Skólablaðið - 01.11.1987, Blaðsíða 10

Haust.
Líkt og sorgartár
falla lauf trjánna
og þekja slóð mína.
Trén ætla að sofna.
Ofurhægt missir sumarið
andlit sitt á jörðina.
Svo nær myrkrið yfirhendinni.
Ég stend eftir ein
og sakna trjánna.
Urður N. Njarðvík
Sjón.
Hungrið og hamingjan eru engir vinir.
þegar þú opnar augu þín
til að sjá fegurð lífsins
blasir ekkert við þér nema neyð fólksins.
Þú þolir ekki sársaukann
svo þú lokar augunum
og kýst að sjá aðeins myrkrið.
Urður N. Njarðvík
lífsins.
Mitt mni í hjarta hvers manns
er tré.
Það er hátt með óteljandi greinar
og á þeim eru litfögur blóm.
Þetta er tré lífsins.
Það nærist á gleði og hamingju.
í hvert skipti sem þú hlærð
byrjar nýtt blóm að vaxa
og í hvert skipti sem þú grætur
fölnar annað.
í sumu fólki eru engin blóm
því það er fullt af sorg.
En tréð er sterkt og að lokum
þegar þú hverfur inn í eilífðina
heldur tréð þitt áfram að lifa
í hugum þeirra sem sakna þín.
Urðui N. Njarðvík
10