Skólablaðið - 01.11.1987, Síða 20

HRUKKUR.
Þú ert uppinn holdi klæddur. Kannski ívið
íhaldssamur í klæðaburði og fasi, ögn of stirður og
hefðbundinn, en það má bara túlka sem persónu-
legan stíl, vel innan staðalfráviks. Andlit þitt ljómar
af árásargirni, blandaðri fágun og kurteisi, sjálfs-
trausti, blönduðu þörf fyrir aðdáun annarra. En
andlitið er blekkmg, ávöxtur margra langra daga
framan við spegilinn. Augu þín segja aðra sögu;
þau eru litlaus og vatnskennd, líkjast helst mar-
glyttum eða frumdýrum. Lítil augu lítilmennis,
Þú ert á leið heim eftir auðveldan vinnudag. Það
er stutt að fara: þú gengur. Veðrið er þolanlegt,
dagurinn stálgrár en þurr, mánuðurinn dæmigerð-
ur ágúst, Þú tekur eftir gömlum manni sem staulast
á undan þér; þú dregur á hann. Hann fer yfir götu,
en hrasar um gangstéttarbrúnina hinum megin.
Þú hleypur til hans, kurteis og hjálpsamur ems
og vanalega, tekur eftir því að hann hefur misst
hrukkurnar sínar á gangstéttina. Þú beygir þig og
tekur þær upp. Ætlar að rétta gamla mannmum
þær aftur, en þá hleypur hann burt, snöggur og
léttur sem gasella. Þú stendur eftrr með hrukku-
hrúgu í hendmni. Áður en þú veist af hefurðu sett
þær á þig. Til þess liggur engm sérstök ástæða; þú
bara gerir það. Síðan haltrarðu heim óraleið.
Nokkrum dögum síðar sérðu dánarfrétt í Mogg-
anum: gamli maðurinn, sem missti hrukkurnar, er
dámn. Þú hlærð þig máttlausan og það sem eftir lif-
ir dagsms, ertu óhamingjusamur og sökkvir þér
niður í þunglyndi. Um kvöldið verður þér litið í
spegil. Uppandlitið þitt er þarna ennþá undir
hrukkunum. En augun eru grá, hvöss og stingandi.
Hetjuaugu.
Baldur A. Kristmsson
yes. ok. i guess youre q pumpkin.
— Bob Dylcin
20