Skólablaðið - 01.11.1987, Side 27

A Farewell
to the Afghan
People
from the U.S.S.R
You weep m vain
There is no reason
For you to cry
Because the time
Has come and
You'll all die
But perhaps in the
World tomorrow
Some will ask
What happened there
In Afghanistan
And no one can answer that
Logi
Alþing hið nýja
í höfgu húsi við Austurvöll
þar hávær glymja þingmannsspjöll
um auða sali og stóla.
Hvort kannast ei hnipin þjóð vor öll
við hræsm, gorgeir og frammíköll,
því þingeymd er gömul bóla.
Fólkinu’ í landinu ljóst er nú það,
að lögréttu verður ei þokað úr stað
í málefnum líðandi stundar.
Þó vitum við gjörla, svo fjölmargt er að,
en vonlausu þrasi er hrúgað á blað
og boðað til næsta fundar.
Það dylst ei durgum sem horfa á,
að sannanleg deilumál eru mjög fá,
þeir vandanum ekki valda.
En landslýður kýs þetta, svo er að sjá
það kostar oss lánleysi, svita, ójá.
Hvað mætti' ekki um þetta halda?
Til þín
í spegli sálar ég mynd þína geymi,
sem gæfi yl og birtu' í köldum heimi,
þótt óralangt í burtu værir þú.
Sem blóm á heiði varstu' og verður enn
og vorið kemur, draumar rætast senn.