SunnudagsMogginn - 27.03.2011, Blaðsíða 39

27. mars 2011 39
á þessa leið: „Það er galið að halda því fram að
hún sé fegursta kona í heimi. Augun eru vissulega
ægifögur en hún er með undirhöku og ofvaxin
brjóst, auk þess sem hún er helst til stutt á fæti.“
Kona sem á svona ástmenn þarf ekki haturs-
menn. Taylor og Burton voru gift frá 1964-74 og
aftur frá 1975-76.
Hin ástin í lífi Taylors var, að hennar sögn,
kvikmyndaframleiðandinn Mike Todd, sem var
23 árum eldri en hún, en þau höfðu aðeins verið
gift í rúmt ár þegar hann fórst í flugslysi árið 1958.
Leikkonan var óhuggandi lengi á eftir en endaði í
örmum besta vinar Todds, söngvarans og
skemmtikraftsins Eddies Fishers.
Aðrir eiginmenn Taylors voru Nicky Hilton,
sonur stofnanda Hilton-hótelkeðjunnar, breski
leikarinn Michael Wilding, öldungadeildar-
þingmaðurinn John Warner og byggingaverka-
maðurinn Larry Fortensky en honum kynntist
Taylor á Betty Ford-stofnuninni.
Seinustu árin helgaði Taylor góðgerðarmálum
að mestu krafta sína og barðist meðal annars af
alefli gegn útbreiðslu alnæmis. Mikið fór líka fyrir
náinni vináttu þeirra poppkóngsins Michaels
Jacksons. Nú finnast þau á ný. Og auðvitað eig-
inmennirnir fimm sem líka eru farnir yfir móð-
una miklu. Hver gæfi ekki væna fúlgu fyrir um-
mæli Richards Burtons við þá endurfundi?
Elizabeth Taylor og Richard Burton léku saman í Who’s Afraid of Virginia Woolf?
’
Kona sem á svona ástmenn
þarf ekki hatursmenn.
K
ennarar, sem vilja halda starfinu sínu, ættu
kannski að hugsa sig tvisvar um hvað þeir gera
eftir að kennslutíma er lokið, sérstaklega ef þeir
eru konur. Slík voru skilaboðin sem John F. Ken-
nedy University sendi þegar þeir ráku sálfræðiprófessorinn
Sheilu Addison, sem tók þátt í burlesque-sýningunni Hubba
Hubba Revue í San Francisco, undir nafninu „Professor
Shimmy“.
Af ótta við að áhugamál hennar þættu hneykslanleg lýstu
stjórnendur skólans því yfir að þátttaka Addison í sýningunni
hefðu kallað vanvirðingu, fyrirlitningu og háð yfir skólann og
sögðu að nemendurnir hefðu verið slegnir og ósáttir við
gjörðir fyrrverandi aðstoðarprófessorsins. Þrátt fyrir það hef-
ur skólinn ekki séð ástæðu til að taka eins hart á málum karl-
kyns kennara við skólann, sem afklæddist í einleik sínum í
sömu sýningu. Hann hefur enga áminningu hlotið.
Þar sem skólinn tiltók engar aðrar ástæður fyrir því að
Addison var sagt upp velta margir kennarar því nú fyrir sér
hvort það sem þeir gera í einkalífinu, hvort sem það er eró-
tísks eðlis eður ei, gæti kostað þá vinnuna. Hversu langt mega
kennarar ganga í því að tjá á löglegan máta kynhneigð sína,
kynferði eða einfaldlega iðka tjáningarfrelsi sitt, utan skól-
ans? Hafa þeir rétt á því að taka þátt í listrænum og pólitísk-
um gjörningum í frítíma sínum? Og þegar kemur að tjáningu
á kynverund, hvernig er þetta tvöfalda siðferði ásættanlegt?
Brot Addison var aðeins það að taka þátt í burlesque-
sýningunni; þar sem atriði hennar
var samblanda af dansi, frásögn,
gamanleik og nektardansi, en hún
fór þó ekki úr öllu. Burlesque snýst
um munúð, ekki kynlíf, og skiptir
þar engu aldur eða líkamsgerð; það
sem lokkar er ekki það sem er sagt
eða gert, heldur það sem er gefið í
skyn.
Hinn þrýstni skemmtikraftur
dansaði magadans á sviðinu á með-
an hún tíndi spjarirnar af karlkyns
samverkamanni sínum (hann var aldrei allsnakinn). Hún af-
klæddist síðan, en neðri helmingur líkamans var hulinn allan
tímann.
Addison hefur höfðað mál á hendur skólanum fyrir kyn-
ferðislega mismunun og heldur því fram að skólinn hafi við-
bjóð á konu sem tekur þátt í pólitískum, félagslegum eða
kynlífstengdum listrænum gjörningum. Hún segir engin
tengsl á milli áhugamáls síns og kennslunnar. Á meðan karl-
kyns kennarinn, sem afklæddist í sýningunni, bauð nem-
endum og samstarfsfólki á sýninguna, þá minntist Addison
aldrei á áhugamál sitt við nemendurna og ræddi aldrei
kennslustörf sín við áhorfendur. Gjörðir hennar voru undir
dulnefni.
Til varnar háskólanum má segja að Addison hefði átt að
velja sér ákjósanlegra sviðsnafn en „Professor Shimmy“, sem
gerir ekki alveg skýran greinarmun á starfi hennar og áhuga-
máli. Með því að nota orðið „prófessor“ býr hún til kenn-
arasjálf bæði í og utan skóla og einhverjum gæti fundist það
vandkvæðum bundið ef fólk skilur það svo að hún sé fulltrúi
skólans í sýningunni.
En þrátt fyrir þetta dómgreindarleysi er það skoðun margra
að JFK University hafi brugðist of hart við og farið út fyrir
valdsvið sitt með því að refsa starfsmanni fyrir gjörðir sínar
utan skólans. Kennari eða ekki, kona eða ekki, aðdáandi
munúðar eða ekki; þeir sem þurfa að svara fyrir gjörðir sínar
gagnvart yfirmanni ættu að átta sig á því að það sem þeir gera
löglega í sínum eigin frítíma gæti engu að síður kostað þá
starfið.
Var rétt að reka
„Professor
Shimmy“?
’
Hversu
langt
mega
kennarar ganga
í því að tjá á
löglegan máta
kynhneigð sína?
Kynfræð-
ingurinn
Yvonne Kristín Fulbright
kyn@mbl.is
landinu. Þannig áttu hundruð þúsunda manna ekki annan kost í stöð-
unni en að leita betra lífs í nýju landi eftir að stjórnvöld í Hanoi náðu
völdum í Suður-Víetnam í kjölfar hins langvinna stríðsrekstrar
Bandaríkjamanna í landinu. Þegar honum lauk var tekið til óspilltra
málanna við að koma á kommúnískum stjórnarháttum í landinu öllu
og þeir sem aðrar skoðanir aðhylltust fóru margir sjóleiðina til Malasíu
og svo annarra nálægra ríkja.
Komið var fram í september þegar Víetnamarnir náðu til Íslands.
Eftir ítarlega læknisskoðun komust þeir til síns heima; í hús við Meist-
aravelli í Reykjavík sem keypt hafði verið gagngert fyrir þá. Fjöldi
góðviljaðra karla og kvenna aðstoðaði þessa nýju Íslendinga við að að-
lagast nýjum aðstæðum sem reyndist flestum þó furðulétt. Íslensku-
nám var lykillinn að samfélaginu og þegar fólk gat orðið bjargað sér
með málið komst það á beinu brautina. Leið ekki á löngu uns fækka fór
í sambýlinu í Vesturbænum – Víetnamarnir fóru hver í sína áttina,
flestir stofnuðu fjölskyldu og sumir fyrirtæki. Er óhætt að segja að allt
hafi þetta fólk orðið góðir og gegnir Íslendingar.
„Ég er ekki laus við kvíða fyrir hönd litaðs fólks, hvort sem það eru
börn frá Kóreu eða öðrum löndum. Ég er ekki laus við kvíða þeirra
vegna og Víetnamar skera sig úr um útlit … Það er óskaplega stórt mál
að slíta fólk upp og setja það niður í gjörsamlega framandi umhverfi,“
sagði Sigurbjörn Einarsson biskup í viðtali við Helgarpóstinn sumarið
1979 þegar hann var spurður um komu flóttafólksins hingað. Og víst
má segja að þessi varnaðarorð hins vitra manns hafi átt rétt á sér, þótt
vel hafi tekist til með komu flóttafólksins frá Víetnam og síðar frá
löndum á borð við Kósovó, Palestínu, Kólumbíu og fleiri lönd.
Sigurður Bogi Sævarsson sbs@mbl.is
’
Ekki laus við
kvíða fyrir
hönd litaðs
fólks
Sigurbjörn
Einarsson
Gölturinn Borís, sem er einn af eft-
irlætissonum borgarinnar Adelaide
í Ástralíu, fær andlitslyftingu á
næstu dögum. Borís, sem er
þriggja vetra, hefur bætt ótæpilega
á sig að undanförnu með þeim af-
leiðingum að spik hefur lagst yfir
augu hans. Auminginn sér því ekki
lengur frá sér. Eigandi Borísar,
Graeme Cane, kveðst hafa reynt
að setja göltinn í megrun en það gerði aðeins illt
verra, umframhúð lagðist yfir andlit hans. Ekki var því
um annað að ræða en leita til lýtalæknis svo Borís fái
endurheimt sjónina. Þar sem gölturinn vegur kvart-
tonn verður hann fluttur á spítalann með hestvagni.
Spik fyrir augum
Gölturinn Borís.
Kona nokkur í Bandaríkjunum um-
turnaðist og skaut nokkrum skot-
um að heimili nágranna síns á dög-
unum eftir að hann neitaði að
kyssa hana á munninn. Það sem
sætir líklega mestum tíðindum í
þessu sambandi er að konan er 92
ára en maðurinn 53 ára.
Konunni, sem verið hefur ekkja
síðan 1982, og manninum, sem er
einhleypur, hefur verið vel til vina en hann varist ást-
leitni hennar af fimi. Þau viðbrögð hafa farið í taug-
arnar á þeirri gömlu sem lét aursletturnar ganga yfir
manninn og reyndi að kyrkja meinta ástkonu hans áð-
ur en hún hleypti af. Hún hefur verið kærð til lögreglu.
Guð sé koss næstur
Gemmér koss!