagjaldaleiðin, sjúklinga- og skólagjöld, hefur alls staðar reynst ávísun á misrétti og ójöfnuð. Þá er það almenna skattaleiðin. Hér viljum við að sanngirnin sé leiðarvísirinn. Þeir sem eru aflögufærir greiði, hinum verði eftir föng- um hlíft. Þetta er í hnotskurn skattastefna VG. Við gerum okkur fyllilega grein fyrir því að gæta verður hófs í þessu efni. Of mikil skatt- lagning á atvinnurekstur getur hæglega orðið til að hægja á hjólum atvinnulífsins, sem síðan veldur atvinnuleysi og þar með auknum út- gjöldum og þrengingum. Þegar hins vegar stórfjármagnseigendur og efnafólk æmtir verð ég að segja hreinskilnislega að mín samúð er ekki til staðar. Hún er aðeins hjá þeim sem er gert að axla byrðar sem þeir eiga erfitt með að rísa undir. Að lokum er það lántökuleiðin. Hún er nauð- synleg í bland. Við tökum þeim rökum að skattlagning geti orðið svo þung að hún komi okkur í koll, minnki skattstofnana en breikki þá ekki. Fjármögnun á ríkissjóðshallanum með innlendu lánsfé er því hyggilegur val- kostur, bæði fyrir lífeyrissjóðina (sem ég tel að eigi að veita ríki og sveitarfélögum lánsfé á sanngjörnum vöxtum) og samfélagið í heild sinni. Þarna þarf hins vegar að finna jafnvægið því mikil lántaka kostar sitt. Engum betur treystandi en VG Það er mín sannfæring að engum flokki sé betur treystandi til að finna réttlátar leiðir í þessum efnum en Vinstrihreyfingunni – grænu framboði. Það hefur sýnt sig að við vilj- um standa vörð um vel rekna velferðarþjón- ustu sem ekki mismunar, um sanngjarnt skattakerfi og aðkomu að ríkisfjármálum sem byggist á raunsæi og skýrri framtíðarsýn. Okkar framtíðarsýn er blandað hagkerfi, með öflugri almannaþjónustu sem ekki mismunar og skattakerfi sem er réttlátt. Eftir Ögmund Jónasson » Leiðarahöfundur Morgun- blaðsins skuldar lesendum skýringar vilji hann efna til vitiborinnar málefnalegrar umræðu um þessi efni. Ögmundur Jónasson Höfundur er þingmaður VG. Morgunblaðið og skattarnir

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.